Βόρεια Ήπειρος: αιώνιο, ένδοξο, περίλαμπρο και ανεκτίμητο στολίδι, των Ελλήνων καμάρι!

Βόρεια Ήπειρος, Ορθόδοξη και Ελληνική, πατρίδα ηρώων, μαρτύρων, ομολογητών, ευεργετών, γενέτειρα, μάνα και τροφός σπουδαίων Ελλήνων

Το έμβλημα του 100 % Έλληνα Γεωργίου Καστριώτη ή Σκεντέρμπεη (Μπέης Μέγας Αλέξανδρος) ήταν ο δικέφαλος αετός της Ρωμανίας-Βυζαντίου σε κόκκινο φόντο ή, δηλαδή: η σημερινή σημαία της Αλβανίας

Ο σύγχρονος μάρτυρας Κατσίφας είχε όνειρο να χτιστεί μια μεγάλη εκκλησία στο χωριό του, ενώ ο ίδιος είχε φτιάξει Σταυρό με την Ελληνική σημαία και την είχε τοποθετήσει στον λόφο του χωριού του

Πριν από λίγες μέρες συνάντησα έναν χαρισματικό γέροντα. Είχαμε για περίπου 2-μιση ώρες πνευματική συζήτηση. Πραγματική πνευματική ευωχία. Ανάμεσα στ’ άλλα, τον ερώτησα για την Βόρεια Ήπειρο και την Αλβανία. Μου απάντησε: «Παιδί μου, μη φοβάστε την Αλβανία. Μετά την Τουρκία, η Αλβανία είναι αυτή που εξυπηρετεί τα σχέδια του Τριαδικού Θεού. Οι Αλβανοί εργάζονται υπέρ της Ελλάδας μας. Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας π. Αναστάσιος είναι ένας άγιος άνθρωπος. Προσεύχεται πολύ για την πατρίδα μας».
Και συνέχισε ο γέρων: «Τα πράγματα θα εξελιχθούν έτσι ακριβώς όπως μας τα προ-είπαν οι άγιοι πατέρες μας. Όπως είναι λ.χ. ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Άγιος Παϊσιος. Και άσχετα εάν έχουν ήδη γεμίσει την Ελλάδα, μαζί με την μητέρα τους Τουρκία, με εν υπηρεσία στρατιώτες ή εν ενεργεία αξιωματικούς-κατασκόπους: που παριστάνουν δήθεν τους επαίτες, δήθεν ότι είναι πρόσφυγες ή τάχα τουρίστες, κλπ. Ναι παιδί μου. Έχουν ήδη γεμίσει με φυτεμένους πράκτορες τα στοχοποιημένα ηπειρωτικά σημεία όσο και ορισμένα νησιά-στόχους. Έτσι, δηλαδή, όπως έκαναν και οι Τούρκοι το 1974 πριν επιτεθούν στην Κύπρο. Αλλά, έχει ο Θεός. Όλοι τους για την Ορθόδοξη Ελλάδα εργάζονται. Όλοι τους».
Συνεχίζω. Στο υλικό πεδίο. Ο όρος Βόρειος Ήπειρος χρησιμοποιήθηκε επισήμως για πρώτη φορά στις 17 Μαΐου 1914. Αυτό έγινε με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας. Η πρόσφατη δολοφονία του μάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα από την αλβανική μυστική αστυνομία, επανέφερε με τον πλέον τραγικό τρόπο το υπαρκτό θέμα της Βορείου Ηπείρου. Της ελληνικής γης, που ποτέ της δεν μπόρεσε να ντυθεί την γαλανόλευκη σημαία με τον Τίμιο Σταυρό. Και που πολλές φορές ξεχάσθηκε, προδόθηκε και πληγώθηκε από εχθρούς αλλά και φίλους.

Το ελληνικό στοιχείο το συναντάμε στην περιοχή δύο περίπου χιλιετίες πριν γεννηθεί ο Ιησούς Χριστός, με τους Χάονες να αποτελούν την ισχυρότερη τότε ελληνική φυλή. Ο συσχετισμός των τοπικών δυνάμεων άλλαξε περίπου το 375 π.Χ., όταν όλα τα ηπειρωτικά φύλα ενώθηκαν σε μία οντότητα, κάτω από την δυναστεία των Μολοσσών. Εισέτι, το 232 π.Χ., εγκαθιδρύεται στην Ήπειρο το αβασίλευτο Κοινό των Ηπειρωτών με πρωτεύουσα τη Φοινίκη.
Η Ορθοδοξία εξαπλώθηκε στην εν λόγω περιοχή τον 4ο αιώνα μ.Χ. Οι μάρτυρες Άγιος Ελευθέριος (επίσκοπος Αυλώνας) και Άγιος Δονάτος (επίσκοπος Φοινίκης) είχαν εξέχουσα παρουσία και συμβολή στην άνθηση της χριστιανοσύνης στην περιοχή. Επίσης, ήταν ο επίσκοπος Χειμάρας Μανασής που ανέλαβε ν’ ανοίξει σ’ όλα τα χωριά τα πρωτόγονα τότε σχολεία του Νάρθηκα το έτος 1682. Αργότερα, ακολουθεί η ιδιαιτέρως φωτεινή περίοδος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού (1714 – 1779): όταν ο Πατροκοσμάς με την αγιοπνευματική δραστηριότητά του άνοιξε πάνω από 200 σχολεία και δέκα ανώτερες σχολές στην περιοχή.
Εισέτι, η Βόρεια Ήπειρος αποτέλεσε ουσιώδες και αναπόσπαστο τμήμα της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας-Βυζαντίου (330 – 1453). Και, πολλές φορές, εξαιτίας της σημαίνουσας γεωγραφικής της θέσης έγινε στρατηγικός στόχος διάφορων λαών όπως των: Βησιγότθων, Αβάρων, Σλάβων, Νορμανδών, Σέρβων, Αλβανών και διαφόρων ιταλικών δυναστειών. Στους χρόνους της λατινοκρατίας υπήρχε στην ευρύτερη περιοχή το Ρωμαίικο Δεσποτάτο της Ηπείρου (1204 – 1479). Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, η Βόρεια Ήπειρος είχε ενεργό ρόλο, θέση και στάση στην επανάσταση κατά των Τούρκων μέχρι την Επανάσταση του 1821.
Στις 30 Μαΐου 1913, με τη Συνθήκη του Λονδίνου, οι Μεγάλες Δυνάμεις αναγνωρίζουν την Αλβανία ως ανεξάρτητο κράτος. Και με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, την ίδια χρονιά, της παραχωρούνταν η περιοχή της Βορείου Ηπείρου. Παρά την διεθνική αυτή πολιτική απόφαση, οι κάτοικοι της Βόρειας Ηπείρου δεν θέλησαν να συμμορφωθούν στις προθέσεις και στις συνθηκολογικές υποδείξεις των Μεγάλων Δυνάμεων.
Και, στις 17 Φεβρουαρίου 1914, έφτασαν στο σημείο και κατήγγειλαν την τότε Ελληνική κυβέρνηση ότι τους άφησε μόνους και απροστάτευτους. Επαναστάτησαν τότε οι ίδιοι και σχημάτισαν προσωρινή κυβέρνηση με πρωτεύουσα το Αργυρόκαστρο και πρόεδρο τον Γεώργιο Χρηστάκη-Ζωγράφο: ιδρύοντας τότε την «Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου», με πληθυσμό 228.000 κατοίκους και έκταση 6.444 τ. χλμ.
Μετά από πολύμηνες συγκρούσεις, στις 17 Μαΐου 1914, υπογράφτηκε Πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Αλλά στην ουσία αυτό ποτέ δεν εφαρμόστηκε, καθώς είχε ήδη ξεσπάσει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914 – 1918). Στις 27 Οκτωβρίου 1914, ο Ελληνικός στρατός εισέρχεται, για δεύτερη φορά, στην Βόρεια Ήπειρο, θέτοντας την περιοχή υπό την προστασία της Ελλάδας.
Στις αρχές του 1916, η περιοχή της Βορείου Ηπείρου συμμετείχε στις εθνικές βουλευτικές εκλογές εκλέγοντας 16 εκπροσώπους στο Κοινοβούλιο. Τον Μάρτιο, με βασιλικό διάταγμα, ανακηρύχθηκε η ένωση της περιοχής με την Ελλάδα, η οποία διοικητικά αποτελούνταν τότε από τους νομούς Αργυροκάστρου και Κορυτσάς. Όταν αργότερα η Ελλάδα μπήκε και αυτή στον πόλεμο (1917), ο Ελληνικός στρατός προέλασε και επανέκτησε και άλλες πόλεις όπως είναι η Μοσχόπολη και το Δυρράχιο. Το 1919, στην Συνδιάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι, οι περιοχές αυτές επιδικάστηκαν εκ νέου στην Αλβανία για δεύτερη φορά.
Ακολούθησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939 – 1945) και ο Ελληνικός στρατός εισήλθε για τρίτη και τελευταία φορά στην Βόρεια Ήπειρο. Μετά το τέλος του Β’ ΠΠ, ο εκλεκτός της Σοβιετικής Ένωσης Ενβέρ Χότζα (1908 – 1985) ήταν αυτός που έκανε δικτατορικό κουμάντο στην περιοχή και από την πρώτη στιγμή ο ίδιος έδειξε ότι ο ελληνισμός είναι ανεπιθύμητος. Επίσης, το 1991, οι σχέσεις Ελλάδας και Αλβανίας πέρασαν για ένα σύντομο διάστημα ιδιαίτερη κρίση μετά από την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία.
Έτι, στην Αλβανία, οι Έλληνες θεωρούνται ως «εθνική μειονότητα». Ενώ οι Βλάχοι ελληνικής εθνικής συνείδησης συγκαταλέγονται με τους υπόλοιπους Βλάχους ως «γλωσσική μειονότητα». Πηγές από την Ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου έχουν υποστηρίξει ότι υπάρχουν ως και 500.000 Έλληνες στην Αλβανία, κάτι που αντιστοιχεί στο 12% περίπου του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Σε αυτόν τον αριθμό πρέπει να προστεθούν και οι πάνω από 250.000 Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου που κατοικούν σήμερα στην Ελλάδα.
Προσέτι, η δολοφονία του Κ. Κατσίφα στους Βουλιαράτες, έφερε ξανά στο προσκήνιο τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου. Ο ήρωας ομογενής εγκλωβίστηκε από τις αλβανικές ειδικές δυνάμεις και εκτελέστηκε με ριπές στο κεφάλι και στο στήθος, φωνάζοντας λίγο πριν προς τους διώκτες του: «Ζήτω η Ελλάς»! Ένας αγνός, λεβέντικος, πατριωτικός και ωραίος θάνατος, αντάξιος των μεγαλύτερων ηρώων του Έθνους. Για την Ορθοδοξία και για την μητέρα Ελλάδα.
Λίγο πριν, ο Ελληνόψυχος Κωνσταντίνος είχε πάρει το όπλο του, γιατί οι Αλβανοί αστυνομικοί είχαν τολμήσει να κατεβάσουν την ελληνική Σημαία από το σπίτι του. Και όταν οι Αλβανοί αστυνομικοί τον καταδίωξαν, καλώντας τον να παραδοθεί, αυτός τους απάντησε: «Οι Έλληνες δεν παραδίδονται»! Ο Βορειοηπειρώτης ήρωας Κωνσταντίνος είχε όνειρο να χτιστεί μια μεγάλη εκκλησία στο χωριό του. Επίσης, ο ίδιος είχε φτιάξει μεγάλο Σταυρό με την Ελληνική σημαία και την είχε τοποθετήσει στον λόφο του χωριού του.
Και που βρισκόμαστε τώρα ή σήμερα; Οι Έλληνες ομογενείς τρέχουν στα διεθνή δικαστήρια για την αρπαγή των περιουσιών τους στους Αγίους Σαράντα, κλπ. Όπου εκεί, περιουσίες Ελλήνων ομογενών «περνάνε» στο αλβανικό κράτος δήθεν για την τουριστική αξιοποίηση. Στους κόλπους της Ελληνικής εθνικής μειονότητας επικρατεί το «κόκκινο». Και τούτο, παρά και την πρώτη πολιτική αναδίπλωση του Έντι Ράμα τον Απρίλιο για την δήμευση των οικοπέδων των ομογενών μας. Οι ομογενείς εργάζονται πυρετωδώς: ώστε να ακυρωθεί οριστικά και με κάθε δυνατό ένδικο μέσο το ύπουλο και δήθεν οικιστικό-τουριστικό σχέδιο της Αλβανικής κυβέρνησης.
Πέραν αυτών, υπήρξε ακόμη ένα ακόμη πολιτικό μυστήριο με τη εξπρές συνάντηση Ράμα – Ερντογάν. Στο εξοχικό του Σουλτάνου στην Μαρμαρίδα. Στις 18 Ιουλίου. Και δεν πρόλαβε εισέτι να περάσει ούτε καν μια εβδομάδα και οι Αλβανοί-Τσάμηδες άρχισαν να κατηγορούν την Ελλάδα για την δολοφονία του «αρχηγού» τους. Του Φεστίμ Λατό. Ο τελευταίος αυτοαποκαλείται ο «πρόεδρος της Τσαμουριάς». Στις 21 Ιουλίου.
Έτι, τα Ελληνο-τουρκικά πράγματα και υποθέσεις συνεχίστηκαν περαιτέρω. Και πάλι μέσω Αλβανίας. Της τόσο πρόσχαρης και πρόθυμης πολιτικής φιλιππινέζας των Τούρκων. Αυτή τη φορά (και πάλι ..τυχαία) ανατίναξαν το μνημείο του Θύμιου Λιώλη στην Αλβανία. Στην Κρανιά του Δήμου Φοινίκης. Μάλιστα δε, οι «τυχαίοι» δράστες έγραψαν πάνω με κόκκινη μπογιά τη λέξη «Τσαμερία». Το γεγονός έλαβε χώρα στις 23 Ιουλίου.
Τώρα. Η αλήθεια είναι μια: Η Ελληνική μειονότητα στην Βόρειο ήπειρο βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Το αθέατο αλυτρωτικό θηρίο της δημιουργίας της «μεγάλης Αλβανίας» βρυχάται. Τα τουρκικά γεωπολιτικά παιχνίδια και οι θρησκευτικές σκοπιμότητες στην περιοχή γίνονται όλο και πιο ισχυρά. Έντονα. Και πιο εμφανή. Η σχέση πολλαπλής υποταγής και ισχυρής εξάρτησης των Τιράνων στην μητέρα Άγκυρα όλο και ενδυναμώνεται.
Η Τουρκία είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει το παγκοσμίως πολυδιαφημισμένο «ατύχημα» ή θα καταλάβει κάποια νησαία εδάφη της Ελλάδας. Συμβάν ή μέγα γεγονός «τύπου νέων Ιμίων» (φράση του κ. Κ. Σημίτη) που βρίσκεται προ των πυλών. Πλησιάζει. Τι έρχεται λοιπόν; Που πάμε; (Για πολύ περισσότερα, δείτε ένα δικό μου βίντεο στο YOUTUBE, ΟΔΥΣΣΕΙΑ TV: «ΕΛΛΗΝΕΣ, ΞΥΠΝΗΣΤΕ! ΑΤΥΧΗΜΑ, ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ – https://www.youtube.com/watch?v=vrUi95pV-p0»).
Κλείνοντας, ας ζητήσουμε την αγιοπνευματική και τροχιοδεικτική βοήθεια των λόγων του Αγίου Παϊσίου που αναφέρει: «Μὴ φοβάστε. Λειτουργοῦν καὶ οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Πόνος εἶναι αὐτός. Μιὰ οἰκογένεια εἴμαστε καὶ μᾶς χώρισαν. Σὰν νὰ λένε, αὐτὰ τὰ παιδιὰ νὰ πᾶνε χώρια ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους. Πονάει αὐτό! Τόσες φορὲς τὴν ἐλευθερώσαμε τὴ Βόρεια Ἤπειρο, τόσα αἵματα, τόσα κρυοπαγήματα! Δὲ θὰ πᾶν χαμένα ὅλα αὐτά» (Ἀθανάσιου Ρακοβαλῆ, «Ὁ πατήρ Παΐσιος μοῦ εἶπε», ἔκδοση 18η, σελ. 76).
ΗΛΙΑΣ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ
Συγγραφέας, Καθηγητής-Διεθνολόγος, Πρώην Βουλευτής Φθιώτιδας

Χαρακτηριστική φωτογραφία της επίσημης ανακήρυξης της Αυτονομίας την 1η Μαρτίου 1914 στο Αργυρόκαστρο.

ΠΗΓΗ pentapostagma