Το πρόσωπο της κατοχής δεν διαφέρει από περίπτωση σε περίπτωση. Ένα είναι και είτε το καταδικάζεις, το πολεμάς, βρίσκεσαι απέναντι είτε το εξωραΐζεις και εν πολλοίς το αποδέχεσαι. Είτε η κατοχή είναι κυπριακών εδαφών από την Τουρκία, κουρδικών από την Τουρκία, είτε ουκρανικών από τη Ρωσία, είτε παλαιστινιακών από το Ισραήλ, καμία διαφορά δεν υπάρχει. Ο εξωραϊσμός της κατοχής γίνεται από όσους θέλουν να αναδείξουν -εξυπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα- καλές ή κακές κατοχές. Όσους επιδιώκουν να κρύψουν κάτω από το χαλί την κατοχή εδαφών, παρουσιάζοντας μια διαφορετική εικόνα. Όπως στην Κύπρο, που η κατοχική δύναμη από την αρχή βρέθηκε εκτός της μεγάλης εικόνας και υπάρχουν συζητήσεις με τους εγκαθέτους της.
Η πρεσβεία της Παλαιστίνης εξέδωσε προ ημερών ένα δελτίο Τύπου, στο οποίο περιγράφεται η περίπτωση μιας οικογένειας, που έχει υποστεί τα πάνδεινα από τις δυνάμεις κατοχής του Ισραήλ. Κι αυτό επειδή αντιστάθηκε στην κατεδάφιση του σπιτιού της. Τι να έκαναν; «Να τους υποδεχτούν και να τους ευχαριστήσουν που τους γκρέμισαν το σπίτι ή μήπως να αντισταθούν;» Για την οικογένεια αυτή δίλημμα δεν υπήρξε και επέλεξε την οδό της αντίστασης. Όχι, όμως, χωρίς κόστος.
Σύμφωνα με το ενημερωτικό δελτίο, η οικογένεια του Nasser Abu Hmaid αποτελούνταν από τη μητέρα του και τους τέσσερις γιους της. Δυστυχώς, ο ένας γιος της δολοφονήθηκε από τις Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής, ενώ ο Nasser και οι υπόλοιποι τρεις εκτίουν ισόβια ποινή φυλάκισης σε διαφορετικά ισραηλινά «στρατόπεδα συγκέντρωσης» με την κατηγορία πως αντιστάθηκαν. Ο Nasser βρίσκεται στη φυλακή από το 2002. Όπως αναφέρεται όλα αυτά τα χρόνια έχει περάσει από αμέτρητες άγριες και παράνομες ανακρίσεις και τα τελευταία χρόνια υποφέρει από σοβαρά ιατρικά προβλήματα, που αρχικά προκλήθηκαν από την ιατρική αμέλεια στις φυλακές. Ωστόσο, αργότερα η υγεία του επιδεινώθηκε και έπεσε σε κώμα, κάτι το οποίο οδήγησε σε εξετάσεις που έδειξαν πως έχει καρκίνο που μάλιστα έχει φτάσει σε τελικό στάδιο. Η μητέρα έκανε δημόσια έκκληση, στο κατοχικό κράτος του Ισραήλ με δάκρυα στα μάτια να δει τον γιο της, Nasser, για τελευταία φορά πριν πεθάνει. Το ίδιο ζητούν και τα αδέλφια του, που έχουν κατέλθει σε απεργία πείνας για να πιέσουν και να γίνει αποδεκτό το αίτημά τους. Η περίπτωση αυτής της οικογένειας δεν είναι η μόνη, υπάρχουν πάρα πολλές καθώς αυτές τις μεθόδους υιοθετεί ο κατοχικός στρατός.
Στην Κύπρο, τις μέρες αυτές κρατείται παράνομα και για αστείους λόγους ένας Ελληνοκύπριος από την κατοχική δύναμη. Δεν είναι η ίδια η περίπτωση με την οικογένεια των Παλαιστινίων αλλά υπάρχει «κοινός τόπος»: Οι πρακτικές των κατοχικών δυνάμεων. Ο Ανδρέας Σουτζιής έχει συλληφθεί από το κατοχικό καθεστώς και αύριο Πέμπτη θα παραπεμφθεί σε «στρατοδικείο». Αυτό που παρακολουθούμε αφορά μια διαχρονική πρακτική κατοχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων. Η σύλληψη και η κράτηση κρύβει ένα σχεδιασμό, που έχει να κάνει με την επιμονή της Τουρκίας και των εγκαθέτων της να διαμορφώσει συνθήκες αποδοχής και αναγνώρισης χωριστής οντότητας στο νησί, που «αυτοδιοικείται», είναι «κράτος». Όλες οι ενέργειες, που «επιβεβαιώνουν» την επιδίωξη αυτή, θεωρούν πως συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση, τις επιβάλλουν. Ο Ανδρέας Σουτζιής χρησιμοποιείται για να ενισχυθεί το τουρκικό αφήγημα και δυστυχώς φαίνεται πως ο άνθρωπος αυτός αντιμετωπίζει μόνος του αυτή τη σκευωρία, που στήθηκε από το κατοχικό καθεστώς.
Στη χώρα μας, η κατοχή έχει υποβαθμιστεί προ πολλού. Υπάρχει μια γενική αντίληψη και εδώ όπως και στη λεγόμενη διεθνή κοινότητα, πως το θέμα είναι δικοινοτικό και ζητήματα όπως αυτό με την παράνομη σύλληψη μπορεί να αντιμετωπισθεί μεταξύ των δύο οντοτήτων.
Οι κατοχικές δυνάμεις, είτε στην Κύπρο είτε αλλού είναι οι ίδιες όπως και οι πρακτικές τους. Δεν αντιμετωπίζεται διαφορετικά η ισραηλινή κατοχή επειδή είναι… σύμμαχος το Τελ Αβίβ. Ούτε διαφορετικά η τουρκική, επειδή είναι για κάποιους «χρήσιμη» η Άγκυρα.
ΠΗΓΗ apopseis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου