2 Μαΐου 1919 ο Ελληνικός Στρατός στη Σμύρνη – Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής

 

Το βράδυ της Πρωτομαγιάς του 1919 ήταν διαφορετικό από τ’ άλλα στη Σμύρνη και τις ευρύτερες περιοχές. Εκεί ζούσαν γύρω στου 250.000 Έλληνες. Η είδηση που κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα εκείνο το απόγευμα θα άλλαζε τη ζωή τους. Μια για πάντα. Μόνο που τώρα ήταν μέρα χαράς. Οι γυναίκες έραβαν γαλανόλευκες σημαίες για να υποδεχτούν τα παιδιά της Ελλάδας, οι άντρες ανυπομονούσαν κι αυτοί. Η παραλία της Σμύρνης από νωρίς το πρωί είχε γεμίσει κόσμο. Την προηγούμενη μέρα είχε φθάσει εκεί το θρυλικό «Αβέρωφ» κι είχε δώσει μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει.

Ο Ελληνικός Στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη. Η φωτό είναι από το γαλλικό περιοδικό Mrror

Όταν οι πρώτοι Έλληνες φαντάροι αποβιβάστηκαν από το πλοίο «Πατρίς» έγινε… Ανάσταση. Η πόλη που για 470 χρόνια ήταν σκλαβωμένη (οι Οθωμανοί είχαν μπει σε αυτήν πολύ πριν την Κωνσταντινούπολη) ζούσε ένα σύντομο, όπως αποδείχτηκε αργότερα, διάλειμμα ελευθερίας. Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους. Λαϊκό πανηγύρι…

Η παρέλαση των Ελλήνων στρατιωτών στην παραλία της Σμύρνης

Πως είχαμε φθάσει μέχρι εδώ; Ο Μεγάλος Πόλεμος, όπως ονόμασαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτοί που δεν περίμεναν να ξεσπάσει νέος, μόλις είχε τελειώσει. Ο νικητές μοιράζονταν τα λάφυρα. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν στους χαμένους. Η Μικρά Ασία ήταν ένα από τα έπαθλα. Όλοι έπαιρναν από κάτι. Στο Παρίσι στη Διάσκεψη για την Ειρήνη οι Ιταλοί που είχαν καταλάβει την περιοχή απέναντι από τα Δωδεκάνησα τα οποία ήταν κι αυτά δικά τους ζήτησαν να προστατεύσουν αυτοί τους χριστιανικούς πληθυσμούς στο Βιλαέτι του Αϊδινίου που ανήκε η Σμύρνη. Οι Άγγλοι που κατείχαν τη Βιθυνία και οι Γάλλοι που είχαν υπό τον έλεγχό τους την Κιλικία δεν έβλεπαν με καλό μάτι τις επεκτατικές τάσεις των Ιταλών που στο τέλος τα βρόντηξαν κι έφυγαν από τη Διάσκεψη.

Άποψη της παραλίας της Σμύρνης το 1919

Ο Βενιζέλος ήδη είχε διατυπώσεις διεκδικήσεις επί της Μικράς Ασίας και υπενθύμισε τη θυσία στην οποία υποβλήθηκε η Ελλάδα με την άτυχη εκστρατεία στην Ουκρανία. Οι Μεργάλοι όμως είχαν τον πρώτο λόγο στη μοιρασιά…

Αυτή ήταν η «γκιαούρ Σμύρνη», η Σμύνρη των Ελλήων δηλαδή όπως την αποκαλούσαν οι ίδιοι οι Τούρκοι

Ήταν 2 το μεσημέρι της 23ης Απριλίου, όταν το τηλέφωνο του πρωθυπουργού χτύπησε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ήταν ο Άγγλος πρωθυπουργός Λόιδ Τζορτζ που του ζήτησε να τον δει επειγόντως στο Γαλλικό υπουργείο των Εξωτερικών. Μετά από τρία τέταρτα της ώρας οι δύο πρωθυπουργοί είχαν τον ακόλουθο διάλογο:

Τζορτζ: Αποφασίσαμε σήμερα με τον πρόεδρο Ουίλσον (ΗΠΑ) και τον κ. Κλεμανσό (Γαλλία) να καταλάβετε τη Σμύρνη.

Βενιζέλος: Είμεθα έτοιμοι

Τζορτζ: Πόσο Στρατό μπορείτε να στείλετε;

Βνεζέλος: Μια Μεραρχία 15.000 ανδρών κι αν χρειαστεί μια ακόμα.

Έξι μέρες αργότερα, στις 29 Απριλίου, ο Βενιζέλος είχε στα χέρια του την ανάθεση της εντολής από το Ανώτατο Συμβούλιο της Συνδιάσκεψης. Τηλεγραφεί στον αντιπρόεδρο Ρέπουλη να σταλεί αμέσως μια ελληνική Μεραρχία στην πρωτεύουσα της Ιωνίας…

Επί του πιεστηρίου ο «Βαλκανικός Ταχυδρόμος» δίνει τήν είδηση για την αποβ΄βιαση του Ελληνικού Στρατού

Ο Ριζοσπάστης στο κύριο άρθρο του πάνω που αρχίζει να μιλά για το φόβο επέκτασης του πολέμου και στην ευρύτερη περιοχή πέφτει το ψαλίδι της λογοκρισίας όπως δείχνει και το σκίτσο. Τελικά δεν θα μάθουμε ποτέ εάν ο αρθρογράφος της εφημερίδας πέταξε απλά μια… εξυπνάδα ή προέβλεψε την καταστροφή που ερχόταν…

Θύμα της λογοκρισίας έπεσε και ο Ταχυδρόμος της Αλεξάνδρειας όπου οι τοπικές αρχές έχουν αφαιρέσει το κείμενο που ακολοθεί την αναφορά των τουρκικών εφημερίδων της Σμύρνης στην απόβαση του Ελληνικού Στρατού

ΠΗΓΗ https://www.newsbreak.gr