Του Ν. Λυγερού
Αν θέλουμε να λέμε ότι παλεύουμε για την αξιοπρέπεια της Μακεδονίας, δεν μπορούμε απλώς να περιμένουμε να γίνει στα Σκόπια ένα δημοψήφισμα που θα καταψηφίσει τη συμφωνία των διπλωματικών διαπραγματεύσεων. Δεν είναι το πρέπον να μη συμμετέχουμε ενεργητικά σε αυτόν τον αγώνα. Διότι έχουμε καταλήξει να μιλάμε για την υπεράσπιση του αυτονόητου. Κι όμως είναι τα Σκόπια που βιάζονται να προχωρήσει η υποψηφιότητά τους για την ενταξιακή τους πορεία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ. Ενώ τα Σκόπια είναι γεωγραφικά εγκλωβισμένα, μιλούμε για αυτά λες και έχουν πρόσβαση στη θάλασσα. Μπερδεύουμε επίσης την έννοια του κράτους μέλους με αυτή του υποψήφιου κράτους. Οι δύο υπερδομές Ε.Ε και NATO δεν πρόκειται να μας καταπατήσουν μόνο και μόνο για να ευχαριστήσουν τα Σκόπια. Και γι’ αυτό η αντίστασή μας έχει νόημα για την ιστορία. Δεν πρόκειται για μια άσκοπη θυσία. Όμως για τους πολιτικούς , το όλο θέμα εμπεριέχει ένα κόστος μόνο που αυτό θα το συνειδητοποιήσουν όταν θα είναι αργά. Το πολιτικό κόστος θα γίνει όλο και πιο φανερό με την πάροδο των ημερών. Η έλλειψη αξιοπρέπειας σε αυτό το πλαίσιο αποτελεί ένα στίγμα. Μπορεί μερικοί πολιτικοί να αδιαφορούν λόγω άγνοιας, αλλά θα τους γίνει άμεσα κατανοητό στη συνέχεια. Στο ενδιάμεσο δεν πρέπει όμως να έχει γίνει ανεπανόρθωτο λάθος για το Έθνος.
Ο Ελληνισμός δίνει το παράδειγμα με την αντίστασή του
Του Ν. Λυγερού
Προς το παρόν δεν υπάρχει τίποτα το μη αναστρέψιμο σε αυτές τις διπλωματικές διαπραγματεύσεις κατά συνέπεια δεν υπάρχει λόγος να μην συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Άλλωστε ο Ελληνισμός δίνει το παράδειγμα με την αντίστασή του. Έτσι κάθε πράξη βαρβαρότητας που προσπαθεί να πληγώσει τη μνήμη μας και μέσω της την ίδια την ιστορία πρέπει να αποτελεί στόχο για την αντίσταση. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ν’ αποδεκτούμε το απαράδεκτο και δεν έχουμε κανένα εθνικό όφελος. Και όσοι μιλούν για οικονομικά ανταλλάγματα, έχουν απλώς ξεχάσει ότι ειδικά αυτή την περίοδο είναι η Ελλάδα που αποφασίζει τι θα γίνει με τον μεγάλο διαγωνισμό περί υδρογονανθράκων για τις θαλάσσιες περιοχές Ιόνιο, Δυτικά Κρήτης και ΝοτιοΔυτικά Κρήτης, άρα είναι οι ξένες εταιρείες Repsol, Total και Exxon Mobil που περιμένουν τα αποτελέσματα. Έτσι κανένας δεν θέλει να πιέσει κάποιον που έχει το πάνω χέρι για μια διαπραγμάτευση. Επιπλέον η Ελλάδα ως κράτος δεν μπορεί να δεχτεί κανένα αντάλλαγμα εις βάρος της ιστορίας της, διότι η Ελλάδα είναι και Ελληνισμός. Αν λοιπόν ο καθένας αναρρωτιέται τι μπορεί να κάνει σε αυτή την περίπτωση είναι ν’ αγωνιστεί εκεί όπου διεξάγεται ο αγώνας και το επόμενο στάδιο είναι το Σύνταγμα. Διότι η Συγκέντρωση του Ελληνικού λαού είναι αυτή που εκφράζει τον Ελληνισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου