Ο Τσίπρας απορεί γιατί όλοι οι υπόλοιποι πάνε… ανάποδα

Γιάννης Τσαπρούνης 

Αποτελεί σύνηθες φαινόμενο κάποιοι πολιτικοί αρχηγοί να λένε ό,τι θέλουν στην προεκλογική περίοδο, χωρίς τα όσα δηλώνουν να έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Τις περισσότερες φορές τα όσα λένε έχουν σχέση με τις δεσμεύσεις/υποσχέσεις τους για το τι θα δώσουν στους πολίτες και τι θα κάνουν για τη χώρα.

ΠΡΩΤΗ φορά συμβαίνει ένας πολιτικός αρχηγός να λέει πράγματα που δεν στέκουν σε σχέση με τις μετεκλογικές συνεργασίες.

Ο Αλέξης Τσίπρας, αυτές τις ημέρες, θυμίζει το ανέκδοτο με τον οδηγό που πηγαίνει στο αντίθετο ρεύμα του αυτοκινητόδρομου και απορεί, γιατί όλοι οι υπόλοιποι πάνε ανάποδα.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε βέρτιγκο. Βλέπουν πως ενώ πλησιάζουμε στις κάλπες δεν ανεβαίνουν τα ποσοστά του. Βλέπουν πως η πλειοψηφία των πολιτών δεν «αγοράζει» το αφήγημα καταστροφολογίας που «πουλάνε» εδώ και τέσσερα χρόνια. Βλέπουν ότι η υπόθεση των υποκλοπών στην οποία τόσο πολύ είχαν ποντάρει, τελικά δεν αποτελεί μείζον ζήτημα για την κοινωνία. Και, τελικά, βλέπουν πως θα υποστούν μια ακόμη μεγάλη ήττα.

ΤΙ ακριβώς, όμως, λέει ο Αλέξης Τσίπρας; Από τη μια ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα και μιλάει για προοδευτική διακυβέρνηση. Από την άλλη ζητάει τη στήριξη ή την ανοχή του Βαρουφάκη και του ΚΚΕ, αν του λείπουν 5-10 βουλευτές, υποθέτοντας ότι έχει «σίγουρη» τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.

ΠΕΡΑ από την πολιτική υπάρχει και η πραγματικότητα των αριθμών. Και οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Τα μπερδεύει όλα και τα κάνει σαλάτα. Γιατί, αν υποθέσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πρώτο κόμμα, τότε του αρκεί το ΠΑΣΟΚ για να συγκυβερνήσει. Αρα, δεν χρειάζεται ούτε τον Βαρουφάκη ούτε τον Κουτσούμπα. Αν, όμως, ίσχυε αυτό το απίθανο σενάριο, γιατί ο Αλέξης Τσίπρας είπε πως αν δεν συμφωνήσουν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές; Προφανώς, γιατί ξέρει ότι αυτό το σενάριο δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πραγματικότητα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει δεύτερος και με διαφορά.

ΑΥΤΗ η ομολογία ήττας αποδεικνύεται, λοιπόν, από το γεγονός ότι έχει βάλει στο τραπέζι την κυβέρνηση ανοχής. Γιατί, κυβέρνηση ανοχής μπορεί να σχηματιστεί μόνο από τους ηττημένους. Και, μάλιστα, σύμφωνα με τους αριθμούς, μια πιθανή συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ θα έδινε λίγο πάνω από 120 βουλευτές. Γι’ αυτό και ζητάει την ανοχή Βαρουφάκη και ΚΚΕ.

ΤΟ παζλ του πολιτικού παραλογισμού ολοκληρώνεται, με τον Τσίπρα να χαρακτηρίζει «εμμονικό», αλλά να τον θεωρεί πιθανό κυβερνητικό εταίρο.

ΚΑΙ, έτσι, συνεχίζει να πηγαίνει ανάποδα στον προεκλογικό «αυτοκινητόδρομο». Μέχρι να υποστεί τη βαριά ήττα στις 21 Μαΐου και να αντιληφθεί πως οι πολίτες πια δεν πιστεύουν σε πολιτικές μπαρουφολογίες.

 ΠΗΓΗ eleftherostypos