Διογκώνοντας το λάθος

Αγγελος Αγγελίδης 

Ηταν Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2015, όταν ο Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει το αμίμητο: «Εχει η θάλασσα σύνορα και δεν το ξέραμε;». Το είπε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, στο πλαίσιο της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, όπου είχε παραστεί με την ιδιότητα του προέδρου κόμματος και όχι του πρωθυπουργού, καθώς η χώρα βάδιζε προς τις κάλπες.

Χρειάστηκε να περάσουν επτά ολόκληρα χρόνια μέχρι να αισθανθεί την ανάγκη να προχωρήσει σε διευκρίνιση. Και το έπραξε πάλι από τη ΔΕΘ και πάλι κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Από τον ίδιο χώρο, δηλαδή το Συνεδριακό Κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης», έκανε λόγο για… διαστρεβλωμένη διατύπωση. «Είναι δυνατόν να μου λέτε ότι στη θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα; Εν τη ρύμη του λόγου είπα ότι δεν μπορείς να διακρίνεις σύνορα στη θάλασσα. Δεν υπάρχουν τελωνειακοί σταθμοί. Δεν υπάρχουν συρματοπλέγματα. Δεν υπάρχουν φράχτες», ανέφερε.

Η απίστευτη δήλωση του 2015 έγινε έπειτα από ερώτηση σχετικά με τους μετανάστες που τότε έρχονταν κατά… κύματα στα νησιά του Αιγαίου. Και πράγματι, όπως γνωρίζουν όλοι, η θάλασσα δεν έχει φράχτες και συρματοπλέγματα. Παρ’ όλα αυτά, έχει σύνορα. Τα οποία είναι καταγεγραμμένα με σαφήνεια στους χάρτες, ενώ οι ελληνικές Αρχές είναι εξοπλισμένες με υπερσύγχρονο εξοπλισμό που δείχνει σε ζωντανό χρόνο σε ποιο σημείο είσαι στη θάλασσα και φυσικά σε ποιο κράτος ανήκει. Ενα απλό GPS να ανοίξεις στο κινητό σου βλέπεις πού είσαι.

Αλλά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, επτά χρόνια μετά, εμφανίστηκε και πάλι αμετανόητος. Αφού επανήλθε στο θέμα, δίστασε να πει «συγγνώμη» και αναζήτησε και πάλι δικαιολογίες. Τα γραπτά και τα βίντεο μένουν. Και σε αυτά ξεκάθαρα λέει την επίμαχη φράση. Μία «συγγνώμη» θα ήταν λύτρωση για τον ίδιο. Αλλά από ό,τι φαίνεται, δυσκολεύεται με τη συγκεκριμένη λέξη.

Δεν γνωρίζω ποιος τον συμβούλεψε να προχωρήσει στην πρόσφατη… διευκρινιστική δήλωση. Αλλά θεωρώ ότι του έκανε κακό. Εκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα. Και το πιο ανησυχητικό είναι πως ένας πρώην πρωθυπουργός και νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη. Μπορεί το 2015 να ήταν κουρασμένος, μπορεί να σκεφτόταν κάτι άλλο, μπορεί να του είχε αποσπάσει την προσοχή κάτι μέσα στην αίθουσα και τελικά προχώρησε στο συγκεκριμένο λεκτικό παράπτωμα. Τότε, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το θέμα και να διευκρινίσει ότι δεν εννοούσε αυτό που ακούστηκε και πως ήθελε να πει κάτι άλλο. Το να επιμένει σε ένα λάθος και να αναζητά δικαιολογίες εμμένοντας σε αυτό είναι προβληματικό. Και αν έχει τέτοια στάση σε ένα φραστικό ολίσθημά του, εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς διαχειρίζεται άλλα πιο σημαντικά θέματα… Για παράδειγμα, την οικονομία ή την εξωτερική πολιτική…

ΠΗΓΗ eleftherostypos