«Σε ποιόν να τηλεφωνήσω όταν θέλω να μιλήσω με την Ευρώπη;» είχε αναρωτηθεί στο παρελθόν ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Χένρι Κίσινγκερ. Την ίδια ακριβώς απορία θα έχει κάποιος αν θέλει να επικοινωνήσει τώρα με το Βερολίνο
Ποιόν να επιλέξει για συνομιλητή τον νέο Καγκελάριο Όλαφ Σόλτς, την υπουργό Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ ή τον υπουργό Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ; Ένα ερώτημα που γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό όταν πρόκειται για τις σχέσεις της Γερμανίας με την Ρωσία και τον περίφημο αγωγό Nord Stream 2. Ενώ ο Σολτς εμφανίζεται διστακτικός όσον αφορά την σύνδεση της λειτουργίας του ρωσο-γερμανικού αγωγού με την κατάσταση στην Ουκρανία, η Μπέρμποκ ξεκαθαρίζει ότι οποιαδήποτε ρωσική παρέμβαση στην Ουκρανία θα σημάνει και το τέλος του εν λόγω έργου, που ουσιαστικώς παρακάμπτει την Ουκρανία προμηθεύοντας απευθείας με αέριο την Γερμανία. Τελικώς, υπό την διεθνή πίεση να προσφέρει κάποια βοήθεια στο Κίεβο, το Βερολίνο αποφάσισε να στείλει 5.000 προστατευτικά κράνη, προκαλώντας όπως είναι λογικό την θυμηδία των Ουκρανών. Ο δήμαρχος του Κιέβου αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά «τι άλλη βοήθεια έπεται από την Γερμανία; Μαξιλάρια;».
Η ετερόκλητη αυτή αντίδραση έχει προκαλέσει σύγχυση σε εχθρούς και συμμάχους, με τους Αμερικανούς σίγουρα να αναπολούν τις εποχές που μεσουρανούσε η Άγκελα Μέρκελ. Ο Χούμπερτ Βέτσελ, σχολιαστής της Süddeutsche Zeitung, έγραψε ότι η Γερμανία κινδυνεύει να απωλέσει τη φήμη αξιόπιστου εταίρου αλλά και ότι, στο πλαίσιο της ουκρανικής κρίσης, ο Σολτς θα μπορούσε να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στη Βορειοατλαντική Συμμαχία από εκείνη που προκάλεσε ακόμη και ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ. Ο ηγέτης του κάποτε κυρίαρχου, CDU, Φρίντριχ Μέρτς διεπίστωσε ότι το «διαιρεμένο αμερικανικό Κογκρέσο» κατάφερε εν τέλει να ενωθεί όσον αφορά την στάση του απέναντι στην Γερμανία, την οποία θεωρεί αναξιόπιστη. Και ως φαίνεται αυτή η σύγχυση που επικρατεί εντός της γερμανικής κυβέρνησης δεν οφείλεται μόνο στην βραχεία ζωή της. Αλλά στην στάση του μεγαλύτερου κόμματος του κυβερνητικού συνασπισμού, που έχει παραδοσιακά καλές σχέσεις με την Μόσχα. Ο Σοσιαλδημοκράτης πρώην Καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ είναι στενός φίλος του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, διευθυντικό στέλεχος στα έργα των γερμανορωσικών αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream και Nord Stream 2 και μέλος του Ελεγκτικού Συμβουλίου της Rosneft. Αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει «κόκκινο πανί» για τους Χριστιανοδημοκράτες. Ο ηγέτης του CDU στο Αμβούργο, Κρίστοφ Πλος, απαίτησε να χάσει ο Σρέντερ το γραφείο του στη γερμανική Bundestag. «Η συμπεριφορά του πρώην καγκελαρίου Σρέντερ είναι απλώς ντροπιαστική και ανάξια για έναν πρώην καγκελάριο», ανέφερε ο Πλος στο Spiegel. «Αν «πιέζει τόσο ανοιχτά υπέρ των συμφερόντων του ρωσικού κράτους, τουλάχιστον δεν θα έπρεπε πλέον να υποστηρίζεται από τους Γερμανούς φορολογούμενους», επεσήμανε.
Και δεν είναι μόνο ο Σρέντερ που έχει τόσο εμφανείς φιλορωσικές θέσεις. Τις απόψεις του πρώην Καγκελαρίου συμμερίζονται και άλλοι εξέχοντες σοσιαλδημοκράτες, όπως ο Ματίας Πλάτσεκ, πρώην πρόεδρος του SPD και τώρα επικεφαλής του Γερμανο-Ρωσικού Φόρουμ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2017 ο Πλάτσεκ είχε καλέσει την Δύση να επιδείξει ευελιξία και να αποδεχθεί την προσάρτηση της Κριμαίας στο ρωσικό έδαφος, προχωρώντας στην νομική διευθέτηση του ζητήματος. Τέτοιες απόψεις είναι ευρέως διαδεδομένες στους Σοσιλαδημοκράτες και όπως είναι λογικό δυσκολεύουν τον Σολτς να υιοθετήσει μια πιο συγκρουσιακή στάση απέναντι στη Ρωσία. Σε αυτό προστίθεται και η διαρκής νοσταλγία των Σοσιαλδημοκρατών για την Ostpolitik, την πολιτική προσέγγισης του σοβιετικού μπλοκ που ακολούθησε ο καγκελάριος Βίλι Μπραντ στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και ‘70. Είναι ενδεικτικό ότι την προηγούμενη εβδομάδα ο βουλευτής του SPD Ραλφ Στέγκνερ διαμαρτυρήθηκε για τον «προσβλητικό τόνο» που χρησιμοποιούν πολλοί σχολιαστές για τη Ρωσία και έκανε λόγο για «ρητορικό εκφοβισμό» και «τόνο Ψυχρού Πολέμου», ενώ ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD Ρολφ Μούτσενιχ εξέφρασε την κατανόησή του για το γεγονός ότι η Μόσχα μπορεί να αισθάνεται ότι απειλείται. Ο δε ο εκπρόσωπος της ΚΟ του SPD για θέματα εξωτερικής πολιτικής Νιλς Σμιντ τάχθηκε ξεκάθαρα κατά της αποστολής όπλων στην Ουκρανία, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι θα ήταν η πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που γερμανικά όπλα θα χρησιμοποιούνταν εναντίον της Ρωσίας.
ΠΗΓΗ energia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου