Οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Άμυνας της γείτονας για δίκαιο διαμοιρασμό του πλούτου στο Αιγαίο, αποτελούσε ανέκαθεν την αιχμή του δόρατος της τουρκικής επιθετικής εξωτερικής πολιτικής σε βάρος των κυριαρχικών ελληνικών δικαιωμάτων. Και δείχνουν, δυστυχώς, ότι η «διπλωματία των σεισμών» έφθασε πολύ γρήγορα στο τέλος της.
Πώς θα μπορούσε όμως να υπάρξει ένας δίκαιος διαμοιρασμός του πλούτου στο Αιγαίο όταν η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων σε 12 ν.μ. όπως προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας; Ενώ η Τουρκία έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε 12 ν.μ. στη Μαύρη Θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο, αρνείται το εν λόγω δικαίωμα στην Ελλάδα-ακόμη και νοτίως της Κρήτης- με την απειλή μάλιστα του casus belli, δηλαδή το άκρον άωτον του παραλόγου!
Πώς θα μπορούσε να υπάρξει δίκαιος διαμοιρασμός του πλούτου στο Αιγαίο όταν η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι τα ελληνικά νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, όπως σαφώς ορίζεται στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας; Πολύ δε περισσότερο, όταν η Τουρκία υποστηρίζει ότι το σύμπλεγμα της Μεγίστης βρίσκεται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα, αμφισβητώντας ουσιαστικά την ελληνικότητα του Καστελλόριζου και ειρωνικά μάλιστα δηλώνει ότι η απόβαση εκεί των τουρκικών δυνάμεων είναι ζήτημα μερικών λεπτών κολυμπώντας!
Πώς θα μπορούσε να υπάρξει δίκαιος διαμοιρασμός του πλούτου στο Αιγαίο όταν η Τουρκία δεν δέχεται τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών; Πολύ δε περισσότερο, όταν η Τουρκία κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου καθορίζει ΑΟΖ με τη Λιβύη, αγνοώντας προκλητικά όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα των ελληνικών νησιών, ήτοι Καστελόριζο, Κάρπαθος, Ρόδος και Κρήτη, που παρεμβάλλονται στον θαλάσσιο χώρο του ανυπόστατου τουρκολιβυκού μνημονίου.
Και, τέλος, πώς θα μπορούσε να γίνει μία τέτοια συζήτηση όταν η Τουρκία παραμένει κατοχική δύναμη σε ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν έχει αποδεχθεί την κυπριακή πρόταση για διάλογο για καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας;
Τούτων δοθέντων, λοιπόν, η ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει να παραθέσει συγκεκριμένη ατζέντα καλώντας τη γείτονα χώρα να αναγνωρίσει και να αποδεχθεί τα κυριαρχικά ελληνικά δικαιώματα στο Αιγαίο, όπως ρητά προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο της θάλασσας , ήτοι αναγνώριση των 12 ν.μ. των ελληνικών χωρικών υδάτων, αναγνώριση της υφαλοκρηπίδας των ελληνικών νησιών και αποδοχή καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, ως αναγκαία προϋπόθεση έναρξης κάθε διμερούς συζήτησης για τυχόν διαμοιρασμό του πλούτου στο Αιγαίο.-
***
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστήμιου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου