Αυτό που ζήσαμε τις προηγούμενες ημέρες με τις επιθέσεις κατά του Διονύση Σαββόπουλου επειδή τόλμησε να πει πως προτιμά μια αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία, είναι για γέλια και για κλάματα. Ειδικά, μάλιστα, όταν προέρχεται από τη λεγόμενη αριστερή διανόηση, η οποία όλο και λιγότερο θυμίζει αριστερά και σίγουρα δεν σκέφτεται σαν διανόηση.
Η πολιτική δυσανεξία του ΣΥΡΙΖΑ και των αριστερόστροφων, δήθεν προοδευτικών δυνάμεων στη διαφορετική άποψη, είναι σοκαριστική. Σχεδόν… παπική θα λέγαμε, αφού εκτός από το ηθικό πλεονέκτημα, διεκδικούν και το αλάθητο.
Εντάξει, έχουμε ξαναζήσει σε αυτή τη χώρα κυνήγι μαγισσών. Εδώ προσπάθησαν να αποδομήσουν τον Θεοδωράκη, στον Σαββόπουλο θα σταματούσαν; Βέβαια, όπως δεν τα κατάφεραν με τον Μίκη, έτσι δεν θα τα καταφέρουν και με τον Διονύση, διότι οι εποχές που το πολιτικό μπούλινγκ περνούσε, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Μπορεί κάποιοι να ζουν ακόμα με το σύμπλεγμα της μεταπολίτευσης και να αδυνατούν να καταλάβουν πως είμαστε στο 2023, όμως ο κόσμος προχωρά. Μπορεί κάποτε ο αυριανισμός να είχε δύναμη, όμως σήμερα ο πολακισμός διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν έχει καμία σημασία αν το έργο του Σαββόπουλου είναι τεράστιο -που είναι- διότι το δικαίωμά του να λέει και να στηρίζει αυτό που θέλει δεν είναι κεκτημένο των δαφνών της καλλιτεχνικής του πορείας. Ιερά τοτέμ, ανέγγιχτα και άσπιλα, δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως ιερές και απαραβίαστες αξίες, όπως είναι η ελευθερία της γνώμης. Να ξεκαθαρίσουμε και κάτι άλλο. Η δήλωση Σαββόπουλου ήχησε δυνατά επειδή ήταν μια ευγενής δήλωση. Μίλησε με σεβασμό για τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, δεν πρόσβαλε κάποιον, δεν χτύπησε ντεσιμπέλ ηχορύπανσης, δεν είπε ότι θα φάει κανέναν, δεν επανέλαβε κάποιο οργισμένο τσιτάτο πλατείας. Διαβάστε τι είπε:
«Ας υποθέσουμε ότι είναι όλοι αυτοί οι αρχηγοί χωρίς τον Μητσοτάκη, ότι δεν υπάρχει Μητσοτάκης και υπάρχουν όλοι οι άλλοι. Κάποιος πρέπει να κυβερνήσει, δεν σας κρύβω ότι ένιωσα μια ανησυχία. Οχι ότι δεν τους εκτιμώ, είναι μορφωμένοι άνθρωποι, ευφυείς, αλλά μέσα στην ευφυΐα τους και στην αγάπη τους για την πατρίδα διατηρείται αυτή η φοιτητική ξεγνοιασιά. Μου δίνουν την εντύπωση σαν δημόσια πρόσωπα, αλλά όχι κατασταλαγμένα. Η γνώμη μου είναι αυτή. Ελπίζω σε αυτοδυναμία της Ν.Δ.».
Ηθικό δίδαγμα: Η Ρενιέση έχει δικαίωμα να έχει άποψη. Η Ακρίτα έχει το ίδιο δικαίωμα με τη Ρενιέση. Ο Μιθριδάτης έχει το ίδιο δικαίωμα με την Ακρίτα και τη Ρενιέση. Η Τσανακλίδου έχει το ίδιο δικαίωμα με την Ακρίτα, τη Ρενιέση και τον Μιθριδάτη. Ο Κραουνάκης έχει το ίδιο δικαίωμα με την Ακρίτα, τη Ρενιέση, τον Μιθριδάτη και την Τσανακλίδου. Η Μποφίλιου έχει το ίδιο δικαίωμα με την Ακρίτα, τη Ρενιέση, τον Μιθριδάτη, την Τσανακλίδου και τον Κραουνάκη. Ο Μπιμπίλας έχει το ίδιο δικαίωμα με την Ακρίτα, τη Ρενιέση, τον Μιθριδάτη, την Τσανακλίδου, τον Κραουνάκη και την Μποφίλιου. Και για να μην το κουράζουμε άλλο, ο Διονύσης Σαββόπουλος έχει ακριβώς το ίδιο δικαίωμα με τη Ρενιέση, την Ακρίτα, τον Μιθριδάτη, την Τσανακλίδου, τον Κραουνάκη, την Μποφίλιου, τον Μπιμπίλα, αλλά έχει διαφορετική άποψη. Σε όποιον δεν αρέσει μπορεί να βρει τον δίσκο του και να τον επιστρέψει πίσω.
ΠΗΓΗ eleftherostypos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου