Συμπληρώνονται(12 Δεκεμβρίου) 21 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ Μητροπολίτου Κονίτσης Σεβαστιανοῦ († 1994)

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ALEXANDER
Δείτε και ΕΔΩ 

 

Γράφει ὁ Χρύσανθος Σιχλιμοίρης, Ὀδοντίατρος

Από το orthodoxia-ellhnismos

Ὑπάρχουν πράγματι στιγμὲς ποὺ ἡ γραφίδα ἀποδεικνύεται ἀδύναμη νὰ ἀποτυπώσει πιστὰ στὸ χαρτὶ ὅλες τὶς πτυχὲς μίας πολύπλευρης, χαρισματικῆς προσωπικότητας καὶ νὰ ἑρμηνεύσει ἀποτελεσματικὰ τὸ χαρακτήρα καὶ τὸ ὕψος τῆς μεγαλωσύνης της. Καὶ τοῦτο διότι τὸ μεγαλεῖο μίας ἁγιασμένης μορφῆς δὲν ὑπόκειται στοὺς συνήθεις κανόνες τῆς ψυχρῆς λογικῆς καὶ συνεπῶς, δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει ἀντικείμενο μίας κοινῆς ἁπλοϊκῆς ἑρμηνείας.

Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυρὸς Σεβαστιανὸς ὑπῆρξε μία τέτοια, ὄντως μεγάλη καὶ ἐξαγιασμένη, φυσιογνωμία ποὺ μὲ τὴν ὅλη βιοτὴ καὶ...

τὸ ἐν γένει παράδειγμά της ἀπέδειξε πὼς εἶχε πρὸ πολλοῦ ξεπεράσει τὰ ὅρια τοῦ φθαρτοῦ κόσμου μας καὶ εἶχε σπάσει τοὺς περιορισμοὺς τῆς ἐγωιστικῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.

Ὁ Μητροπολίτης Σεβαστιανὸς δὲν διακρίθηκε μόνο ἐπειδὴ πέτυχε νὰ εἶναι συνεπὴς στὴν ἄσκηση τῶν ποιμαντορικῶν του καθηκόντων, οὔτε ἐπειδὴ φρόντιζε νὰ ἐκπληρώνει πάντοτε στὸ ἀκέραιο τὶς ὑποχρεώσεις του ἀπέναντι στὸ εὐλαβὲς ποίμνιό του. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δὲν καταπιάστηκε μονομερῶς μὲ τὴν ὑλικοτεχνικὴ ἀνάπτυξη τῆς φτωχῆς του ἐπαρχίας, οὔτε ἀσχολήθηκε μονάχα μὲ τὸν πνευματικὸ καταρτισμὸ τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν τῆς μητροπόλεώς του. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἔκανε νὰ ξεχωρίζει καὶ νὰ διακριθεῖ ἤτανε ὅτι κατόρθωσε νὰ ἀναπτερώσει, σὲ δύσκολους καιρούς, σὰν ἄλλος Μωυσῆς, τὴν ἀποσταμένη ἐλπίδα ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ, τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὁ ὁποῖος βρῆκε στὸ πρόσωπο τοῦ ἡρωικοῦ Δεσπότη τὸ θαρραλέο ἀγωνιστὴ γιὰ τὴ Λευτεριά του.

Ἀποτελεῖ πλέον κοινὴ διαπίστωση ὅτι ὁ σύγχρονος ἀγώνας γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο συνδέεται ἄρρηκτα μὲ τὴν ἀκίβδηλη μορφὴ τοῦ πυρφόρου Σεβαστιανοῦ. Σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἕνα πέπλο παγερῆς ἀδιαφορίας - ἀρκετὲς φορὲς σκόπιμης - κάλυπτε τὸ δράμα καὶ τὸ κλάμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν ποὺ στέναζαν κάτω ἀπὸ τὸ κομμουνιστικὸ καθεστῶς τῆς "σοσιαλιστικῆς" Ἀλβανίας, μόνο ἡ στεντόρεια καὶ ἀσυμβίβαστη φωνὴ τοῦ ἀοιδίμου Σεβαστιανοῦ, προσπαθοῦσε νὰ ταράξει τὰ λιμνάζοντα ὕδατα τῆς προκλητικῆς νωθρότητας καὶ νὰ σπάσει τὸ φράγμα τῆς ἔνοχης σιωπῆς, τῆς σιωπῆς ποὺ πατρονάριζαν ἔξυπνα οἱ φίλοι τοῦ "σοσιαλιστικοῦ μοντέλου" τῆς γείτονος.

Μὲ τὴν συναίνεση τῶν κατὰ τόπους Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν καὶ μὲ τὴν φροντίδα ἐπιτοπίων συλλόγων, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν οὐσιαστικὴ συμπαράσταση τῆς Σ.Φ.Ε.Β.Α. καὶ τοῦ ΠΑ.ΣΥ.Β.Α., εἶχε ἐπισκεφτεῖ πολλὲς πόλεις τῆς Πατρίδας μας καταστώντας κοινωνὸ τοῦ δράματος, τὸν Ἑλληνικὸ λαό. Πέταξε καὶ στὴν ἀλλοδαπὴ (Στρασβοῦργο, Κογκρέσσο Ἀμερικῆς, Λονδίνο, Βρυξέλλες κ.ἀ.) γιὰ νὰ ἀποβραχυκυκλώσει τοὺς Διεθνεῖς Ὀργανισμοὺς καὶ τὸν ἀπόδημο ἑλληνισμὸ ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία καὶ λησμονιὰ ἑνὸς κομματιοῦ τῆς Ἑλλάδας ποὺ ὑπέφερε τὰ πάνδεινα μέσα στὴν καρδιὰ τῆς Εὐρώπης.

Δυστυχῶς συχνὰ δέχθηκε κακόβουλες ἐπιθέσεις καὶ ἔγινε ἀντικείμενο κακόπιστης κριτικῆς, ὄχι μόνο ἀπὸ πολιτικοὺς ποὺ τοῦ ἀπέδιδαν πολιτικὲς σκοπιμότητες καὶ κομματικὲς φιλοδοξίες ἀλλὰ καὶ ἀπὸ θρησκευόμενους ἀνθρώπους ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ ἀκουλουθήσουν τὸν ἐπώδυνο ἀνήφορο τοῦ ἀγώνα μήπως χαρακτηριστοῦν ὅπως καὶ ὁ Σεβαστιανός, «ἀκραῖοι», «φασίστες», «ἐθνικιστὲς» κλπ. Ὄχι μόνο ἀπεῖχαν, ἀλλὰ καὶ λοιδωροῦσαν τὶς ἐκδηλώσεις του γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, τὰ ἐθνικὰ μνημόσυνα στὸ Γράμμο καὶ στὴ Μάχη τῆς Κόνιτσας, δῆθεν ὅτι «ἡ ἐκκλησία κοιτᾶ τὴν ψυχὴ καὶ τὸν ἁγιασμό της» καὶ δὲν πρέπει νὰ μιλᾶ γιὰ τὴν πατρίδα καὶ γιὰ Ἕλληνες σκλαβωμένους… Εὐτυχῶς ὅμως ποὺ τὰ λόγια τοῦ γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνιακιώτου, ἀνεύπαυσαν τὸν λογισμὸ τοῦ Δεσπότη ὅταν ρωτήθηκε γι' αὐτὸ τὸ θέμα στὴ Σκήτη. Ὁ ἀσκητὴς τὸν ἀγκάλιασε λέγοντάς του νὰ συνεχίσει νὰ «φωνάζει» καὶ τοῦ εὐχήθηκε μαζὶ μὲ τὴ μαρτυρία τοῦ ἀγώνα, νὰ δώσει καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, «ζηλεύοντας» αὐτὴ τὴ μεγάλη τιμή…

Ὅλα βέβαια γκρεμίστηκαν σὰν χάρτινοι πύργοι ὅταν στὴν διαθήκη του ἀποτυπώθηκε ἡ μεγάλη καρδιὰ τοῦ Σεβαστιανοῦ, συγχωρώντας αὐτοὺς ποὺ τόσο τὸν εἶχαν λυπήσει, φθάνοντας μέχρι τοῦ σημείου νὰ μεθοδεύσουν καὶ τὴν φυσικὴ ἐξόντωσή του. Ἀκόμη καὶ αὐτοὶ οἱ λίγοι σήμερα, θὰ ἔχουν ἀλλάξει γνώμη γιὰ τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου, γιὰ τὸ πόσο δίκαιο εἶχε ποὺ «φώναζε» πάνω στὸ Ἐθνικό μας Θέμα τῆς Βορείου Ἠπείρου, διαβλέποντας μὲ τὸ φωτισμένο του μάτι, τοὺς μεγαλοϊδεατισμοὺς τῆς γείτονος (Μεγάλη Ἀλβανία, UCK, Τσαμουριὰ κλπ), κρούοντας τῶν κώδωνα τοῦ κινδύνου στοὺς ἁρμοδίους. Τότε πολλοὶ τὸν λοιδοροῦσαν, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ συλλάβουν αὐτὸ ποὺ ἀπὸ τότε προέβλεπε ὁ Σεβαστιανός, τὴν σκόπιμη ἀντι-προβολὴ τῆς Τσαμουριᾶς ἀπὸ τὴν Ἀλβανία, σὲ ἀντιπερισπασμὸ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ζητήματος.

Πέθανε πάμφτωχος, ὁ τόσο πλούσιος στὰ πνευματικὰ καὶ στὰ ἐθνικά, στερούμενος καὶ τὶς στοιχειώδεις ἀνέσεις - ὅπως π.χ. τὸ καλοριφὲρ -, σκορπώντας ὅμως ἀφειδῶς στοὺς ρακένδυτους καὶ πειναλέους φυγάδες, χωρὶς διάκριση ἂν ἦταν Ἕλληνες ἢ Ἀλβανοί, χριστιανοὶ ἢ μουσουλμάνοι. Πέρασαν ἔτσι ἀπὸ τὰ χέρια του τεράστια ποσὰ ποὺ σύμφωνα μὲ τὴν ἀποσταλεῖσα πρὸς τὸν τότε Νομάρχη κατόπιν αἰτήσεως, σχετικὴ κατάσταση ἐξόδων πρὸς τοὺς φυγάδες, αὐτὰ ξεπερνοῦσαν τὸ ἕνα δισεκατομμύριο δραχμές.

Τὸ βαρὺ πένθος τῶν χιλιάδων κόσμου ποὺ ἔφθασε στὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα - κι' ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ἀκόμη - τὴν ἡμέρα τῆς κηδείας του, ἐπεκύρωσε μὲ τὸν πλέον πανηγυρικὸ τρόπο τὴν ἁγνότητα τῶν προθέσεών του γιὰ τὸ ἐθνικὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου, τοῦ ζητήματος ποὺ ἐκκρεμεῖ ἀκόμη καὶ ποὺ ὁ ἀσυμβίβαστος Δεσπότης τὸ 1992 - αὐτός, καὶ ὄχι ἡ Κυβέρνηση ὅπως ὄφειλε - ἔθεσε μὲ τηλεγραφήματα ἐνώπιον τῶν 4 Ὑπουργῶν τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.

Τὴν βεβαιότητά του γιὰ τῆς ἀλήθειας τὴν ὁριστικὴ καὶ αμετάκλητη Νίκη, τὴν εἶχε κάμει σύνθημά του στὶς ἑκατοντάδες ὁμιλίες, σύνθημα ποὺ θὰ δονεῖ τὶς καρδιὲς ὅλων ἐκείνων ποὺ τὸν γώρισαν καὶ στάθηκαν δίπλα του, ἰδιαίτερα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, ποὺ τόσο τὸν ἀγάπησαν ἐξαιτίας τῆς δικῆς του ἀγάπης:

 

"ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ΚΑΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΕΣΤΗ" .

 

Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του καὶ νὰ νὰ τὸν μιμηθοῦμε στὴν ἀγάπη του γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ τοὺς ἀγῶνες του…