Η Τουρκία, συνεπής στην μη αποκρυπτόμενη πλέον ανθελληνική πολιτική της, επανήλθε, στις αρχές Δεκεμβρίου, με νέα επιστολή του μονίμου αντιπροσώπου της στον ΟΗΕ (είχαν προηγηθεί παρόμοιες τον Ιούλιο και το Σεπτέμβριο 2021) σε ανυπόστατες κατηγορίες κατά της Ελλάδας, επιχειρώντας μια πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας που επικρατεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις! Ταυτόχρονα με το διπλωματικό επίπεδο, συνεχίζεται η αήθης και προκλητική εκστρατεία εχθρότητας, λάσπης και παραπληροφόρησης από τον Τούρκο Πρόεδρο και άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους (Τσαβούσογλου, Ακάρ κλπ.) κατά της Ελλάδας, με κάθε ευκαιρία…
Δυστυχώς η Ελλάδα ήταν αυτή που επί δεκαετίες «κακόμαθε» την Τουρκία, με τις υποτονικές και συχνά μόνον διπλωματικές αντιδράσεις της. Επίσης η συχνά υποκριτική στάση των «συμμάχων» και «εταίρων» μας, που για τις δικές τους οικονομικές και στρατηγικές ανάγκες και προτεραιότητες εκάλυπταν ή υποβάθμιζαν την τουρκική στάση, ήταν μια από τις αιτίες της ελλιπούς ελληνικής αντίδρασης στις τουρκικές προκλήσεις. Ευτυχώς, βέβαια, που ο μαξιμαλισμός, η προκλητικότητα και οι συνεχείς παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου, ιδίως από την Ερντογανική Τουρκία, καθως και η αντιφατική στάση της μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, αλλά και η Ισλαμιστική agenda της, μετέτρεψαν σε αρκετό βαθμό την εικόνα της στους Δυτικούς θεσμούς (ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-Ε.Ε.) και βέβαια ανάγκασαν την Ελλάδα να την αντιμετωπίσει πλέον ως απειλή, με έμπρακτα μέτρα (εξοπλισμούς, διπλωματικές, αμυντικές και ενεργειακές συμπράξεις κλπ.) και άρση των ψευδαισθήσεων για μια ελληνοτουρκική «φιλία» ή αγαστή γειτονία. Η αλλαγή αυτή όμως δεν έχει πλήρως αποκρυσταλλωθεί ακόμη, και συχνά συνδέεται μόνο με το αυταρχικό και επιθετικό σύστημα εξουσίας του Τούρκου Προέδρου, με την ελπίδα ότι η πολιτική ή φυσική αποχώρησή του από την ηγεσία της Τουρκίας, θα την επαναφέρει στην Δύση ή σε πιο προβλέψιμους και νόμιμους τρόπους συμπεριφοράς.
Εδώ βέβαια εντοπίζεται η πλάνη της Δύσης, αλλά και όσων στην Ελλάδα έχουν παρόμοιες εφησυχαστικές αντιλήψεις, που οδηγούν στην πολιτική του «κατευνασμού» του Τουρκικού επεκτατισμού-αναθεωρητισμού. Η ανάλυση των ιστορικών προηγουμένων, τουλάχιστον από την Συνθήκη της Λωζάννης (1923) και μετά μέχρι σήμερα, βρίθει από τουρκικές παραβιάσεις και παρασπονδίες από τα συμφωνηθέντα και από πράξεις βίας κατά γειτόνων και ιδίως αμάχων. Οι Ρωμιοί της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, οι Ελληνοκύπριοι και οι Κούρδοι, (εντός και εκτός της Τουρκίας), οι Αλεβίτες Μουσουλμάνοι της Τουρκίας και κάθε άλλη φιλελεύθερη ή προοδευτική φωνή στην χώρα, έχουν υποστεί άγριες μαζικές ή ατομικές διώξεις. Ταυτόχρονα, η πολιτική του «επιτήδειου ουδέτερου» στον Β’ Π.Π., έδωσε στην Τουρκία την δυνατότητα να μην υποστεί θύματα ή ζημίες και να προωθεί τα συμφέροντά της, την ώρα που η Ελλάδα και το αντιναζιστικό μέτωπο υπέστησαν άπειρες θυσίες, θύματα και οικονομικές καταστροφές! Ο Ψυχρός Πόλεμος και ο διπολισμός των δύο ιδεολογικών και στρατιωτικών Μπλοκ, έδωσαν μία ευκαιρία ακόμη για εκμετάλλευση στην γείτονα, που απέφυγε οποιαδήποτε συνέπεια για τις επανειλημμένες παρανομίες και αγριότητές της και, αντίθετα, έγινε μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια για ένταξη στην Ε.Ε.!
Όλα όμως είχαν ξεκινήσει από το ακαταδίωκτο και ατιμώρητο της Τουρκίας για την Γενοκτονία που διέπραξε διαχρονικά από τα Οθωμανικά χρόνια (γενιτσαρισμός, παιδομάζωμα, πογκρόμ) και στη συνέχεια από το 1913 έως το 1923-24 οργανωμένα, κατά των Χριστιανών υπηκόων της, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων! Οι ευθύνες της Δύσης και ιδίως της Γερμανίας, είναι τεράστιες για την καθοδήγηση των Νεότουρκων και Κεμαλικών για την εθνοκάθαρση αυτή, ή για την ανοχή και ατιμωρησία των μαζικών αυτών εγκλημάτων!
Έτσι, η νέα Τουρκία μετά την Λωζάνη, ένιωσε ελεύθερη να συνεχίσει τις διώξεις, τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μη Τούρκων πολιτών της και να συνεχίσει την Εθνοκάθαρση! Και σήμερα να απειλεί με χρήση βίας για όποιες ρυθμίσεις του Διεθνούς Δικαίου δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, που τα αντιλαμβάνεται μαξιμαλιστικά και χωρίς περιορισμούς νομιμότητας! Διεθνής ταραξίας λοιπόν! Η διεθνής απραξία και υποκρισία για την επί 47 χρόνια κατοχή της Βόρειας Κύπρου, ενίσχυσε την ασυδοσία της Τουρκίας η οποία πλέον αυθαιρετεί και στη Συρία, στο Β. Ιράκ, στην Αρμενία, στη Λιβύη και στην Ανατ. Μεσόγειο και στο Αιγαίο, επικαλούμενη ευφυολογήματα τύπου «Γαλάζιας Πατρίδας», για να προσαρμόσει το Δίκαιο της Θάλασσας στις παράνομες και επεκτατικές βλέψεις της.
Δυστυχώς, ούτε το ελληνικό κράτος αντέταξε έγκαιρα και δυναμικά, ανάχωμα και αντιστάσεις στην τουρκική αυθαιρεσία και βουλιμία.., παρά μόνον πρόσφατα, που η πολύπλευρη και κλιμακούμενη τουρκική απειλή, αφύπνισε την ελληνική πολιτεία στο διπλωματικό και εξοπλιστικό επίπεδο. Δυστυχώς, ακόμη και τώρα παραμένουν, είτε προς ικανοποίηση των απαιτήσεων των συμμάχων και εταίρων μας, είτε λόγω ψευδαισθήσεων που διατηρούν οι «κατευναστικές» απόψεις μιας μερίδας της πολιτικής και τεχνοκρατικής ελίτ της χώρας μας, απόψεις που επιζητούν «διάλογο» με την Τουρκία! Σαν να μην έγινε για πάνω από 20 χρόνια διάλογος ή διερευνητικές επαφές, χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα, για τις θαλάσσιες ζώνες ή επί 47 χρόνια για το Κυπριακό! Ενώ, ταυτόχρονα, συνεχίζεται το casus belli (διεθνώς πρωτάκουστο και παράνομο) για την χρήση από την Ελλάδα νόμιμων δικαιωμάτων της στον πέριξ θαλάσσιο χώρο, η Τουρκία προωθεί νομιμοποίηση της κατοχής της Κύπρου, υπογράφει άκρως παράνομο μνημόνιο οριοθέτησης με την διχασμένη Λιβύη, εμποδίζει νόμιμες έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ, εργαλειοποιεί χιλιάδες μεταναστών επιχειρώντας να παραβιάσει τα σύνορα του Έβρου και τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο, και γενικώς διεκδικεί τα πάντα, με νέο-οθωμανική αντίληψη!
Απέναντι σ’ αυτόν τον οχετό, απαιτούνται πλέον πράξεις αντίστασης και ανατροπής και όχι μόνο ήπιες και διπλωματικές κινήσεις.
Επίσης συνεχής διεθνής και περιφερειακή συνεργασία για την αντιμετώπιση αυτής της προσπάθειας υπερεπέκτασης και αναθεώρησης συνόρων και συνθηκών!
Ταυτόχρονα απαιτείται ενημέρωση τόσο της διεθνούς κοινότητας και της κοινής γνώμης αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδος, για το δίκαιο των θέσεών μας και οικοδόμηση ισχυρού φρονήματος απόκρουσης των σχεδίων του τουρκικού επεκτατισμού στον ελληνικό λαό.
* Διεθνολόγος, Λέκτορας Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Πρόεδρος Περιφερειακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας
ΠΗΓΗ ardin-rixi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου