Μια διαφορετική «μάχη» μαίνεται κάθε βράδυ στα υπόστεγα της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών. Από τις 9 μ.μ. που επιστρέφουν τα αεροπλάνα μέχρι περίπου τις 6 το πρωί πρέπει να είναι έτοιμα να ξαναπετάξουν και να επιχειρήσουν πάνω από τα πύρινα μέτωπα.
Οι αποκαλυπτικές περιγραφές από χειριστές και μηχανικούς. Με τον αντισμήναρχο (Ι) Παναγιώτη Χριστόπουλο, διοικητή της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών, καθόμαστε στο πιλοτήριο ενός πυροσβεστικού αεροπλάνου Canadair CL-215. Το αεροπλάνο έχει τεθεί σε ετοιμότητα 20 λεπτών ώστε να επιχειρήσει σε περίπτωση πυρκαγιάς. Είναι το ένα από τα δύο «readiness» της Μοίρας με έδρα την αεροπορική βάση της Ελευσίνας.
TOY ΣΤΑΥΡΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ο θάλαμος διακυβέρνησης είναι πλήρως αναλογικός. Δεκάδες «ρολόγια», όργανα που παρακολουθούν όλες τις λειτουργίες του αεροπλάνου. Ενδείξεις τις οποίες πρέπει να κοιτούν διαρκώς οι χειριστές καθώς επιχειρούν ανάμεσα σε χαράδρες, μέσα σε πυκνό καπνό και αναταράξεις ή όταν προσθαλασσώνονται για να γεμίσουν με νερό τις δεξαμενές. Στο πιλοτήριο δεν υπάρχει καμία ψηφιακή ένδειξη παρά μόνο του κλιματιστικού που τοποθετήθηκε αρκετά χρόνια μετά την παραλαβή του αεροπλάνου. «Το πιλοτήριο είναι το δικό μας πεδίο μάχης. Γιατί το πραγματικό είναι κάτω που καίγονται δάση, σπίτια και περιουσίες», λέει στην «Κ» ο έμπειρος χειριστής.
«Είναι πόλεμος»
Ο αντισμήναρχος Παναγιώτης Χριστόπουλος έχει 2.000 ώρες πτήσης σε Canadair CL-215. Πριν από τα πυροσβεστικά, πετούσε με F-4 Phantom και F-16. Στην 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών εντάχθηκε τον Αύγουστο του 2008 και το επόμενο καλοκαίρι βρέθηκε για πρώτη φορά στον «πόλεμο» της αεροπυρόσβεσης. «Οταν στις Ενοπλες Δυνάμεις λέμε ότι προετοιμαζόμαστε για τον πόλεμο, εμείς λέμε ότι προετοιμαζόμαστε αλλά πολεμάμε κιόλας, τον κάνουμε τον πόλεμό μας. Κάθε καλοκαίρι είναι πόλεμος, πραγματικός πόλεμος», λέει στην «Κ» καθώς επιθεωρεί το CL-215.
«Είναι αεροπλάνο που θέλει μπράτσα» σύμφωνα με τους χειριστές του, διότι δεν διαθέτει υδραυλικά συστήματα, παρά μόνο συρματόσχοινα. Η πτήση γίνεται ακόμη πιο δύσκολη όταν εκτός από τη φωτιά έχουν να αντιμετωπίσουν και τους ισχυρούς ανέμους ή τον πυκνό καπνό που μηδενίζει την ορατότητα. «Η οικογένεια αγχώνεται» λέει ο αντισμήναρχος Π. Χριστόπουλος. «Δεν υπάρχει σύζυγος ή παιδιά που δεν αγχώνονται, δεν μπορεί κανείς να τους βγάλει αυτό το άγχος. Και οι γονείς και οι φίλοι, όλοι παίρνουν τηλέφωνο, αν είσαι εκεί, πώς είσαι, αν είσαι καλά. Πόσω μάλλον αν ακούσουν κάτι δυσάρεστο».
Το περιστατικό που δεν θα σβηστεί ποτέ από τη μνήμη του, είναι η πυρκαγιά στον Εβρο το 2011. «Περνώντας τη Θάσο, είδαμε ένα μεγάλο στρώμα καπνού και όταν φτάσαμε στο δάσος υπήρχε ένα τεράστιο μέτωπο. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο, δεν ξέραμε από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε. Οσα μέσα και να είχαμε δεν έσβηνε. Φανταστείτε μια έκταση όσο το λεκανοπέδιο της Αττικής να βρίσκεται στις φλόγες» λέει.
Μισός αιώνας σε υπηρεσία
Τα Canadair CL-215 συμπληρώνουν φέτος μισό αιώνα ζωής σε ελληνική υπηρεσία. Το αεροπλάνο με τον σειριακό αριθμό «1123» στο οποίο βρισκόμαστε παρελήφθη πριν από ακριβώς 50 χρόνια και δεν έχει περάσει ούτε ένα καλοκαίρι χωρίς να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 10 CL-215 και επτά νεότερα CL-415. Το Canadair CL-215 με τον σειριακό αριθμό «1123» παρελήφθη πριν από 50 χρόνια και δεν έχει περάσει ούτε ένα καλοκαίρι χωρίς να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Οι κινητήρες των CL-215 σχεδιάστηκαν τη δεκαετία του 1930 και χρησιμοποιήθηκαν από μαχητικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όπως τα Hellcat και τα Corsair.
Οι συγκεκριμένοι εμβολοφόροι κινητήρες δεν είναι αποτελεσματικοί σε υψηλές θερμοκρασίες με αποτέλεσμα την περασμένη εβδομάδα, όταν επικρατούσε καύσωνας στην Αθήνα, τα CL-215 να μετασταθμεύσουν στη Σκύρο όπου μπορούσαν να εκκινήσουν χωρίς πρόβλημα. Η υποστήριξή τους είναι ιδιαίτερα δύσκολη και ακριβή καθώς δεν υπάρχει γραμμή παραγωγής και τα ανταλλακτικά φτιάχνονται από λιγοστές εταιρείες, κατόπιν παραγγελίας του πελάτη. Είναι ενδεικτικό ότι το κόστος ανά ώρα πτήσης ενός Canadair CL-215 προσεγγίζει το κόστος ενός μαχητικού αεροσκάφους. «Είναι αεροσκάφος που εξυπηρετείται δύσκολα.
Είναι παλιό οπότε είναι δύσκολο να βρεθούν καινούργια υλικά για να υποστηρίξουν το αεροσκάφος. Επομένως με τη βοήθεια των εργοστασίων και της ΕΑΒ γίνονται επισκευές στα υλικά και πάντα βρίσκουμε μια λύση ώστε το αεροσκάφος να είναι διαθέσιμο την επόμενη ημέρα το πρωί», λέει στην «Κ» ο αντισμήναρχος (Μ) Αντώνιος Βουρβούλης, διοικητής της Μοίρας Συντήρησης Αεροσκαφών. Μια διαφορετική «μάχη» μαίνεται κάθε βράδυ στα υπόστεγα της Μοίρας. Μια διαφορετική «μάχη» μαίνεται κάθε βράδυ στα υπόστεγα της Μοίρας. Από τις 9 μ.μ. που επιστρέφουν τα αεροπλάνα μέχρι περίπου τις 6 το πρωί πρέπει να είναι έτοιμα να ξαναπετάξουν. «Γίνεται η επιθεώρηση του αεροσκάφους, το πλένουμε για να φύγουν τα άλατα και στη συνέχεια επισκευάζουμε τις βλάβες, αν έχει», αναφέρει ο αντισμήναρχος Α. Βουρβούλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου