Του Ν. Λυγερού
Το Σκοπιανό αποδεικνύει πόσο χαμηλό είναι το επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής της εξουσίας. Κάθε δήλωση, κάθε δικαιολογία δείχνει την ανικανότητα ν' ακολουθήσει μία εθνική και στρατηγική πολιτική. Ακόμα και η έννοια της διαπραγμάτευσης έχει γίνει τόσο διπλωματική που έχει χάσει κάθε στρατηγική αξία. Όταν ένας Υπουργός δε μπορεί να καθορίσει μια εξωτερική πολιτική, ενώ έχει κυρίαρχη στρατηγική κι αναγκάζεται να πει τεχνητά ότι δέχεται πιέσεις για να κάνει αποδεκτό το απαράδεκτο, αυτό σημαίνει ότι δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί το όλο θέμα που χρησιμοποίησε αρχικά μόνο και μόνο για να κάνει μια κίνηση αντιπερισπασμού σε σχέση μ’ ένα νομοσχέδιο. Πόσο χαμηλό το επίπεδο μπορεί να είναι για να εκμεταλλευτείς ένα εθνικό θέμα για να καλύψεις ένα τοπικό πρόβλημα; Το πρόβλημα της εξωτερικής πολιτικής είναι να ενσωματώσει στρατηγικά δεδομένα και όχι να συμπεριφέρεται μόνο ρητορικά χωρίς κανένα ιστορικό υπόβαθρο. Το Σκοπιανό αναδεικνύει ότι μια προσέγγιση που είναι καθαρά ιδεολογική δεν επαρκεί για να κάνει αλλαγές και απλώς λειτουργεί παθητικά στη καλύτερη περίπτωση και αρνητικά στην χειρότερη. Επίσης δείχνει ότι η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να είναι ένα κομματικό παίγνιο χωρίς επιπτώσεις. Όταν το όλο πλαίσιο είναι άχρηστο, μόνο η ανικανότητα, αφού δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή του, είναι ικανή να σταματήσει τη διαδικασία υλοποίησης όμως αυτό δεν μπορεί να είναι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των στρατηγικών θεμάτων.
Οι δημοσιογράφοι της ηττοπάθειας
Του Ν. Λυγερού
Με τους δημοσιογράφους της ηττοπάθειας ακόμα και τα καλά αποτελέσματα είναι προβληματικά, διότι το μόνο που θέλουν να αναδείξουν είναι ότι η Τουρκία έχει το πάνω χέρι και τίποτα δεν μπορεί να την εμποδίσει ό,τι και να κάνει η Ελλάδα και η Κύπρος. Στην πραγματικότητα το μόνο που επιδιώκουν είναι να επιβεβαιωθούν στα καταστροφικά τους σενάρια λες και ο μισθός τους εξαρτάται από τα αποτελέσματα κι ότι έχουν ποσοστά. Το θέμα είναι η ηττοπάθειά τους, διότι ποτέ δεν έμαθαν ν’ αντιστέκονται στη βαρβαρότητα κι ότι προτιμούν να είναι το εργαλείο της. Με τα χρόνια τους μάθαμε και ξέρουμε τι προσπαθούν να προωθήσουν, τους είδαμε με το Σχέδιο Ανάν, την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ένταξη στην Ευρωζώνη, τις υπογραφές οριοθετήσεων ΑΟΖ, τη θέσπιση της ΑΟΖ, τη γεώτρηση στο κοίτασμα Αφροδίτη, την ελληνική ΑΟΖ, τους γύρους αδειοδότησης, το Σκοπιανό, το κοίτασμα Καλυψώ. Όμως σε βάθος χρόνου βλέπουμε ότι έχουν άδικο και ότι ο Ελληνισμός τα καταφέρνει τελικά παρόλα τα προβλήματα, διότι η μνήμη μέλλοντος δεν σταματά με την προπαγάνδα μιας ιδεολογίας που δεν πιστεύει σε τίποτα πια εκτός από το κόμμα. Ξεχνούν βέβαια ότι ο Ελληνισμός δεν είναι κόμμα κι ότι είναι ικανός ν’ αλλάξει τα εθνικά θέματα όταν παίρνει την απόφαση να δράσει. Γι’ αυτό θα ξεπεράσουμε και τους δημοσιογράφους της ηττοπάθειας χωρίς προβλήματα και δίχως προβληματισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου