Υπάρχουν δύο επίπεδα ανάλυσης, το ένα είναι αυτό το οποίο αναφέρατε στην εισαγωγή σας δηλαδή έχουμε μία Τουρκία η οποία είναι εκνευρισμένη, θυμωμένη ήθελε να δείξει και το περιμέναμε ότι θα έδειχνε την αντίδραση της στην επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού κυρίως στο ζεστό κλίμα ανάμεσα στους δύο ηγέτες, αναφέρομαι στον κύριο Μητσοτάκη και τον πρόεδρο πρόεδρο Μπάιντεν, αλλά και την μη αναφορά στην Τουρκία του Πρωθυπουργού στο κογκρέσο η οποία όμως μη αναφορά φωτογράφιζε την Τουρκία θα έλεγα ότι την έσφαζε με το βαμβάκι και αυτό ενόχλησε βαθύτατα ειδικότερα όπως το εξέφρασαν οι Τούρκοι αξιωματούχοι, τα χειροκροτήματα των γερουσιαστών. Ολο αυτό λοιπόν το κλίμα ο οποίο δημιουργήθηκε τις δύο μέρες της επίσκεψης της Ελληνικής αντιπροσωπείας στην Ουάσιγκτον, ήταν βέβαιο ότι θα απαντώνταν με κάποιον τρόπο από την Τουρκία. Και το είδαμε αυτό με την έκδοση NAVTEX για ναυτικά γυμνάσια στο κέντρο του Αιγαίου, μέ υπερπτήσεις και χθες με την κορύφωση με αυτό που έγινε πάνω από την Αλεξανδρούπολη το οποίο βέβαια οι Τούρκοι το αποδίδουν σε ανταπόδοση αντίστοιχων παραβιάσεων που έχουν γίνει από ελληνικά μαχητικά. Αυτό λοιπόν είναι το ένα είναι το πιο πρακτικό. Δηλαδή θα μπορούσε την επόμενη εβδομάδα τα πράγματα να είναι πιο ήπια, αν ήταν όμως ήταν μόνο αυτός ο λόγος, φοβούμενος ότι δεν είναι μόνο αυτός. Η Τουρκία λόγω του Ουκρανικού έχει αέρα στα πανιά της, το βλέπουμε αυτό με τον τρόπο που μεταχειρίζεται την πιθανότητα ένταξης, την πιθανότητα, ουσιαστικά το αίτημα ένταξης που υπέβαλαν Φινλανδία και Σουηδία στο ΝΑΤΟ, το βλέπουμε με τους εκβιασμούς οι οποίοι δεν συνιστούν πάντα διπλωματική δυνατότητα μπορεί να δείχνουν και αδυναμία και το γεγονός ότι η Τουρκία προσπαθεί να κερδίσει την προσοχή των αμερικανών και δεν το καταφέρνει συνιστά αποτυχία για την ίδια. Από την άλλη βέβαια πρέπει να πούμε, επειδή είδα και την χθεσινοβραδινή απάντηση του εκπροσώπου του στέιτ ντιπάρτμεντ σε μία ερώτηση αμερικανίδας δημοσιογράφου για τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου ότι αυτό που κάνουν οι Αμερικανοί, δηλαδή αυτή η κόκκινη γραμμή που έχουνε του μη πόλεμου, γιατί αυτή είναι ουσιαστικά η κόκκινη γραμμή σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά, στην πραγματικότητα προσφέρει ανοχή στην Τουρκία. Γιατί προσφέρει ανοχή στην Τουρκία, γιατί εμείς είμαστε σε άμυνα και προσπαθούμε να διατηρήσουμε το υφιστάμενο καθεστώς, η Τουρκία είναι στην επίθεση και προσπαθεί να αλλάξει το υφιστάμενο καθεστώς. Με αποτέλεσμα η αμερικανική πολιτική η οποία διαφοροποιείται μεν αλλά όχι όσο θα θέλαμε, να συμψηφίσει ή να εξισώνει τον θύτη με το θύμα. Το οποίο είναι λάθος, άρα λοιπόν αυτό πρέπει να αλλάξει. Δηλαδή δεν είναι για μας αρκετό πλέον, οι αμερικανοί να βγάζουν ανακοινώσεις και να λένε προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στον εναέριο χώρο, μέχρι να γίνει τι; να γίνει κάποιο δυστύχημα και να μπούμε μετά σε μία ενδεχομένως σύραξη πολεμική, σε ένα θερμό επεισόδιο; σε κάτι άλλο; Δεν χρειάζεται να περιμένουν τόσο, θα πρέπει να προσπαθήσουν να συνετίσουν την Τουρκία, καταλαβαίνω ότι τους είναι πολύ σημαντική, καταλαβαίνω ότι είναι ακόμα σημαντικότερη στο μυαλό πολλών Αμερικανών, εξαιτίας αυτών που τώρα που συμβαίνουν στην Ουκρανία, αλλά αν δεν υπάρξουν όροι στις σχέσεις τους, τότε φοβούμαι ότι το θηρίο, ανήμερο ή μη, αν δεν εξημερωθεί, τα πράγματα θα είναι πάρα πολύ δύσκολα, και όχι μόνα για τα ελληνοτουρκικά αλλά και για την Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Εκτός και αν οι Αμερικανοί θέλουν σε μία τέτοια συγκυρία να δουν να τινάζεται στον αέρα όλος ο σχεδιασμός των τελευταίων δεκαετιών ▶ Πηγή: 989 Alpha Radio
ΠΗΓΗ Μια σταλιά ιστορία και επικαιρότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου