Πόσο εκτεταμένη ήταν η ΝΑΤΟϊκή συμμετοχή στην επιχείρηση κατά του καταδρομικού της Ρωσίας Moskva;

Μερικά επιχειρήματα που αμφισβητούν το αφήγημα των TB2 Bayraktar και λιγότερο των πυραύλων Neptune… Γιατί ερμηνευτικά δεν “στέκεται” εύκολα αναφορικά με την προσβολή του καταδρομικού Moskva. Ένας γεγονός που επισημάνθηκε με ιδιαίτερη έμφαση από το DP, σχετικά με την εξέλιξη των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, ήταν η συνεχής παρακολούθηση των κινήσεων των ρωσικών δυνάμεων από αέρος. Όχι μόνο κατά την ανάπτυξή τους στη βόρεια Ουκρανία με κατεύθυνση το Κίεβο και το Χάρκοβο, αλλά και αρκετά πριν από την έναρξη της ρωσικής επίθεσης στις 24 Φεβρουαρίου.

Γράφει ΕΙΔΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ

Η παρακολούθηση αυτή είναι φυσικά διαδικασία που συνεχίζεται σε εικοσιτετράωρη βάση και πλέον έχει επικεντρωθεί στην ανατολική Ουκρανία. Οι κινήσεις των ρωσικών ναυτικών μονάδων στη Μαύρη Θάλασσα δεν σταμάτησαν ποτέ να παρακολουθούνται, κυρίως από αμερικανικά MQ-9 Reaper και RQ-4 Global Hawk τα οποία πετούν σε διεθνή εναέριο χώρο και σε μεγάλη απόσταση από τις ακτές της Κριμαίας, κατά μήκος των βόρειων ορίων των FIR Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας.

Η Τουρκία έχει φυσικά απόλυτη επίγνωση του ρόλου αυτών των μη επανδρωμένων αεροσκαφών και φυσικά επιτρέπει τις πτήσεις τους εντός των FIR που προαναφέρθηκαν ως χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ. Η ουδετερότητα της επομένως δεν είναι και τόσο “ουδέτερη”. Συνδράμει κανονικά τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας. Απλά δεν το διατυμπανίζει, ενώ (με τις ευλογίες βέβαια της Συμμαχίας), απέφυγε να συμμετάσχει στις κυρώσεις εναντίον της τελευταίας, αναλαμβάνοντας φυσικά και “διαμεσολαβητικό” ρόλο. Στη φωτογραφία που ακολουθεί εικονίζεται μη επανδρωμένο αερόχημα τύπου RQ-4D του ΝΑΤΟ. Διακρίνονται οι σταθερές πλευρικές κεραίες του ραντάρ AESA στον θύλακα της κοιλιάς, πίσω από το ριναίο τροχό.



Αυτά “πουλάει” έξυπνα στο ΝΑΤΟ και εξασφαλίζει τη διαφοροποίηση που επιθυμεί από το σύνολο της ΝΑΤΟϊκής πολιτικής απέναντι στη Ρωσία. Θεωρητικά και η Ελλάδα θα είχε παρόμοιες δυνατότητες, τουλάχιστον λόγω της κομβικής σημασίας της Αλεξανδρούπολης. Είναι όμως και μέρος μιας συνολικότερης και ήδη διαμορφωμένης “κουλτούρας” κάθε χώρας το πως κινείται και διαπραγματεύεται…

Και επομένως, στην περίπτωση της προσβολής και βύθισης του καταδρομικού Mοskva, οι Ρώσοι γνωρίζουν και αξιολογούν σε πραγματική βάση και δεδομένα το ρόλο της Τουρκίας. Ένας ρόλος που σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται στην πώληση μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου TB2 Bayraktar και των όπλων τους στην Ουκρανία… Στη συγκεκριμένη περίπτωση η στοχοποίηση του Mοskva από τέτοια αεροσκάφη θα πρέπει να θεωρείται απίθανη, δεδομένου ότι θα έπρεπε να πλησιάσουν σε απόσταση που είναι εύκολος στόχος για τη ρωσική αεράμυνα. Είτε την παράκτια, είτε των ρωσικών μονάδων επιφανείας.

Από την εφαρμογή FlightRadar με ημερομηνία 15 Μαρτίου 2022. Πρόκειται για RQ-4D της USAF με κωδικό κλήσης Forte 11, κατά μήκος των βόρειων ορίων του FIR Άγκυρας

Κατά συνέπεια, σύμφωνα με την εκτίμηση του υπογράφοντα, δεν τίθεται θέμα στοχοποίησης από TB2. Θα είχαν καταρριφθεί πολύ πριν εντοπίσουν το ρωσικό καταδρομικό. Αντίθετα, τα RQ-4 Global Hawk Block 40, μέσω του ραντάρ AESA (Radar Technology Insertion Program – RTIP) με δυνατότητες MTI (Moving Target Indicator) και SAR (Synthetic Aperture Radar) που διαθέτουν, μπορούν να εντοπίσουν και να παρακολουθούν στόχους σε αποστάσεις αρκετά μεγαλύτερες των 250 χιλιομέτρων. Τόσο στο έδαφος όσο και την επιφάνεια της θάλασσας.

Τη θέση, την ταχύτητα και την πορεία του Mοskva (SURPIC – Surface Picture), ένα τέτοιο αεροσκάφος θα μπορούσε φυσικά επιχειρώντας από απόσταση ασφαλείας και σε μεγάλο ύψος (άνω των 50.000 ποδών) να την “διαβιβάσει” άμεσα μέσω data link σε ένα από τα P-8A Poseidon που καθημερινά σχεδόν πετούν στην ίδια περιοχή, οπλισμένα πιθανώς με αντιπλοϊκούς πυραύλους AGM-84 Harpoon (ακτίνα 200+ χιλιομέτρων), επιχειρώντας από την αεροπορική βάση της Sigonella στη Σικελία.



Η ίδια διαδικασία δεν είναι δυνατή για τους ουκρανικούς πυραύλους εδάφους – επιφανείας Neptune. Τουλάχιστον δεν είναι δυνατή με τέτοια αμεσότητα και τέτοια αποτελεσματικότητα λόγω μη διαθέσιμης διασύνδεσης. Με βάση όσα είναι γνωστά. Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να επισημανθεί ότι είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπιστεί από τις ρωσικές δυνάμεις και να προσβληθεί ένας εποχούμενος εκτοξευτής τέτοιων πυραύλων, κοντά στα παράλια της Μαύρης θάλασσας.

Αυτή είναι μία από τις σημαντικότερες διαφοροποιήσεις των αερομεταφερόμενων αντιπλοϊκών πυραύλων με τους παράκτιους και για αυτό το λόγο άλλωστε το DP έχει επανειλημμένα επισημάνει τη μεγάλη τους επιχειρησιακή αξία. Μετά την εκτόξευση των αντιπλοϊκών πυραύλων που φέρει, ένα αεροπλάνο μπορεί να απομακρυνθεί άμεσα και χωρίς να γίνει αντιληπτό από την περιοχή των επιχειρήσεων. Πέρα από τα ελληνικά Rafale F3R που θα έχουν τη δυνατότητα αξιοποίησης των αναβαθμισμένων AM-39 Exocet (της εποχής Τσοχατζόπουλου), η ελληνική άμυνα δεν έχει στη διάθεσή της άλλα τέτοια όπλα, αλλά και μη επανδρωμένες πλατφόρμες εντοπισμού και στοχοποίησης από μεγάλες αποστάσεις.

Εκτόξευση αντιπλοϊκού πυραύλου Neptune

Πριν από λίγους μήνες, δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο έκαναν λόγο για επικείμενη αποδέσμευση τέτοιων όπλων από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα για τον εξοπλισμό των μαχητικών F-16V αλλά και των εκσυγχρονισμένων P-3Η του Πολεμικού Ναυτικού. Φυσικά καμία τέτοια χειροπιαστή εξέλιξη δεν υπήρξε μέχρι τώρα. Θα ήμασταν υπερβολικοί να ρωτούσαμε ξανά εάν υπάρχουν εξελίξεις;

Κατά συνέπεια υπάρχουν ορισμένα σημεία προς διερεύνηση. 1) Μήπως η εξουδετέρωση και βύθιση του Moskva δεν έγινε ακριβώς με τον τρόπο που αναφέρεται; 2) Ήρθε και αυτή η ρηματική διακοίνωση της Ρωσίας προς τις ΗΠΑ, σύμφωνα με τη Washington Post, όπου οι Ρώσοι “καλούν τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους να σταματήσουν την ανεύθυνη στρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, το οποίο θα οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες για την περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια”.

Πόσο ενεργή έχει γίνει δηλαδή η επέμβαση της Ουάσιγκτον ώστε να απευθύνεται ρηματική διακοίνωση την επαύριον της βύθισης του εμβληματικού καταδρομικού Moskva; Σχετίζεται άραγε αποκλειστικά με τη στοχοποίηση της ρωσικής ναυαρχίδας του στόλου της Μαύρης θάλασσας, ή προχώρησε και παρακάτω. Αυτό το κρίσιμο ερώτημα θα κρίνει πολλά. Διότι δεδομένων των συνθηκών, του ευρύτερου πλαισίου του δραματικού γεγονότος, η κλιμάκωση που θα προκύψει μπορεί να αποδειχθεί κάθετη.

Η Ρωσία εξισορροπεί το δυτικό τεχνολογικό και όχι μόνο πλεονέκτημα στο πυρηνικό επίπεδο. Επειδή όμως εκεί δεν θα φτάσει αυτόματα η Μόσχα, έχοντας εστιάσει στις ΗΠΑ, μήπως το ενδιάμεσο βήμα συμπεριλαμβάνει αντεκδικητικό πλήγμα προσεχώς, το οποίο θα αφορά αμερικανικό στόχο;

Διότι σε αυτό το επίπεδο ανάλυσης, θεωρητικά πάντα αυξάνεται η απειλή για όλες τις εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούν οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις για να υποστηρίξουν τον πόλεμο στην Ουκρανία και να ενισχύσουν την ασφάλεια των χωρών-μελών. Ας ελπίσουμε ότι έχουν οι φύλακες τη γνώση… και τη σύνεση να αντιληφθούν ότι επείγουν πρωτοβουλίες αποκλιμάκωσης προτού αποδειχθεί ότι θα είναι πολύ αργά.
ΠΗΓΗ defence-point