του Γιώργου Ρακκά
Στον συλλογικό τόμο Η φιλοσοφία του Woke που εξέδωσαν πρόσφατα οι Εναλλακτικές Εκδόσεις σε επιμέλεια του Γιώργου Καραμπελιά, περιλαμβάνεται και ένα εξαιρετικό δοκίμιο του Γάλλου φιλοσόφου Ντάνι Ρομπέρ Ντιφούρ, όπου, αναλύεται διεξοδικά πως η μετέπειτα και επονομαζόμενη ‘γαλλική θεωρία’ (French theory) και ιδίως οι Ντεριντά, Ντελέζ και Φουκώ, αφού πέρασε μια φάση κανονικοποίησης στα αμερικανικά πανεπιστήμια, αποτέλεσε το θεμέλιο για το νέο πνεύμα του καπιταλισμού: σχιζοειδές, περιστρεφόμενο γύρω από έναν ρευστό ανθρωπότυπο, σε διαρκή κινητικότητα, που μεταπλάθεται ριζικά και κατά το δοκούν καθώς αυτοπραγματώνεται μέσα από τις ίδιες τις (καταναλωτικές) φαντασιώσεις του.
Ο Ντιφούρ, εξηγεί χαρακτηριστικά πως η σημερινή woke κουλτούρα εγγράφεται προγραμματικά στις θέσεις των Ντελέζ και Γκουαταρί, ενώ αναδεικνύει τις εκλεκτικές συγγένειες της φουκοϊκής σκέψης με τον νεοφιλελευθερισμό. Κυρίως όμως, εξηγεί πως αυτός ο τύπος της ριζικής εξατομίκευσης όπου ‘κάθε άνθρωπος είναι και μια αγέλη’ έχει οδηγήσει στην πολυδιάσπαση της κοινωνίας σε εγκιβωτισμένες μειονότητες που διεξάγουν έναν διαρκή πόλεμο μεταξύ τους.
Παράδοξο, που ορισμένοι, αυτοπροσδιοριζόμενοι και ως ‘προοδευτικοί’, εξυμνούν αυτήν την συνθήκη που υπονομεύει κάθε εκδοχή ρεπουμπλικανισμού και ενιαίας πολιτικής κοινότητας, και μας επιστρέφει σ’ έναν φατριασμό ο οποίος πάει πίσω. Πολύ πίσω, ούτε καν στον Μεσαίωνα, αλλά… στο φυλετικό στάδιο της ανθρωπότητας όπου φυλές ζούσαν σε μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους. Είναι οι ίδιοι που εχθρεύονται μόνον τον τραμπικό φατριασμό των MAGA ρεπουμπλικάνων, και όχι το σύστημα των εγκιβωτισμένων μειονοτήτων, που πραγματοποιώντας ένα πραξικόπημα έναντι της ενιαίας κοινωνίας και πολιτικής κοινότητας, προκαλεί αντανακλαστικά και την άνοδο των τελευταίων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου