Ένας λόγος είναι σαφώς οι δυσκολίες που κρύβει ένα εγχείρημα στα πολύ βαθιά νερά (άνω των 3.000 μέτρων) νοτίως και δυτικά της Κρήτης, κυρίως όμως η αδιευκρίνιστη γεωλογία της περιοχής υπό την έννοια του ασαφούς υδρογονανθρακικού αποτύπωματός της, όπως εξηγούν οι ειδικοί. Ο δεύτερος λόγος αφορά όμως αμιγώς στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας, το 2019, και παρά τις διακηρύξεις και υποσχέσεις της ότι θα τιμήσει τις συμβάσεις που είχαν υπογραφεί με τους ξένους Ομίλους, άρχισε, στην πραγματικότητα, να ξηλώνει το πουλόβερ των δεσμεύσεών της και να προωθεί, με πρωτοφανή συνέπεια, το σενάριο για την καθαρή ενέργεια από ΑΠΕ. Ιδεολογικός ινστρούχτορας στη μάχη αυτή ήταν ο πρώην Υφυπουργός Ενέργειας, Γεράσιμος Θωμάς, ο οποίος προερχόμενος από τα άδυτα των αδύτων των Βρυξελλών εκτροχίασε εν ριπή οφθαλμού την πολιτική υπέρ των ερευνών και εδραίωσε το νέο δόγμα της Ενεργειακής Μετάβασης. Όταν βεβαιώθηκε ότι όλα έβαιναν, πλέον, καλώς, αποχώρησε για να αναλάβει νέο πόστο στην βελγική πρωτεύουσα.
Κανείς από τους αρμόδιους των Αθηνών δεν θέλησε, όλα αυτά τα χρόνια, να μιλήσει στα σοβαρά για τις έρευνες. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα που τίθονταν ήταν ασαφείς και έδειχαν αμηχανία. Η υπόθεση των ερευνών παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες. Το κερασάκι σε αυτή την πολιτική γραμμή έβαλε πέρυσι ο ΥΠΕΞ, Νίκος Δένδιας με την περιβόητη δήλωσή του για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στο Αιγαίο που κοντολογίς “ανήκει μοναχά στα ψάρια του”.
Μεσολάβησαν η κρίση των τιμών στην ενέργεια, λόγω της διαφαινόμενης από το καλοκαίρι του ‘ 21, έλλειψης αερίου και τελικά ο πόλεμος στην Ουκρανία για να επαναπροσεγγιστεί ο απαγορευμένος καρπός.
Ο πρωθυπουργός επέλεξε να εξαγγείλει την επιστροφή στις έρευνες, από τα γραφεία της ΕΔΕΥ και με προσκεκλημένους τους επικεφαλείας της Energean και των ΕΛ.ΠΕ. Όμως ο λόγος του δεν ήταν απολύτως σαφής. Εμφανίστηκε σαν να προσπαθεί κάπως να δικαιολογήσει αυτή την στρατηγική στροφή, τονίζοντας πως όλα τούτα θα γίνουν μόνο και μόνο για να δούμε (βρε παιδί μου) αν διαθέτουμε όντως υδρογονάνθρακες ή όχι… Δεν μπορείς να το εκλάβεις και ως δείγμα αποφασιστικότητας, παρά τη λογική του επιχειρήματος. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν θα μπορούσε ο κ. Μητσοτάκης να πράξει και διαφορετικά. Όταν επί τόσα χρόνια διακονεί μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή, θα ήταν εκ των ων ουκ άνευ παραδοχή ήττας η πλήρης αποδοχή μιας νέας και εκ διαμέτρου αντίθετης με την πρωθύστερη.
Τελικά ήταν προσχηματική η “φιέστα”, στην ΕΔΕΥ, ή απλώς το αποτέλεσμα μιας κακοσχεδιασμένης πολιτικής απόφασης που επισπεύσθηκε υπό την πίεση των γεγονότων και τον κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης κοινωνικής αναταραχής εξαιτίας της ακρίβειας; Ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε να έχει συμπεριλάβει στους συνομιλητές του εκείνο το πρωϊνό της 12ης Απριλίου και τους εκπροσώπους της TotalEnergies και ExxonMobil. Δεν το έκανε και όπως μαθαίνουμε, όχι επειδή δεν το ηθελε, αλλά επειδή είχε ήδη εισπράξει αρνητικά σήματα από πλευράς των δύο Ομίλων.
Σε κάθε περίπτωση, τα πράγματα είναι απλά. Είτε εννοεί η Κυβέρνηση εκείνα που η ίδια εξήγγειλε, είτε όχι. Το Κατάκολο αποτελεί πρόκριμα. Ένα κοίτασμα έτοιμο να αντληθεί περιμένει ακόμη στην ουρά της γραφειοκρατίας (;) να του εγκριθεί η άδεια περιβαλλοντικών όρων. Και στα Γιάννενα, η γεώτρηση που έχει ανακοινωθεί από την παραχωρησιούχο εταιρεία συναντά την οργανωμένη και αντιπαραγωγική αντίδραση μιας μειοψηφίας ακτιβιστών για το Κλίμα.
Ελπίζουμε να μην φθάσουμε σε σημείο να πούμε το γνωστό, «...και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα», επειδή σε αυτή την περίπτωση θα έχει χαθεί οριστικά η ευκαιρία να αναταχθεί εκ βάθρων η οικονομία και να αποκτήσει η Ελλάδα θέση ισότιμου συνομιλητή στο τραπέζι που παίζονται τα παιγχνίδια ισχύος στον κόσμο. Θεωρούμε πως έως το τέλος Μαΐου θα έχουν ξεκαθαριστεί τα πάντα στην υπόθεση, είτε θετικά, είτε αρνητικά και τότε θα κρίνουμε τις επιλογές των ιθυνόντων.
ΠΗΓΗ energia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου