Η χήρα του, η πνευμονολόγος Σιμόνα Βιρτζίλι, που τη νύχτα της 10ης Μαΐου περίμενε ετοιμόγεννη τον άντρα της να την μεταφέρει στο νοσοκομείο μίλησε για εκείνη τη νύχτα που άλλαξε για πάντα τη ζωή της.
«Με αυτό το συμβάν, βλέποντας μπροστά μου νεκρό τον άντρα μου μόλις δύο ώρες πριν γεννήσω, εξάντλησα τα όριά μου. Πλέον δεν μου έχει μείνει τίποτα ίδιο στη ζωή μου. Επειδή όμως υπάρχουν πίσω μου δύο μωρά, ενός και δυόμισι χρονών, απολύτως εξαρτώμενα τώρα από εμένα, όφειλα να παραμείνω φυσιολογικός άνθρωπος. Τα παιδιά μου είναι τώρα η πηγή της ευτυχίας μου, σ’ αυτά στηρίχτηκα και πήρα δύναμη..», αναφέρει σε συνέντευξη της στα «Νέα» η κυρία Βιρτζίλι.
Εκείνη τη νύχτα, στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου, ο Μανώλης Καντάρης, κρατούσε στα χέρια του μια κάμερα, για να απαθανατίσει τη νέα ζωή που θα χάριζε η γυναίκα του στην οικογένειά τους.
Γι' αυτήν την κάμερα δέχτηκε μαχαιριές στην πλάτη, τα χέρια και το λαιμό και άφησε την τελευταία του πνοή έξω από το σπίτι του. Μέσα, η γυναίκα του, ετοιμόγεννη, τον περίμενε για να φέρει το αυτοκίνητο, με το οποίο θα την μετέφερε στο μαιευτήριο.
Μετά τη δολοφονία του συζύγου της, η Σιμόνα Βιρτζίλι, εγκατέλειψε για λίγο καιρό την πρωτεύουσα και όταν επέστρεψε άλλαξε γειτονιά, πήγε τα παιδιά της μακριά από το κέντρο της πόλης.
Ένα αναπάντητο «γιατί» όμως στοιχειώνει ακόμα όμως τη ζωή της γιατί όπως η ίδια λέει «ήταν άδικο… μπορούσαν απλά να τον ακινητοποιήσουν».
Πάντως, η ίδια, δεν νιώθει θυμό, ούτε για τους δύο Αφγανούς που έχουν προφυλακιστεί αλλά ούτε και για τον Πακιστανό που ακόμα καταζητείται και στον οποίο οι άλλοι δύο δράστες ρίχνουν την ευθύνη της δολοφονίας, ωστόσο, θέλει να βρεθεί στο δικαστήριο την ημέρα της δίκης για να δει, όπως λέει, την έκφρασή τους «όταν ακούσει την παραδειγματική τιμωρία τους».
ΠΗΓΗ protothema
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου