Ουκρανική κρίση και το ολέθριο δίλημμα για την Ελλάδα: «Βούτυρο ή κανόνια»

Δρ. Ιωάννης Καραφουλίδης, Αρθρογράφος
Οικονομολόγος

 

Εξασφάλιση της Ενεργειακής μας επάρκειας και διασφάλιση της αμυντικής και αποτρεπτική μας ικανότητας.

Υπό το φως των υπό εξέλιξη δραματικών πολιτικοστρατιωτικών γεγονότων στην Ουκρανία, όπου η εμπλοκή των παγκοσμίων υπερδυνάμεων είναι ξεκάθαρη και άμεση, είμαστε υποχρεωμένοι πλέον ως Χώρα να αρθούμε επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων.

Όταν, σε καιρούς έντονης αβεβαιότητας, δοκιμάζονται σκληρά και αμφισβητούνται εμπράκτως, ακόμη και με τη χρήση στρατιωτικής ισχύος ή/και απειλής, όλες οι οικονομικές και γεωπολιτικές σταθερές του παρελθόντος.

Όταν οι Τρεις Μεγάλες Δυνάμεις του πλανήτη, Η.Π.Α., Ρωσία, Κίνα, διαγκωνίζονται για το ποιος θα κυριαρχήσει στην νέα εποχή της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης.

Όταν μια σειρά σημαντικών περιφερειακών δυνάμεων, όπως η Ινδία ,το Πακιστάν, το Ιράν και ειδικά η Τουρκία, που αμφισβητεί απροκάλυπτα την Εθνική μας κυριαρχία, είναι ήδη έτοιμες να εισέλθουν δυναμικά και με αναθεωρητικές επιδιώξεις στο διαρκώς οξυνόμενο παίγνιο αναδιανομής της παγκόσμιας ισχύος.

Τότε, η στοιχειώδης λογική επιτάσσει, χώρες, όπως η Ελλάδα, που βρίσκονται, γεωγραφικά, στο επίκεντρο των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών εξελίξεων και που ο χώρος της εθνικής τους κυριαρχίας και άσκησης των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων, είναι λίαν πιθανόν να εξελιχθεί σε «θέατρο» στρατιωτικών αναμετρήσεων, να ετοιμάζονται ψυχολογικά και στρατιωτικά για τη διαφύλαξη της εδαφικής τους ακεραιότητας και την προστασία των εθνικών τους δικαίων.

Τα ψευτοδιλήμματα έλαβαν τέλος!

Μπροστά σε μια, πιθανή πλέον, γενικευμένη σύρραξη, κυριολεκτικά στην αυλή του σπιτιού μας, οφείλουμε να αντεπεξέλθουμε σε δύο πραγματικά ζωτικές προκλήσεις, των οποίων η έκβαση θα είναι καθοριστική για το μέλλον της Ελλάδος ως Έθνος – Κράτος.

Πρώτον: Κρίνεται απαραίτητο να εξασφαλισθεί με κάθε μέσον και κόστος η ενεργειακή μας επάρκεια, προκειμένου:

α) να εξασφαλισθεί η κατά το δυνατόν ομαλότερη οικονομική μας λειτουργία και

β) να διασφαλισθεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο η αμυντική και αποτρεπτική μας ικανότητα.

Ο Ελληνόκτητος στόλος δεξαμενόπλοιων και μεταφοράς LNG, καθώς και οι πετρελαϊκές μας βιομηχανίες και υποδομές, αποτελούν μια ισχυρή βάση προς αυτή την κατεύθυνση.

Δεύτερον: Θεωρείται πια, εκ των ων ουκ άνευ να παύσουν τα φληναφήματα περί του μη αυτοσκοπού της εθνικής μας άμυνας και της οικονομικίστικης και ιδεοληπτικής αντιμετώπισης της προάσπισης της Εθνικής μας ακεραιότητας.

Στο πλαίσιο ενός πολυπαραγοντικού γεωπολιτικού παιγνίου, όπου οι συμμαχίες και οι στοχεύσεις δεν είναι πλήρως παγιωμένες, δύο είναι οι προϋποθέσεις για να βρεθεί κανείς στη πλευρά των νικητών.

α) Η σωστή ανάγνωση της συγκυρίας, προκειμένου να επιλέξει τους σωστούς συμμάχους ή/και την καταλληλότερη πολιτική και διπλωματική στάση, η οποία κυμαίνεται από την εμπλοκή στην όποιου είδους αντιπαράθεση, ως μέλους συγκεκριμένης συμμαχίας, μέχρι την επιλογή της ουδετερότητας.

β) Η εξασφάλιση της απαραίτητης μαχητικής και αποτρεπτικής ικανότητας, παράλληλα με την αναγκαία ψυχολογική προπαρασκευή του Λαού, προκειμένου να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθεί θετικά σε έναν αποφασιστικό αγώνα για το μέλλον μας ως Έθνος.

Αναγκαία συνθήκη για την υλοποίηση των ανωτέρω προϋποθέσεων είναι η τάχιστη απόκτηση του κατάλληλου εξοπλισμού, ώστε να αποκτήσουμε την κρίσιμη αποτρεπτική δυνατότητα και η αδιαπραγμάτευτη βούληση μας να τη χρησιμοποιήσουμε στο πεδίο, προκειμένου να υπερασπισθούμε, αν χρειασθεί, τα Εθνικά μας δίκαια.

Σε διαφορετική περίπτωση ούτε κάποιος σύμμαχος θα μας εμπιστευθεί, ούτε κανείς αντίπαλος θα μας σεβασθεί, πολύ δε περισσότερο δε θα πεισθεί ο Ελληνικός Λαός ότι οδηγείται με επιτυχία στην ασφαλή έξοδο από την διαγραφόμενη κρίση. 

ΠΗΓΗ huffingtonpost