Τρεις βασικές θέσεις αποτροπής στην ΕΕ και οι εκβιασμοί της Τουρκίας - Η αχίλλειος πτέρνα, το σενάριο για λύση-πακέτο και γιατί ΕΕ και ΝΑΤΟ θα πληρώσουν το κάθε είδους κόστος σε κρίση
Παίζει με τη φωτιά και με τις επιλογές του ο Ταγίπ Ερντογάν έχοντας ως φόντο την κρίση με την Ελλάδα, ενώ οι ΗΠΑ προειδοποιούν διά της διπλωματικής οδού ότι δεν θέλουν κρίση εντός ΝΑΤΟ σε μια περίοδο κατά την οποία η συμμαχία πρέπει να είναι σε συνοχή, αφού ο Πούτιν αλλάζει τους κανόνες του πολέμου στην Ουκρανία με την προσάρτηση εδαφών, προτάσσοντας ως ασπίδα ασφαλείας την πυρηνική αποτροπή.
Γιατί οι ΗΠΑ τρέμουν την κρίση και γιατί οι Ρώσοι θα τρίβουν τα χέρια τους
Το μοντέλο της εισβολής του ΄74 και το σήμερα
Γιατί η ΕΕ θα πληρώσει κόστος από έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο
Η ενίσχυση των κατεχομένων
Ο Τούρκος Πρόεδρος, εκτός από το Αιγαίο, βάζει στο πολεμικό κάδρο την Κύπρο, τονίζοντας ότι θα ενισχύσει τον Αττίλα! Κι άλλο; Πόσο; Οι μονάδες είναι πλήρεις. Εκείνο που μπορεί να κάνει είναι η αναβάθμιση της ποιότητας υλικού και υποδομών. Για να είναι πειστικός ότι θα μας λιώσει και για να αυξάνει τις ευθύνες και τις ενοχές εκείνων που άφησαν την Κύπρο αθωράκιστη λόγω της εξευμενιστικής πολιτικής και ελέγχονται για εγκληματική αμέλεια. Διότι οι δυο βασικές αποστολές του κράτους είναι η εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια των πολιτών του και της κυριαρχίας τους. Στην Κύπρο ο εχθρός είναι εντός των πυλών. Και ο Ερντογάν επιδίδεται σε έναν ψυχολογικό πόλεμο για να προκαλέσει πανικό.
Κεμαλιστές και ΗΠΑ
Διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι οι ΗΠΑ προσδοκούν πως στις εκλογές του 2023 θα έρθουν στην εξουσία οι Κεμαλιστές και οι σύμμαχοί τους και έτσι θα αρπάξουν την Τουρκία από τις αγκάλες της Ρωσίας. Βεβαίως, ως προς το Κυπριακό και τα Ελλαδοτουρκικά οι Κεμαλιστές είναι πιο σκληροί από τον Ερντογάν, τον οποίο κατηγορούν ότι: 1. Είναι δειλός διότι ακόμη να καταλάβει μερικά νησιά. 2. Είναι υποχωρητικός στο Κυπριακό, το οποίο γι’ αυτούς έχει κλείσει σε ό,τι αφορά την πρώτη φάση του το 1974 και ότι δεν διαπραγματεύονται τίποτε άλλο εκτός από την αναγνώριση του ψευδοκράτους. Δεν είναι τυχαία η απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας την περασμένη Τετάρτη. Υπό το βάρος της πίεσης που ασκούν οι Κεμαλιστές, η κοινή τουρκική θέση αφορά στην αναγνώριση των κατεχομένων ως κράτους.
Ρωσία και κρίση
Η κλιμάκωση της έντασης των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι προς όφελος της Μόσχας, που θα ήθελε να δει δυο χώρες του ΝΑΤΟ να εμπλέκονται σε πολεμική σύρραξη. Μια τέτοια εξέλιξη: Α) Θα είναι εκδίκηση για τη στάση της Ελλάδας στην κρίση της Ουκρανίας. Β) Θα στρέψει την Τουρκία ακόμη πιο κοντά στη Μόσχα. Γ) Δεν θα απειλήσει απλώς τη συνοχή του ΝΑΤΟ, αλλά θα είναι πλήγμα και για την ΕΕ. Γιατί; Διότι κρίση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν θα πλήξει μόνο τις οικονομίες των δύο χωρών, αλλά και των Βρυξελλών, σε μια περίοδο κατά την οποία αντιμετωπίζουν τρομακτικά οικονομικά προβλήματα από τον πληθωρισμό, που είναι συναφής με τις υψηλές τιμές του φυσικού αερίου και την αστάθεια στο ευρώ.
Οι επιλογές στην ΕΕ
Υπό αυτές τις συνθήκες, εφόσον δηλαδή υπάρχει συνεχής ένταση, Ελλάδα και Κύπρος θα έπρεπε να είχαν ζητήσει σύγκληση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την άμεση αντιμετώπιση της κατάστασης, ζητώντας:
- Να σεβαστεί η Τουρκία τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής και της Ελληνικής Δημοκρατίας με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Διατύπωση, δηλαδή, σαφούς θέσης από πλευράς ΕΕ. Έτσι δεν μπορεί να γίνει δεκτό το αφήγημα του Τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγίου και την αναγνώριση του ψευδοκράτους. Ούτε είναι δυνατή η νομιμοποίηση δημοψηφίσματος στα κατεχόμενα στο μοντέλο της Ρωσίας.
- Επιβολή εμπάργκο στην πώληση στρατιωτικού υλικού στην Τουρκία, εάν δεν εγκαταλείψει την πολιτική έντασης.
- Σαφή διατύπωση της εξής θέσης: Σε περίπτωση κατά την οποία Κύπρος και Ελλάδα δεχθούν επίθεση από την Τουρκία θα υπάρξει άμεση ενεργοποίηση του άρθρου 42, παρ. 7, που σημαίνει ακόμη και αυτήν τη στρατιωτική στήριξη προς τις χώρες που τελούν εν αμύνη.
Το πρόβλημα πλήττει τις Βρυξέλλες
Προσοχή: Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι αυτή τελεί εν αμύνη και ότι η Ελλάδα την απειλεί διά της στρατιωτικοποίησης των νησιών. Γι’ αυτό είναι σημαντική η διευκρίνιση της θέσης των εταίρων και των ΗΠΑ, που όντως διατυπώνεται ρητορικά. Καιρός είναι να διατυπωθεί με περισσότερη σαφήνεια, στη λογική της αποτροπής. Διότι και οι τρεις ανωτέρω προτάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση κινούνται. Γι’ αυτό, άλλωστε, θα πρέπει να επισημανθούν τα εξής:
Α) Η ΕΕ δεν θα πρέπει να επιτρέψει την επανάληψη ενός σεναρίου όπως αυτό στην Ουκρανία, όπου απέτυχε διπλωματικά και πολιτικά διότι δεν υπήρξε αποτροπή. Η κατάσταση δεν ήταν απλώς ανεξέλεγκτη, αλλά χαρακτηριζόταν από διαχρονικές λανθασμένες κινήσεις. Αυτές οι κινήσεις και δη η επέκταση του ΝΑΤΟ, όχι μόνο επιτάχυναν την εκδήλωση της ρωσικής αναθεωρητικής πολιτικής, αλλά δεν είχαν ούτε τη στοιχειώδη αποτροπή. Ενώ είναι εμφανής η τουρκική αναθεωρητική πολιτική στη λογική του νέου Οθωμανισμού, η ΕΕ εμφανίζεται ως να μην είναι δικό της ζήτημα, παρότι είναι εκ των πραγμάτων και δικό της πρόβλημα. Γιατί; Διότι οι οικονομικές και άλλες επιπτώσεις που θα επέλθουν από την κρίση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ή Τουρκίας και Κύπρου θα πλήξουν και την Ευρωζώνη.
Β) Το κόστος από μια τουρκική επίθεση δεν θα το πληρώσει μόνο η Ελλάδα, η Τουρκία και η Κύπρος, αλλά και η ΕΕ. Ακόμη και οι ΗΠΑ.
Τα σενάρια του Ερντογάν
Το ερώτημα είναι κατά πόσον ο Ερντογάν θα φθάσει στα άκρα. Υπάρχει επί τούτου μια σειρά μεταβλητών, που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως οι εξής:
- Καμιά ενέργεια δεν θα γίνει από την Τουρκία εάν θα θέσει σε κίνδυνο την ίδια και το κεφάλι του Ερντογάν.
- Αυξάνονται δραματικά οι πιθανότητες να φτάσει ο Ερντογάν στα άκρα εάν διαπιστώσει ότι χάνει τις εκλογές, ότι δεν μπορεί να κάνει καν καλπονοθεία και ότι θα τον στείλουν φυλακή την επόμενη μέρα.
- Όταν ο Ερντογάν γνωρίζει ότι θα κερδίσει την κρίση και τον πόλεμο. Αλλιώς δεν θα τολμήσει να παίξει το κεφάλι του, εκτός και αν συμβαίνει η προηγούμενη κατάσταση. Ότι δηλαδή θα αισθανθεί πως θα το χάσει ούτως ή άλλως.
Ο Ερντογάν είναι σκληρός παίκτης. Αυτήν τη στιγμή δεν κλιμακώνει μόνο τη ρητορική του επιθετικότητα, αλλά έχει καλλιεργήσει την ιδέα στη δική του κοινή γνώμη ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει «όλα τα νόμιμα μέσα» που έχει στη διάθεσή της η Τουρκία για ν’ αποτρέψει την «ελληνική δήθεν επιθετικότητα» στο Αιγαίο. Αφήνει, δε, αιχμές σε βάρος των ΗΠΑ. Γιατί; Διότι ο Ερντογάν: Πρώτο, συντηρεί στο εσωτερικό της Τουρκίας τη λογική του «αμυντικού πολέμου» σε βάρος του αιώνιου εχθρού, εφόσον δεν δύναται να προβάλλει πια οικονομικά επιτεύγματα. Δεύτερο, επιδιώκει να εκβιάσει τους Αμερικανούς ότι είναι έτοιμος να τινάξει το ΝΑΤΟ στον αέρα επειδή υποθάλπουν την «ελληνική επιθετικότητα». Άρα, τι μήνυμα θέλει να στείλει ο Τούρκος Πρόεδρος στις ΗΠΑ; Ότι για να βάλει νερό στο κρασί του πρέπει οι Αμερικανοί να αλλάξουν τις αποφάσεις του σε μια σειρά θεμάτων, όπως είναι: α) Η άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων στην Κύπρο. β) Η πώληση των νέων F-16 στην Τουρκία και ο εκσυγχρονισμός υφιστάμενων. γ) Η αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ έναντι της Ελλάδας, αναγνωρίζοντας την τουρκική υπεροχή και την πολιτική της «Γαλάζιας Πατρίδας». δ) Η καλλιέργεια αντιαμερικανικού κλίματος για να αποδυναμώσει την δυτικόστροφη κεμαλική αντιπολίτευση και να κλείσει το μάτι στη Ρωσία, η οποία μπορεί να γίνει σύμμαχος του Ερντογάν σε μια κρίση με την Ελλάδα αφενός λόγω της επιδείνωσης των σχέσεων Μόσχας - Αθήνας και, αφετέρου, για να τραβήξει την Άγκυρα ακόμη πιο κοντά της και να σπάσει τη Βορειοατλαντική Συμμαχία. Σε μια τέτοια όμως περίπτωση, οι ΗΠΑ είναι πολύ πιθανό να τιμωρήσουν την Τουρκία μέσω Ελλάδας. Δηλαδή να βοηθήσουν την Αθήνα να κερδίσει την κρίση για να θέσουν και την Ελλάδα και την Τουρκία υπό τον έλεγχό τους. Ή να δημιουργήσουν μια νεκρή ζώνη στο Αιγαίο, που θα τελεί υπό τη δική τους επιτήρηση διά του ΝΑΤΟ.
Η αχίλλειος πτέρνα και το κλείσιμο προβλημάτων
Το επόμενο συναφές ερώτημα επί τη βάσει των ανωτέρω έχει ως ακολούθως: Πότε κινδυνεύει η Κύπρος και κατά πόσον θα διαχυθεί η κρίση από το Αιγαίο κοντά μας; Είμαστε η αχίλλειος πτέρνα του Ελληνισμού επειδή η πολιτική ηγεσία και το κομματικό κατεστημένο υιοθετούσαν την πολιτική του εξευμενισμού και της ανοχύρωτης πολιτείας. Συνεπώς είμαστε ο κύριος, ανά πάσα στιγμή, στόχος. Βεβαίως, επειδή η Τουρκία μάς θεωρεί δεδομένους, η όποια σε βάρος μας κίνηση θα γίνει, είτε κερδίζει είτε χάνει στο Αιγαίο. Γιατί; Διότι, αν χάνει θα κτυπήσει στην Κύπρο για να ανατρέψει το σκηνικό και να εκβιάσει την ελληνική Κυβέρνηση. Αν κερδίζει θα κλείσει και Αιγαίο και Κυπριακό πακέτο! Γιατί; Διότι θα απειλήσει ότι εάν δεν γίνουν δεκτοί οι όροι του και στην Κύπρο θα προελάσει και θα τους επιβάλει, όπως και το ΄74, διά πυρός και σιδήρου. Επειδή περί ΄74 ο λόγος, και τότε ανέμεναν όλοι την κρίση στο Αιγαίο αλλά ο πόλεμος έγινε στην Κύπρο, όπου ήταν η αχίλλειος πτέρνα. Άρα, λοιπόν, εάν θέλει να κερδίσει μια κρίση ο Ερντογάν με τρεις π.χ. πυροβολισμούς στη Λευκωσία και δη στη γραμμή αντιπαράταξης θα ήταν δυνατό να προκαλέσει πανικό και στην ελληνική και στην κυπριακή Κυβέρνηση. Συνεπώς, δεν αρκεί να λέει ο ΥπΕξ Ι. Κασουλίδης ότι είμαστε η αχίλλειος πτέρνα, αλλά τι έχει πράξει ή τι πράττει για να μην είμαστε. Αλλιώς, η αμέλεια και η δική του και άλλων θα είναι, σε περίπτωση κρίσης ή εκβιασμών, εγκληματική! Ή μήπως θέλει να δικαιώσει εαυτόν στην ακόλουθη έννοια: Για να μη μας εκβιάσουν οι Τούρκοι και για να μην προελάσουν, να τους δώσουμε ό,τι θέλουν μέσω ΜΟΕ και άλλων ευφάνταστων πολιτικών, για να πανηγυρίζουμε την παράδοσή μας! Ερώτημα: Έτσι πιστεύει ότι θα καλύψει ή θα απαλλαγεί των ευθυνών του;
Σοβαρά ζητήματα…
Βεβαίως, όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας λογικό θα ήταν να είναι στην πρώτη γραμμή του προεκλογικού. Είναι θέματα επιβίωσης. Επί του παρόντος οι υποψήφιοι έχουν πιο «σοβαρά» ζητήματα να ασχοληθούν…
*Δρ των Διεθνών Σχέσεων
ΠΗΓΗ simerini.sigmalive
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου