Ιστορικός - Διεθνολόγος, Msc Βαλκανιολογίας,
Διδάκτωρ Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Γιατί η Συμμαχία φάνηκε για αναβλητική και φοβική. Ποιες οι συνέπειες από τη νέα Διπλωματία της πλειοψηφίας των αραβικών, πολιτειακών μορφωμάτων
Η εβδομάδα που μας πέρασε, είχε σημείο αναφοράς τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη (28-30 Ιουνίου). Ο Πρόεδρος Μπάιντεν με ιδιαίτερη κατευναστικότητα κινήθηκε στη συνάντηση που είχε με τον Τούρκο ομόλογό του, μάλιστα δημοσίως ισχυριζόμενος, ότι ο ίδιος προσωπικά θα χειριστεί το ζήτημα των F16 (αγορά και συντήρηση), ένα από τα κυρίαρχα αιτήματα της τουρκικής, διπλωματικής ατζέντας.
Ένα από τα κυρίαρχα θέματα της Συνόδου ήταν η παρουσίαση του ”νέου Στρατηγικού Δόγματος” της Συμμαχίας, που ωστόσο όχι μόνο δεν έγινε αναθεώρηση των κυρίαρχων άρθρων του Καταστατικού, όπου θα διαφαινόταν και ο νέος σχεδιασμός και οι νέοι στόχοι του ΝΑΤΟ, αλλά αντίθετα η επίγευση που άφησε το συγκεκριμένο forum ήταν η ανασφάλεια του συγκεκριμένου Θεσμού απέναντι στις Δυνάμεις της ανατολικής περιφέρειας, Κίνα και Ρωσία.
Η Δύση φοβάται την Ανατολή, αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα της Συνόδου. Το ΝΑΤΟ θα έκανε τη ριζική τομή, αποκτώντας ουσιαστικό και κυρίαρχο ρόλο, και αποδεικνύοντας ότι δεν έχει φοβικά σύνδρομα, αφενός βάζοντας την παράμετρο ότι τα κράτη-μέλη θα έχουν το δικαίωμα αποπομπής χώρας που δεν συμβαδίζει με τις αρχές και τις αξίες της Συμμαχίας αφετέρου δίνοντας το δικαίωμα προσχώρησης (είτε ακόμα και με το καθεστώς του παρατηρητή) αραβικών, πολιτειακών μορφωμάτων.
Με τη μεν πρώτη παράμετρο, και στην περίπτωση που πιστεύεται ότι λχ η γειτονική μας χώρα θα ”έπεφτε” στην αγκαλιά της Ρωσίας (και της Κίνας), θα γινόταν το ακριβώς αντίθετο, γιατί πολύ απλά θα έχανε το ενδιαφέρον που φέρει, λόγω του χαμαιλεοντισμού της.
Ενώ όσον αφορά τη δεύτερη παράμετρο, επειδή είναι γνωστό από τη Διπλωματική Ιστορία οι σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί κατά καιρούς ανάμεσα στο ρωσικό παράγοντα και κάποια από τα αραβικά κράτη, μια τέτοια συνθήκη θα διαμόρφωνε αναμφισβήτητα ριζική αλλαγή σε διεθνές, στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο.
Δυστυχώς, η Συμμαχία φάνηκε για μια ακόμη φορά αναβλητική, φοβική και κατώτερη των περιστάσεων, αφού δεν μπόρεσε να συμβαδίσει με τις εξελίξεις (που ουσιαστικά και αυτή διαμόρφωσε, και κυρίως οι ΗΠΑ)... Από εκεί και πέρα, αυτό το οποίο μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε μετά το πέρας της Συνόδου, είναι ότι οι αποφάσεις της εμπίπτουν στη ρήση ”τα πάντα ρει”...
Κι αυτό γιατί αντί τα συμπεράσματά της να διαμορφώνουν πολιτικές διαχείρισης του γεωπολιτικού παράγοντα της ανατολικής περιφέρειας, αντίθετα δημιουργούν καταστάσεις που μπορούν όχι μόνο εύκολα να εκτραχυνθούν, αλλά αντίθετα, επί της ουσίας παρέχεται το δικαίωμα σε χώρες που χρησιμοποιούνται ως κλειδιά στην (αραβική) Μέση Ανατολή να διαμορφώνουν αυτές τους νέους συσχετισμούς και όχι να χρησιμοποιούνται για τη διαμόρφωση συσχετισμών στη βάση των συμφερόντων των Δυνατών....
Και παρά το γεγονός, ότι φαινομενικά οι ΗΠΑ λόγω των ενεργειακών εξελίξεων μετά τον Πόλεμο στην Ουκρανία δείχνει ότι αυτήν την στιγμή έχει το πάνω χέρι σε διεθνές επίπεδο, στην πραγματικότητα και μετά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, η μπάλα είναι στο τερέν των χωρών- κλειδιών της ανατολικής περιφέρειας.
Μπορεί ο κ. Μπάιντεν στα μέσα Ιουλίου να έχει προγραμματισμένες επισκέψεις στις δύο από τις χώρες- κλειδιά της Μέσης Ανατολής, δηλαδή σε Ισραήλ και Σαουδική Αραβία, επιδιώκοντας μία αναβαθμισμένη Συμφωνία (στη βάση των ήδη διαμορφωμένων Συμφωνιών του Αβραάμ), όμως είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει ένα απτό, άμεσο αποτέλεσμα, γιατί πολύ απλά αφενός υφέρπει ο παράγοντας Ρωσίας σε πολλά από τα περιβάλλοντα του αραβικού Κόσμου (πόσω δε μάλλον τώρα) αφετέρου δεν έχει επιτευχθεί η Συμφωνία των πυρηνικών με το Ιράν...
Για να μην αναφέρουμε και τον παράγοντα, ότι οι ΗΠΑ τη δεδομένη περίοδο είναι σε προεκλογική φάση, λόγω των ενδιάμεσων εκλογών του Νοεμβρίου... Οπότε, γίνεται αντιληπτό, ότι το πάνω χέρι το έχουν συγκεκριμένα, περιφερειακά μορφώματα της Μέσης Ανατολής, που εδώ και πολύ καιρό θα πρέπει να το πούμε, έχουν αναμορφώσει τη Διπλωματία τους που χωρίς να ξεχνούν την Ιστορία τους (και τι σήμαινε η Δύση για αυτά), κινούμενα με χαμαιλεοντικό τρόπο αναγκάζουν (ή θα αναγκάσουν) τις Υπερδυνάμεις να τα λάβουν υπόψη.
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, δυστυχώς, αψήφησε τη νέα Διπλωματία της πλειοψηφίας των αραβικών, πολιτειακών μορφωμάτων, καθώς έχει αναμορφωθεί συλλήβδην μετά τις Συμφωνίες του Αβραάμ με συνέπεια αργά ή γρήγορα και κυρίως μετά την επίσκεψη Μπάιντεν στα μέσα Ιουλίου να δούμε ραγδαίες εξελίξεις με επίκεντρο τη συγκεκριμένη περιοχή, με σκιώδη παρουσία αυτή της Ρωσίας.
ΠΗΓΗ huffingtonpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου