Δεν είναι είδηση πλέον να επαναλάβουμε ότι στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, όλα τα ισχυρά χαρτιά είναι στα χέρια τους.
Και ένα από αυτά, είναι ο έλεγχος αξιολόγησης των ελληνικών τραπεζών
από την Black Rock. Το γεγονός ότι δεν ανακοινώνονται τα αποτελέσματα
του ελέγχου, τα οποία έχουν καθυστερήσει υπέρ του δέοντος, δείχνουν προς
μία και μοναδική κατεύθυνση: ότι οι δανειστές έχουν αποφασίσει να
παίξουν το χαρτί του stress test των ελληνικών τραπεζών για να πιέσουν
την κυβέρνηση στην κατεύθυνση της λήψης μέτρων για την κάλυψη του
χρηματοδοτικού κενού και για την αποδοχή του νέου μνημονίου που
βρίσκεται προ των πυλών.
Η δήλωση, χθες βράδυ, του κ. Ντάισελμπλουμ ότι οι τράπεζες που έχουν πρόβλημα στην Ευρώπη θα κλείσουν, ηχεί σαν εφιάλτης στα αυτά της ελληνικής κυβέρνησης αν και από όλους παρέχονται διαβεβαιώσεις ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μας έχει καλύψει όλες τις ανάγκες και έχει θωρακίσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Στην Ευρώπη, και αφού φυσικά θωρακίστηκαν οι γερμανικές τράπεζες και απέκτησαν κεφαλαιακή επάρκεια και ρευστότητα κερδίζοντας από την κρίση, έχει κυριαρχήσει μια νέα σχολή σκέψης για τον τρόπο διαχείρισης των προβληματικών τραπεζών.
Θα καλούνται να καλύψουν τις ζημιές οι μέτοχοι των τραπεζών και αν αυτοί δεν είναι σε θέση να το κάνουν, οι ζημιές θα καλύπτονται από τις καταθέσεις. Δηλαδή οι πολίτες που καταθέτουν πλέον τα χρήματά τους στις τράπεζες δεν έχουν καμία εξασφάλιση, θα θεωρείται ότι κάνουν μία επένδυση, σαν να τοποθετούν τα κεφάλαια τους σε μετοχές στο χρηματιστήριο. «Άς πρόσεχαν» όπως είχε πει ο κ.Σημίτης.
Αυτό που έγινε στην Κύπρο, πριν από ένα χρόνο, ήταν μία ακόμα εφαρμογή του δόγματος του σοκ, μία πρόβα τζενεράλε για όσα πιθανόν θα ακολουθήσουν στο μέλλον σε άλλες χώρες.
Το επιχείρημα, σύμφωνα με το ιερατείο των Βρυξελλών, είναι ότι στο εξής οι φορολογούμενοι δεν θα καλούνται να πληρώσουν αυτοί τις ζημιές των τραπεζών. Σχετική δήλωση έχει κάνει και ο κ. Μπαρνιέ ενώ έχει τοποθετηθεί, ξεκάθαρα, για το συγκεκριμένο θέμα και ο κ. Σόιμπλε.
Βέβαιο κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο τον Απρίλιο του 2010 όταν τα ελληνικά ομόλογα κατείχαν μεγάλες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Μία στάση πληρωμών από την Ελλάδα ή μία χρεοκοπία θα οδηγούσε σε κατάρρευση αυτές τις τράπεζες και σε απρόβλεπτες εξελίξεις ολόκληρη την ευρωζώνη. Στο μεσοδιάστημα όμως αυτές οι τράπεζες ξεφορτώθηκαν τα ελληνικά ομόλογα, μέσα από τις πρακτικές του PSI και της δανειακής σύμβασης, ενώ παράλληλα το γερμανικό τραπεζικό σύστημα ενίσχυσε την κερδοφορία και τη ρευστότητά του.
Εισέρρευσαν καταθέσεις από τις τράπεζες των χωρων του Νότου, που δεν θεωρούνταν πλέον ασφαλείς μετά από όσα έγιναν στην Κύπρο.
Στην πραγματικότητα η Ευρώπη της κ.Μέρκελ, του κ.Σόιμπλε και του κ.Ντάισελμπλουμ δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη του Σμιτ,του Μιτεράν, του Κολ ή του Ντελόρ.
Έχει μπει σε μια μεγάλη νύχτα, σε ένα βαθύ σκοτάδι με απρόβλεπτες συνέπειες.
Κομβικό σημείο για την πορεία της θα είναι η ψήφος των ευρωεκλογών.
Η δήλωση, χθες βράδυ, του κ. Ντάισελμπλουμ ότι οι τράπεζες που έχουν πρόβλημα στην Ευρώπη θα κλείσουν, ηχεί σαν εφιάλτης στα αυτά της ελληνικής κυβέρνησης αν και από όλους παρέχονται διαβεβαιώσεις ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μας έχει καλύψει όλες τις ανάγκες και έχει θωρακίσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Στην Ευρώπη, και αφού φυσικά θωρακίστηκαν οι γερμανικές τράπεζες και απέκτησαν κεφαλαιακή επάρκεια και ρευστότητα κερδίζοντας από την κρίση, έχει κυριαρχήσει μια νέα σχολή σκέψης για τον τρόπο διαχείρισης των προβληματικών τραπεζών.
Θα καλούνται να καλύψουν τις ζημιές οι μέτοχοι των τραπεζών και αν αυτοί δεν είναι σε θέση να το κάνουν, οι ζημιές θα καλύπτονται από τις καταθέσεις. Δηλαδή οι πολίτες που καταθέτουν πλέον τα χρήματά τους στις τράπεζες δεν έχουν καμία εξασφάλιση, θα θεωρείται ότι κάνουν μία επένδυση, σαν να τοποθετούν τα κεφάλαια τους σε μετοχές στο χρηματιστήριο. «Άς πρόσεχαν» όπως είχε πει ο κ.Σημίτης.
Αυτό που έγινε στην Κύπρο, πριν από ένα χρόνο, ήταν μία ακόμα εφαρμογή του δόγματος του σοκ, μία πρόβα τζενεράλε για όσα πιθανόν θα ακολουθήσουν στο μέλλον σε άλλες χώρες.
Το επιχείρημα, σύμφωνα με το ιερατείο των Βρυξελλών, είναι ότι στο εξής οι φορολογούμενοι δεν θα καλούνται να πληρώσουν αυτοί τις ζημιές των τραπεζών. Σχετική δήλωση έχει κάνει και ο κ. Μπαρνιέ ενώ έχει τοποθετηθεί, ξεκάθαρα, για το συγκεκριμένο θέμα και ο κ. Σόιμπλε.
Βέβαιο κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο τον Απρίλιο του 2010 όταν τα ελληνικά ομόλογα κατείχαν μεγάλες γερμανικές και γαλλικές τράπεζες. Μία στάση πληρωμών από την Ελλάδα ή μία χρεοκοπία θα οδηγούσε σε κατάρρευση αυτές τις τράπεζες και σε απρόβλεπτες εξελίξεις ολόκληρη την ευρωζώνη. Στο μεσοδιάστημα όμως αυτές οι τράπεζες ξεφορτώθηκαν τα ελληνικά ομόλογα, μέσα από τις πρακτικές του PSI και της δανειακής σύμβασης, ενώ παράλληλα το γερμανικό τραπεζικό σύστημα ενίσχυσε την κερδοφορία και τη ρευστότητά του.
Εισέρρευσαν καταθέσεις από τις τράπεζες των χωρων του Νότου, που δεν θεωρούνταν πλέον ασφαλείς μετά από όσα έγιναν στην Κύπρο.
Στην πραγματικότητα η Ευρώπη της κ.Μέρκελ, του κ.Σόιμπλε και του κ.Ντάισελμπλουμ δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη του Σμιτ,του Μιτεράν, του Κολ ή του Ντελόρ.
Έχει μπει σε μια μεγάλη νύχτα, σε ένα βαθύ σκοτάδι με απρόβλεπτες συνέπειες.
Κομβικό σημείο για την πορεία της θα είναι η ψήφος των ευρωεκλογών.
ΠΗΓΗ newsbomb
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου