του Γιώργου Ρακκά
Πολλές φορές στα κινήματα, ορισμένα στιγμιότυπά τους μας λένε πολύ περισσότερα για τον χαρακτήρα τους από τις ίδιες τις διακηρύξεις και τις αναλύσεις επί των αναλύσεων που γίνονται γι’ αυτά.
Στο Μπέρκλεϊ, λίγες ώρες πριν την επέμβαση της αστυνομίας, οι σπουδαστές που κατέλαβαν το διοικητικό κτήριο Hamilton Hall, εξέδωσαν μια ανακοίνωση με τα αιτήματά τους, καλώντας παράλληλα τον Τύπο για να καλύψει το διάβημα της κατάληψης. Λίγο νωρίτερα, η Διοίκηση του πανεπιστημίου, είχε αναστείλει τις υπηρεσίες της για τους φοιτητές που συμμετείχαν στην κατάληψη, κι έτσι εκείνοι πέραν των κλασικών αιτημάτων ζητούσαν να ενεργοποιηθούν ξανά τα κουπόνια της σίτισής τους.
Η Johannah King-Slutzky, υποψήφια διδάκτορας λογοτεχνίας, με την ευφάνταστη διατριβή για την «ρομαντική φαντασία υπό το μαρξιανό πρίσμα», ανέλαβε να απαντήσει στα ΜΜΕ, όπου δημοσιογράφοι αναρωτήθηκαν γιατί ένα πανεπιστήμιο έχει την υποχρέωση να σιτίζει φοιτητές που στρέφονται εναντίον του και παρακωλύουν την λειτουργία του (μπορεί στην Ελλάδα το ερώτημα αυτό να ήταν σκανδαλώδες σύμφωνα με την κυρίαρχη μεταπολιτευτική νοοτροπία για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, στις ΗΠΑ, όμως δεν είναι).
Η Slutzky απάντησε σχετικά: «Πρώτ’ απ’ όλα αυτό που λέμε είναι πως υποχρεούνται να σιτίζουν τους σπουδαστές εκείνους που πληρώνουν το πρόγραμμα σίτισης του πανεπιστημίου. Εν τέλει είναι ζήτημα του τι είδους κοινότητα και υποχρεώσεις το Κολούμπια θέλει να έχει ως προς τους φοιτητές του. Θέλει οι φοιτητές του να πεθάνουν από δίψα, ή από πείνα, ή να αρρωστήσουν σοβαρά ακόμα και αν διαφωνεί κανείς μαζί τους; Εάν η απάντηση είναι όχι, τότε θα έπρεπε να επιτραπεί –είναι τρελό που το λέω γιατί μιλάμε για ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια– η είσοδος της βασικής ανθρωπιστικής βοήθειας που ζητάμε…» [πηγή].
Οι αναφορές της για ένα πανεπιστήμιο που αφήνει τους φοιτητές «να πεθάνουν από δίψα και πείνα» καθώς και η έκκλησή της για την χορήγηση «βασικής ανθρωπιστικής βοήθειας» σε φοιτητές… της Νέας Υόρκης προκάλεσε ένα μεγάλο κύμα ειρωνικών σχολίων και αντιδράσεων στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Ένα από αυτά, ανήκει και στον Ahmed Fouad Alkhatib, ενός αμερικανοπαλαιστίνιου από την Γάζα, ο οποίος όπως γράφει και στο προφίλ του στο τουΐτερ έχει χάσει 31 συγγενείς στις επιχειρήσεις που διεξάγει ο ισραηλινός στρατός έπειτα από την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2024.
Γνωστός στο διαδίκτυο για την “τρίτη θέση” που εκφράζει ως προς την ισραηλο-παλαιστινιακή σύγκρουση, ο Alkhatib καταγγέλλει από την πρώτη στιγμή την επίθεση της Χαμάς, τονίζει σε κάθε ευκαιρία πως η πολύχρονη κυριαρχία της ευθύνεται για το αδιέξοδο των Παλαιστινίων στην Γάζα, ενώ παράλληλα ασκεί έντονη κριτική στην πολιτική Νετανιάχου, αλλά και στην τροπή που έχουν πάρει οι ίδιες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις για το ότι συλλογικοποιούν την ευθύνη και στοχοποποιούν συλλήβδην τον Παλαιστινιακό λαό, παρατείνοντας έτσι τον εγκλωβισμό του στα δίχτυα της Χαμάς.
Ο Alkhatib, λοιπόν, απαντώντας στις δηλώσεις της Slatski, έγραψε:
«Πόσο πιο επαναστατική καρικατούρα μπορείς να είσαι όταν καταλαμβάνεις με την βία ένα κτήριο, δημιουργώντας μια τεχνητή πολιορκία εναντίον του εαυτού σου, κι έπειτα απαιτείς την είσοδο «ανθρωπιστικής βοήθειας» μετά από μόλις 12 ώρες, λέγοντας ότι “πεθαίνεις“ απ’ την δίψα και την πείνα; Η προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα κλίμα α λα Γάζα σε μια πανεπιστημιούπολη είναι εξόχως ενδεικτική γι’ αυτήν την ιδιότυπη επαναστατική φετιχοποίηση των φρικτών δεινών που έχουν βρει την Γάζα καθώς και του Παλαιστινιακού ζητήματος εν γένει από κάποιους διαμαρτυρόμενους φοιτητές. Το εξελισσόμενο φιάσκο είναι αποτέλεσμα της εσκεμμένης αδιαφορίας του SJP (Students Justice for Palestine – Φοιτητές για την Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη, μια από τις οργανώσεις που ηγείται του κινήματος) για την αποτελεσματική εκπομπή μηνυμάτων και της αντίληψης πως δεν θέλουν να υιοθετήσουν μια εύπεπτη ρητορική. Αυτό ακριβώς που κάνουν σήμερα πολλοί φιλοπαλαιστίνιοι ακτιβιστές, είναι να στρέφουν τον κόσμο εναντίον των δίκαιων παλαιστινιακών αιτημάτων για ελευθερία και αυτοδιάθεση. Αντί, μάλιστα, να εκμεταλλευτούν την ιστορική ευκαιρία να προσεγγίσουν μαζικά ακροατήρια με την υιοθέτηση των κατάλληλων μηνυμάτων, οικοδομώντας έτσι ευρείες συμμαχίες ώστε να πιέσουν για δικαιοσύνη και ειρήνη στην περιοχή. Πρόκειται για μια ντροπιαστική σπατάλη της ενσυναίσθησης προς τους Παλαιστινίους». [πηγή]
Από την απάντηση του Alkhatib συγκρατούμε κυρίως το: «αυτό ακριβώς που κάνουν σήμερα πολλοί φιλοπαλαιστίνιοι ακτιβιστές, είναι να στρέφουν τον κόσμο εναντίον των δίκαιων παλαιστινιακών αιτημάτων για ελευθερία και αυτοδιάθεση»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου