Του Ν. Λυγερού
Τα νομοσχέδια που υπερψήφισαν η Βουλή και η Γερουσία για τον προϋπολογισμό της Εθνικής Άμυνας και της κατανομής κονδυλίων, θα μετατραπούν σε νόμους χάρη στην υπογραφή του Προέδρου των ΗΠΑ. Έτσι η εταιρική σχέση ασφάλειας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο θα αλλάξει με καινοτόμο τρόπο και αυτό αποτελεί μια ιστορική απόφαση εκ μέρους των ΗΠΑ που ξεκαθαρίζει το τοπίο σε όλη την περιοχή. Είναι ένας πραγματικός μετασχηματισμός της εσωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, γιατί οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν αντιληφθεί ότι δεν μπορούν πια να βασιστούν στην Τουρκία, ακόμα κι αν αυτή είναι ακόμα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ. Έτσι οι ΗΠΑ ποντάρουν με δυναμικό τρόπο στις ευρωπαϊκές χώρες Ελλάδα και Κύπρο σε συνεργασία με το Ισραήλ αλλά και με τις αραβικές Αίγυπτο και Ιορδανία. Σε αυτήν την αλλαγή κύκλου πρωτοστάτησαν οι congressmen Μπιλιράκης, Σιτσιλίνε και Ντόιτς αλλά βέβαια και οι senators Μενέντεζ και Ρούμπιο. Έτσι οι παράνομες και παράλογες κινήσεις και πράξεις της Τουρκίας είχαν ως αποτέλεσμα να συνειδητοποιήσουν περισσότερο πολιτικοί των ΗΠΑ ότι δεν έχει νόημα η υποστήριξη της Τουρκίας στην περιοχή και αντιθέτως ότι η συμμαχία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ είναι στρατηγικής σημασίας για το μέλλον το ενεργειακό της Ανατολικής Μεσογείου.
Η αποτελεσματικότητα του αμερικανικού δικομματισμού
Του Ν. Λυγερού
Είναι χάρη στον δικομματικό χαρακτήρα των νομοσχεδίων που αυτά έχουν τη δυνατότητα να γίνουν νόμος. Και βλέπουμε ότι τόσο στο Κογκρέσο όσο και στην Γερουσία οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι τα βρήκαν για το στρατηγικό θέμα της Ανατολικής Μεσογείου. Όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε και τον ρόλο των ανθρώπων που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε χάρη στον αγώνα για τη Μακεδονία και αυτοί είναι ο δημοκρατικός Γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ και ο ρεπουμπλικανός Βουλευτής Κώστας Μπιλιράκης που πραγματικά πάλεψαν εντατικά για να περάσουν αυτά τα νομοσχέδια μαζί με τον ρεπουμπλικάνο Γερουσιαστή Μάρκο Ρούμπιο και τους δημοκρατικούς Βουλευτές Τέντ Ντόιτς και Ντέιβιντ Σιτσιλίνε. Έχουμε λοιπόν ένα ζωντανό παράδειγμα της αποτελεσματικότητας του αμερικανικού δικομματισμού, όταν αυτός καλείται να πάρει αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής και βέβαια στρατηγικής σημασίας για την Ανατολική Μεσόγειο και ειδικά την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ σε συνδυασμό με την Αίγυπτο και την Ιορδανία. Πρόκειται για να ένα παράδειγμα προς μίμηση που αποδεικνύει ότι συνολικά οι ΗΠΑ βλέπουν τώρα εντελώς διαφορετικά τα τερτίπια της Τουρκίας και δείχνουν επίσημα πια ότι υπάρχει μια αλλαγή κύκλου.
Οι αδυναμίες της Λιβύης
Του Ν. Λυγερού
Το πρόβλημα που προκάλεσε η Τουρκία στη Λιβύη με το θέμα του παράνομου μνημονίου, έχει και νέες επιπτώσεις. Η Λιβύη μετατρέπεται σιγά σιγά σε Συρία όπου πολλοί παίκτες διαφόρων επιπέδων λειτουργούν στον ίδιο χώρο αλλά όχι στο ίδιο επίπεδο. Έτσι η Τουρκία που θεωρούσε ότι θα μπορεί να υποστηρίξει την κυβέρνηση της Τρίπολης τόσο με όπλα όσο με στρατιώτες, βλέπει τώρα ότι η Ρωσία παίζει ξεκάθαρα με την αντιπολίτευση. Έτσι η σύμμαχός της δεν παίζει με τους ίδιους κανόνες. Από την άλλη η υποστήριξη σε οικονομικό επίπεδο του Κατάρ δεν επαρκεί στην φάση της πολιορκητικής που βρίσκεται η Τρίπολη. Και τώρα που η αντιπολίτευση της Κυρηναϊκής ανακοίνωσε ότι πρέπει να φύγουν από την περιοχή οι ομάδες που υποστηρίζουν την κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η κυβέρνηση είναι όλο και πιο αδύναμη. Μάλιστα σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται ότι ούτε η Γαλλία δεν πρόκειται να την ενισχύσει. Με άλλα λόγια σιγά σιγά βλέπουμε τα αποδεικτικά στοιχεία της λανθασμένης επιλογής της Τουρκίας όσον αφορά στη συμμαχία της. Έχει λοιπόν όχι μόνο νόημα να αντισταθούμε στη βαρβαρότητά της, αλλά και στρατηγικά αποδεικνύει ότι είμαστε από την πλευρά του Δικαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου