Συνέντευξη του Jean-Thomas Lesueur* στον Roman Planchon
Η ανίερη συμμαχία Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Τουρκίας- της οποίας υιοθετούνται ανυπόστατες κατηγορίες κατά της Ελλάδας -, ΜΚΟ και ΜΜΕ – λέγε με Σόρος – ανάγκασαν τον επικεφαλής της FRONTEX Fabrice Leggeri να παραιτηθεί.
LE FIGARO. – Ο Γάλλος Fabrice Leggeri παραιτήθηκε από Επικεφαλής του οργανισμού Frontex, τον οποίο διηύθυνε από το 2015 – με επαναδιορισμό το 2019. Τι σημαίνει για εσάς αυτή η παραίτηση;
Jean-Thomas LESUEUR. – Αυτή η παραίτηση είναι ο επίλογος μιας μυστικής διαμάχης που δίνεται στα παρασκήνια των ευρωπαϊκών θεσμών για την αποστολή του οργανισμού Frontex και γενικότερα για την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική. Από τη μια ο Fabrice Leggeri και η διοίκηση της Frontex που μας υπενθύμιζαν συνεχώς ότι η εντολή του οργανισμού ήταν η φύλαξη των κοινών συνόρων. Από την άλλη, η Ylva Johansson, η Ευρωπαία Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, η οποία ασκεί εποπτεία στη Frontex, ευθυγραμμίστηκε με τις ΜΚΟ, οι οποίες θα ήθελαν να μετατρέψουν με κάποιο τρόπο την Frontex σε υπηρεσία παρακολούθησης της συμμόρφωσης των κρατών μελών με τα θεμελιώδη δικαιώματα των μεταναστών κατά την άφιξή τους. Συγκεκριμένα, η δράση του Fabrice Leggeri παρεμποδιζόταν για μήνες από τις πρωτοβουλίες του «υπάλληλου θεμελιωδών δικαιωμάτων» που ήταν παρόν στον οργανισμό για την εγγύηση αυτών των δικαιωμάτων…
Συμπαιγνίες με Τουρκία
Ο Fabrice Leggeri δέχεται πυρά εδώ και δύο χρόνια από την κριτική από μέρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, την Επιτροπή, ορισμένες ΜΚΟ και τα μέσα ενημέρωσης, αλλά και από ορισμένα κράτη μέλη, ιδίως την Ελβετία, όπου διοργανώνεται ψηφοφορία στις 15 Μαΐου για την συμμετοχή στην αύξηση των μέσων που χορηγούνται στον οργανισμό. Γίνεται λόγος για έρευνες που αναφέρουν παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος, αντίθετες με το δίκαιο της Ένωσης και το διεθνές δίκαιο. Είναι δικαιολογημένες αυτές οι επικρίσεις;
Αυτή η κατηγορία έχει καταρριφθεί σε μεγάλο βαθμό από τα γεγονότα. Έρευνες από διάφορους ευρωπαϊκούς φορείς, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η OLAF (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης, που αναρωτιέται κανείς τι αρμοδιότητες έχει σε αυτόν τον τομέα, κ.λπ.) ή άλλους, είτε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν τέτοιες απωθήσεις είτε υποβάθμισαν τη συμμετοχή της Frontex. Είναι οι με το σύνθημα «κάτω τα σύνορα» ΜΚΟ και τα μέσα ενημέρωσης (κυρίως γερμανικά, όπως το Der Spiegel και πάλι πολύ πρόσφατα) που ηγούνται της κατηγορίας – που αυτάρεσκα τροφοδοτεί η Τουρκία με μαρτυρίες ή δορυφορικές εικόνες… Πέρα από την προσωπική μοίρα του Fabrice Leggeri , αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι το παρασκήνιο είναι ιδεολογικό και πολιτικό…
Μείωση πιστώσεων
Μετά τις ευρωεκλογές, το νέο Κοινοβούλιο, με πράσινη χροιά, μείωσε τις πιστώσεις στη διάθεση του οργανισμού σε 1 δις ετησίως (έναντι 1,8 δις που είχε αρχικά προγραμματιστεί).
Ναι, αυτό είναι άλλο ένα μέτωπο της μάχης. Θα πίστευε κανείς (ή θα ήλπιζε) ότι μετά το κύμα της μετανάστευσης το 2015-2016, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα έπαιρναν επιτέλους σοβαρά το μεταναστευτικό ζήτημα και θα καταλάβαιναν τι σχέση έχει με τις παρακμάζουσες ευρωπαϊκές κοινωνίες, οι οποίες αμφισβητούν το μοντέλο τους και οι οποίες έχουν ήδη υποδεχθεί μαζική μετανάστευση για πέντε δεκαετίες. Δεν έγινε αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, αν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η προηγούμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή (υπό τον Jean-Claude Junker, 2014 – 2019) είχε κάποιες καλές προθέσεις, αυτό δεν συμβαίνει απολύτως με την τρέχουσα Επιτροπή, της οποίας προεδρεύει η Ursula von der Leyen. Στους κόλπους της, κυριαρχούν τα ανθρωπιστικά οράματα (αυτά των ΜΚΟ που διαδραματίζουν καταστροφικό ρόλο επί τόπου) και το τεχνοκρατικό (αυτό της «διαχείρισης της μετανάστευσης» των διεθνών οργανισμών). Ας προσθέσουμε ότι η Ylva Johansson έχει προσωπικά μια «κάτω τα σύνορα» ματιά στη μετανάστευση και δεν διστάζει να επιβεβαιώσει ότι «τα μεταναστευτικά φαινόμενα ήταν και θα είναι πάντα μέρος των κοινωνιών μας» και ότι «η μετανάστευση έχει τη συμβολή της στην ευημερία της ηπείρου μας». κατά τη γνώμη της, η μετανάστευση είναι ένα αναπόφευκτο φαινόμενο, στο οποίο πρέπει να προσαρμοστούμε, και ένα όφελος για τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Αυτό το όραμα είναι η βάση του πολυπολιτισμικού οράματος που υπερασπίστηκε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε μια εκστρατεία γνώμης .
Σε λίγο η FRONTEX αντί να ελέγχει τους μετανάστες, θα ελέγχει κατά πόσο οι εθνικές κυβερνήσεις σέβονται τα δικαιώματα των μεταναστών!
Πιστεύετε ότι υπάρχει επιθυμία να περιοριστεί η Frontex;
Να την καταργήσουν, μάλλον όχι. Αλλά σίγουρα θα τροποποιήσουν την αποστολή της: Μειώνοντας τα μέσα της, μειώνοντας το δυναμικό της και ζητώντας της να προτάσει τον σεβασμό των «θεμελιωδών δικαιωμάτων» των μεταναστών. Θα πρόσθετα αμέσως ότι δεν χρειάζεται να είσαι ευρωλάτρης, ούτε καν φιλοευρωπαίος, για να ανησυχείς για τις συνέπειες αυτής της επίθεσης κατά της Frontex (εμείς οι ίδιοι έχουμε συχνά επικρίνει την ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική σε αυτές τις στήλες, για παράδειγμα το «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο» τον Σεπτέμβριο του 2020 ). Ο ρεαλισμός το απαιτεί. Επειδή είναι όλες οι προσπάθειες που έγιναν από τη μεταναστευτική κρίση του 2015 – όσο περιορισμένες και αποσπασματικές κι αν είναι – που κινδυνεύουν να σαρωθούν.
Παγκοσμιότητα κατά πατριωτισμού
Η Frontex βρίσκεται στο επίκεντρο μιας ιδεολογικής μάχης;
Ναι, πολύ ξεκάθαρα. Η άποψη της Ylva Johansson και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επεκτείνει κατά κάποιο τρόπο το όραμα του ΟΗΕ στην περίφημη έκθεσή του « Αναπλήρωση της μετανάστευσης: λύση για τη μείωση και τη γήρανση του πληθυσμού;», που χρονολογείται από το έτος 2000. Αυτή η έκθεση, για την οποία τόσα γράφηκαν, ήταν το απόσταγμαν του δόγματος της «ευτυχισμένης παγκοσμιοποίησης» που βασίλευε εκείνη την εποχή. Το πρόβλημα είναι ότι, είκοσι αργότερα, ο απολογισμός είναι τουλάχιστον ζοφερός. Αυτό το δόγμα, που έβλεπε τον άνθρωπο ως έναν εναλλάξιμο και κινητό οικονομικό παράγοντα, σύμφωνα με τις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης, δεν αντέχει στο θέαμα της διάσπασης των κοινωνιών μας, στην άνοδο του κοινοτισμού και του ρατσισμού, στα θεαματικά φαινόμενα εθνοτικής βίας που παρατηρούμε στην Ευρώπη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν αποτελεί μεταβλητή της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Είναι ένα υπαρξιακό ζήτημα, όπως είπα, καθώς επηρεάζει την ταυτότητα και το μέλλον των λαών και των πολιτισμών. Αυτό ακριβώς δεν θέλουν να δουν η Ylva Johansson και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Μετά από αυτή την αποχώρηση, θα πρέπει να περιμένουμε έναν πρόεδρο με όραμα «κάτω τα σύνορα» επικεφαλής της Frontex;
Είναι αναμφίβολα ότι αυτό το σενάριο θα ήθελε η Επιτροπή. Αλλά μπορούμε να ελπίζουμε ότι δεν θα συμβεί τόσο εύκολα γι ‘αυτήν, επειδή πολλές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης έχουν μια ανάγνωση ριζικά αντίθετη με τη δική της. Τον περασμένο Ιανουάριο, δεκαέξι χώρες συναντήθηκαν στο Βίλνιους για να συζητήσουν την προστασία των συνόρων της ΕΕ (ακόμα και με τείχη). Αυτή η συνάντηση, συνέπεια του μεταναστευτικού εκβιασμού της Λευκορωσίας στη Λιθουανία, την Πολωνία και άλλες χώρες, ήταν συνέχεια της επιστολής δώδεκα χωρών τον Οκτώβριο του 2021, που ζητούσαν από την Επιτροπή να εγκαταλείψει τον αγγελισμό της στον τομέα της μετανάστευσης. Για αυτές τις χώρες, τα σύνορα υπάρχουν για να φυλάγονται και ένας μετανάστης που εισέρχεται παράνομα στο έδαφός τους πρέπει να απελαύνεται. Είναι μάλλον απεχθές στον κόσμο της Ylva Johansson αλλά είναι φυσιολογικό στον πραγματικό κόσμο! Στον τομέα της μετανάστευσης, όπως και σε άλλους (πολυπολιτισμικότητα ή ρωσικό κίνδυνο), οι ανατολικές χώρες της ΕΕ προτάσσουν την πολιτική κοινή λογική…
*Γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου Thomas More.
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου