Του Ν. Λυγερού
Ενώ υπάρχουν αναφορές στη Συμφωνία για το θέμα της ιθαγένειας (βλ Άρθρο 1.3.β), της γλώσσας (βλ Άρθρο 1.3.γ.) με την έννοια που αποδίδονται στο Άρθρο 7, βλέπουμε ότι η Μακεδονία μας είναι απούσα ως όρος.
[ ΑΡΘΡΟ 7]
1. Τα Μέρη αναγνωρίζουν ότι η εκατέρωθεν αντίληψή τους ως προς τους όρους “Μακεδονία” και “Μακεδόνας” αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτιστική κληρονομιά.
2. Αναφορικά με το Πρώτο Μέρος, με αυτούς τους όρους νοούνται όχι μόνο η περιοχή και ο πληθυσμός της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους, αλλά και τα χαρακτηριστικά τους, καθώς ο Ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομία αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα.
3. Αναφορικά με το Δεύτερο Μέρος, με αυτούς τους όρους νοούνται η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο Άρθρο 7(2).
4. Το Δεύτερο Μέρος σημειώνει ότι η επίσημη γλώσσα του, η Μακεδονική γλώσσα, ανήκει στην ομάδα των Νότιων Σλαβικών γλωσσών. Τα Μέρη σημειώνουν ότι η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά του Δεύτερου Μέρους δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της βόρειας περιοχής του Πρώτου Μέρους.
5. Τίποτα στην παρούσα Συμφωνία δεν αποσκοπεί στο να υποτιμήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο, ή να αλλοιώσει ή να επηρεάσει τη χρήση από τους πολίτες εκάστου Μέρους.
Πιο συγκεκριμένα ενώ το εδάφιο 1 μιλά για διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτισμική κληρονομιά και το εδάφιο 2 για Ελληνικό πολιτισμό, ιστορία, κουλτούρα και κληρονομιά, η ίδια η Μακεδονία μας δεν παρουσιάζεται με αυτή την ονομασία.
Η Συμφωνία στο Άρθρο 7 στα εδάφια 2 και 4 περιγράφει τη Μακεδονία ως “βόρεια περιοχή του Πρώτου Μέρους”.
Έτσι η Συμφωνία αποφεύγει να μιλήσει για την υπάρχουσα Μακεδονία την ιστορική.
Βλέπουμε έως πού έφθασε η διπλωματική προπαγάνδα για να μην υπάρξει παρεξήγηση με τα Σκόπια. Δεν υπάρχει καν η ισορροπία των συμβιβασμών. Έτσι πολύ απλά η Συμφωνία κάθε φορά που χρησιμοποιεί τη λέξη Μακεδονία και αφήνει μια πολυσημία για να υπάρξουν δύο ερμηνείες παίζει ένα διπλωματικό παιχνίδι. Αλλά φτάνει στα όρια της όταν μιλά για τη Μακεδονία αφού τότε γράφει : “ βόρεια περιοχή του Πρώτου Μέρους”.
Ελληνική ΑΟΖ και Συμφωνία Σκοπιανού
Του Ν. Λυγερού
Για όσους δεν πιστεύουν ακόμα στην αξία της ελληνικής ΑΟΖ, η Συμφωνία για το Σκοπιανό μπορεί ν' αποτελέσει σημείο έναρξης για την αφύπνισή τους. Όλοι βέβαια ξέρουν ότι τα Σκόπια δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα ενώ η Ελλάδα διαθέτει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου μετά την Ιταλία. Στη Συμφωνία για το Σκοπιανό στο πλαίσιο της οικονομικής συνεργασίας υπάρχει το Άρθρο 13.
Λαμβάνοντας υπ' όψιν το γεγονός ότι το δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι περίκλειστο κράτος, τα Συμβαλλόμενα Μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που θα έχουν και πρακτική εφαρμογή αλλά θα εφαρμόζονται και όταν θα συνομολογούνται συμφωνίες που αναφέρονται στο Άρθρο 18 της παρούσας Συμφωνίας. [σ. 14/20]
Επειδή τα Σκόπια περιγράφονται ως ένα "περίκλειστο κράτος", η Συμφωνία θέλει να ενεργοποιήσει τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Με απλά λόγια η Ελλάδα θα προσφέρει στα Σκόπια μια πρόσβαση στο Αιγαίο, τόσο απλά. Έχει ενδιαφέρον επίσης το γεγονός ότι μια χώρα που έχει ένα 25% πληθυσμό αλβανικής καταγωγής δεν περιορίζεται στην Αλβανία για πρόσβαση στην Αδριατική αλλά προσπαθεί να έχει ένα άνοιγμα μέσω της Ελλάδας. Αυτό κι αν είναι μια οικονομική αξιοποίηση της ΑΟΖ μας. Πάντως μόνο στο κείμενο της Συμφωνίας υπάρχει τέτοια αναφορά ποτέ πριν δεν υπήρξε αναφορά για αυτό το θέμα. Μάλλον θεωρούσαν οι διαπραγματευτές ότι δεν ήταν τόσο σημαντικό να το μάθει ο ελληνικός λαός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου