Η Ντροπή περισσεύει… (Αλήθειες που δεν λέγονται)

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Υπάρχουν αλήθειες που δεν λέγονται.
Ή μάλλον πραγματικότητες που αποκρύβονται συστηματικά.
Και μας στοιχειώνουν…

Τρανό παράδειγμα, το εντελώς «ψευδές» αφήγημα στην Ευρώπη, ότι η ΕΕ χρειάζεται, λέει, εργατικά χέρια, και η μαζική προσέλευση «προσφύγων» από την Ασία και την Αφρική θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα!
Πολύ περισσότερο που η Ευρώπη «υποχρεούται», λέει, από το Διεθνές Δίκαιο, να παράσχει άσυλο στους «άμοιρους» που έρχονται απελπισμένοι στις ακτές της!
Αλλά η ΕΕ δεν μπορεί να χαράξει κοινή πολιτική,
ούτε για το πώς θα υποδεχθεί τη «μετανάστευση» που «χρειάζεται»,
ούτε για το πώς θα παράσχει άσυλο στους «αθώους», που προσπαθούν να σωθούν από τις χώρες καταγωγής τους,
γιατί μερικές κακές και «εγωϊστικές» (ακροδεξιές) κυβερνήσεις, αρνούνται επίσημα να συμμετάσχουν στα βάρη.
Οπότε για όλη την πίεση που ασκείται από τις εκατοντάδες χιλιάδες παράνομων μεταναστών που έρχονται κάθε χρόνο, φταίνε λέει οι «ακροδεξιοί» που δεν τους θέλουν και οι κυβερνήσεις που δεν τους σώζουν όταν τα σκάφη τους βουλιάζουν στη θάλασσα…
Με δύο λόγια δεν φταίνε τα κυκλώματα λαθροδιακίνησης, που παραβιάζουν ολόκληρο το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας κι όλη την υφιστάμενη νομοθεσία για την μετανάστευση και για τους πρόσφυγες, αλλά φταίνε όσοι αρνούνται να δεχθούν αυτή την παράνομη «εισβολή»…

Πού βρίσκονται τα ψέματα σε αυτούς τους ισχυρισμούς;
Παντού!

* Πρώτον, δεν είναι «πρόσφυγες», όπως εκείνοι που υπήρξαν στο παρελθόν. Οι Έλληνες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία ΔΕΝ ήλθαν από κυκλώματα διακίνησης. Δεν πλήρωναν διακινητές να τους φέρουν εδώ. Δεν τους προστάτευε κανείς. Και δεν ήλθαν “δασκαλεμένοι” από περίεργες ΜΚΟ…
Κι ακόμα, δεν ήλθαν απαιτώντας «επιδόματα» με το που πάτησαν το πόδι τους…
Ήταν Έλληνες που έρχονταν – αναγκαστικά και όχι με δική τους επιλογή – στην Ελλάδα. Γιατί δεν είχαν αλλού να πάνε…

* Δεύτερον, οι σημερινοί εργαλειοποιημένοι δεν είναι «μετανάστες»! Οι μετανάστες πήγαν στις χώρες προορισμού τους, αφότου προηγουμένως εξασφάλισαν νόμιμη άδεια εισόδου και άδεια εργασίας. Και ήταν υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν αυστηρά τη νομοθεσία της χώρας όπου εγκαθίσταντο. Σε κάθε «παράπτωμα» κινδύνευαν με απέλαση.

* Τρίτον, αυτοί που έρχονται σήμερα, στην μεγάλη πλειονότητά τους, δεν έρχονται για να δουλέψουν «νόμιμα». Έρχονται για να πάρουν «επιδόματα». Και ταυτόχρονα να απασχοληθούν σε παράνομες δραστηριότητες «διακίνησης» από εγκληματικά κυκλώματα (που τους φέρνουν), για να εξοφλήσουν τις αρκετές χιλιάδες ευρώ που «πλήρωσαν» για να έλθουν. Και τα οποία αποκλείεται να τα είχαν αποταμιεύσει στις χώρες τους. Τα δανείστηκαν και τώρα που ήλθαν πρέπει να τα ξεπληρώσουν.
Ουσιαστικά εισάγεται στην Ευρώπη ένα ανθρώπινο δυναμικό “μαύρης” και “γκρίζας” παρά-οικονομίας.

* Τέταρτον, οι σημερινοί «εργαλειοποιημένοι», παραβιάζουν όλες σχεδόν τις νομικές προϋποθέσεις για να θεωρηθούν «πρόσφυγες».
Τις περισσότερες φορές δεν προέρχονται καν από «εμπόλεμη χώρα». Ή από χώρα όπου κινδυνεύει η ζωή τους.
Κι όσοι απ’ αυτούς πράγματι προέρχονται από τέτοιες χώρες, πριν φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές είχαν ήδη βρει «σωτηρία» σε «ασφαλείς» γι’ αυτούς χώρες. Όπου δεν κινδύνευαν.
Πρόσφυγες ήταν εκεί: Στην πρώτη χώρα όπου ήταν «ασφαλείς» μετά την φυγή από τη χώρα τους. Από εκεί και πέρα είναι «μετανάστες». Κι όταν μπαίνουν παράνομα (σε ευρωπαϊκή χώρα), είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ μετανάστες!
[Όχι “παράτυποι”. Παράτυποι είναι όσοι μπήκαν νόμιμα κι αμέλησαν να ανανεώσουν την άδεια εργασίας. Όσοι μπήκαν εξ αρχής παράνομα, είναι παράνομοι!]

Επί ΣΥΡΙΖΑ μπήκαν πάνω από εκατομμύριο παράνομα στην Ελλάδα!
Μαζί με τα εκατομμύρια που μας ήλθαν τότε από την Τουρκία, το καλοκαίρι του 2016 μας ήλθαν και οκτώ άτομα, αληθινοί πρόσφυγες!
Ήταν αντικαθεστωτικοί Τούρκοι στρατιωτικοί, που είχαν συμμετάσχει στο πραξικόπημα κατά Ερντογάν – κι όταν απέτυχε το πραξικόπημα κι είδαν την οικτρή τύχη που είχαν άλλοι συνάδελφοί τους που συνελήφθησαν, αποφάσισαν να διαφύγουν στην Ελλάδα…
Αυτοί ήταν οι ΜΟΝΟΙ πραγματικοί «πρόσφυγες» που έφυγαν να σωθούν από μιαν αυταπόδεικτα «ανασφαλή» για τους ίδιους χώρα, την Τουρκία. Κι όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευδε τότε να αναγνωρίσει ως «πρόσφυγες» τους εργαλειοποιημένους που έφερνε μαζικά η Τουρκία, απ’ όλα τα μέρη της Ασίας και της Αφρικής, ενώ του ΜΟΝΑΔΙΚΟΥΣ οκτώ που ήταν πραγματικοί πρόσφυγες και οφείλαμε να τους σώσουμε, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να τους στείλει πίσω στους «δημίους τους»!
Τέτοια «ευαισθησία» για τα ανθρώπινα δικαιώματα η…
“Πρώτη Φορά Αριστερά”, τρομάρα της…

* Πέμπτο, η Διεθνής Νομοθεσία σχετικώς με τους Πρόσφυγες ΔΕΝ είναι καθόλου «δεσμευτική» για τα κράτη υποδοχής. Μα καθόλου…
Η Συμφωνία της Γενεύης του 1951 αφορούσε πρόσφυγες μόνο στην Ευρώπη. Κυρίως πολιτικούς πρόσφυγες εκατέρωθεν του “Σιδηρού Παραπετάσματος”, λόγω του Ψυχρού Πολέμου που τότε άρχιζε…
Η Συμφωνία αυτή επεκτάθηκε για πρόσφυγες εκτός Ευρώπης το 1968 στη Νέα Υόρκη κι αφορούσε κυρίως τους boat people (τους ανθρώπους στις βάρκες), στην Ινδοκίνα, που έτρεχαν να σωθούν από το επέκταση του Πολέμου στο Βιετνάμ.
Οι συμφωνίες εκείνες προέβλεπαν πολύ αυστηρά κριτήρια για τη χορήγηση ασύλου. Και πάντως για όσους έμπαιναν παράνομα σε μια χώρα, από γειτονικές χώρες που ΔΕΝ ήταν «ασφαλείς», προβλεπόταν να κρατούνται κατά κανόνα σε «κλειστά κέντρα» μέχρι να τους χορηγηθεί άσυλο – και υπό κάποιους περιορισμούς ακόμα και αφότου τους χορηγούνταν άσυλο…
Τελευταία Διεθνής Συμφωνία που αφορά τη χορήγηση Ασύλου, είναι η λεγόμενη «Διακήρυξη του Μαρακές» του 2018. Που κατοχυρώνει το δικαίωμα καθενός να «ζητήσει» άσυλο! Όμως ΔΕΝ θεωρείται «δεσμευτική» για οποιαδήποτε κράτος! Γιατί καθένας μπορεί να ΖΗΤΗΣΕΙ άσυλο, αλλά κανένα κράτος δεν «υποχρεούται» να του δώσει άσυλο (αν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που προβλέπονταν από τις προηγούμενες Διεθνείς Συμφωνίες, της Γενεύης και της Νέας Υόρκης, δηλαδή να προέρχονται από ΜΗ «ασφαλή» χώρα και να κινδυνεύει η ζωή του στη χώρα της καταγωγής τους κλπ.)
Η «Διακήρυξη του Μαρακές» διευκόλυνε την αίτηση ασύλου από κάθε ενδιαφερόμενο σε κάθε χώρα, αλλά ΔΕΝ επέβαλε τη χορήγηση ασύλου σε καμία χώρα!
Μάλιστα μετά τη «Διακήρυξη του Μαρακές» και μετά από ένσταση της Ισπανίας (με Πρωθυπουργό τον Σοσιαλιστή Σάντσεθ) το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ (ανατρέποντας προηγούμενη απόφασή του), πως όταν μπαίνει κάποιος παράνομα από «ασφαλή χώρα», ενώ θα μπορούσε να ζητήσει να έλθει νόμιμα, αυτό από μόνο του αρκεί, για να ΧΑΣΕΙ και το «δικαίωμα» να υποβάλλει αίτηση ασύλου.
Άρα ουσιαστικά η διακήρυξη του Μαρακές αποδυναμώθηκε πλήρως…
Δεν υπάρχει καμιά «υποχρεωτικότητα» και καμιά «δεσμευτικότητα», να χορηγείται άσυλο σε άτομα που μπαίνουν παράνομα. Τελεία και παύλα…

* Έκτον, δεν είναι καν – ή τουλάχιστον δεν είναι αναγκαστικά – «αθώοι» και «άμοιροι» άνθρωποι…
Αθώοι ήταν όσο βρίσκονταν στις χώρες τους. Αλλά από τη στιγμή που δέχθηκαν να εμπλακούν σε «κυκλώματα διακίνησης», δηλαδή από τη στιγμή που ανέλαβαν την υποχρέωση να ξεπληρώσουν τους διακινητές για τη παράνομη μεταφορά τους, και να πουν ψέματα στις αρχές των χωρών προορισμού τους, έχασαν την «αθωότητά» τους. Κανονικά, κάποιοι απ’ αυτούς θεωρούνται «συνεργοί». Και μερικοί απ’ αυτούς, αποδεδειγμένα ΕΙΝΑΙ «συνεργοί»!
Κι από τη στιγμή που όταν έρχονται σε μια ευρωπαϊκή χώρα εξακολουθούν να παρανομούν, έχουν πάψει προ πολλού να είναι «αθώοι»!

* Έβδομον, αντίθετα απ’ ό,τι πιστεύουν πολλοί, η Ευρώπη με κόπο τείνει να τα λύσει αυτά, στην πράξη. Δηλαδή να παρακάμψει όλες αυτές τις ανοησίες και τα ψευδή αφηγήματα…
Η Πρωθυπουργός της Ιταλίας Μελόνι είπε (μετά το πρόσφατο τραγικό ναυάγιο) ότι οι ευρωπαϊκές χώρες οφείλουν να λύσουν το πρόβλημα των “πρωτογενών” ροών πριν συζητήσουν τι θα κάνουν με τις «δευτερογενείς» ροές.
Ποιες είναι οι «πρωτογενείς» ροές; Όσοι έρχονται παράνομα από ΜΗ ευρωπαϊκές χώρες, στις «πύλες εισόδου» της Ευρώπης. Δηλαδή ουσιαστικά, σε Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία.
Ποιες είναι οι «δευτερογενείς» ροές; Το πώς θα μοιράσουν μεταξύ τους οι ευρωπαϊκές χώρες, όσους έφτασαν τελικά στις «πύλες εισόδου».
Ευτυχώς που βρέθηκε κάποια Ευρωπαία πολιτικός να πει το προφανές:
Πρώτα να δούμε πώς θα τους κρατήσουμε απ’ έξω, κι ύστερα να δούμε πώς θα μοιράσουμε όσους μας έρχονται – κι αποφασίζουμε να τους δώσουμε άσυλο.
Το πρόβλημα λοιπόν, ΔΕΝ είναι αυτό που συζητάνε στην Ευρώπη εδώ και χρόνια: δηλαδή πώς θα τους δίνουμε άσυλο (αυτό θεωρητικά είναι λυμένο) και πώς θα τους μοιράσουμε μεταξύ μας (αυτό πρακτικά είναι άλυτο).
Το πρόβλημα είναι πώς θα κρατήσουμε απ’ έξω, αυτούς που προσπαθούν να μπουν παράνομα!
Και πώς θα επιστρέψουμε στις χώρες τους, όσους ΔΕΝ δικαιούνται άσυλο…

Δεν το λέει μόνο η «ακροδεξιά» Πρωθυπουργός της Ιταλίας Μελόνι!
Το λέει και ο Σοσιαλιστής Πρωθυπουργός της Ισπανίας Σάντσεθ. Ο Σάντσεθ μάλιστα αντέδρασε με πολύ μεγαλύτερη σκληρότητα όταν του έρχονταν “λαθρο” από το Μαρόκο.
Το λέει και η Δανέζα Πρωθυπουργός, επίσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Το λένε σήμερα και άλλοι δεξιοί ηγέτες, όπως της Πολωνίας και της Ουγγαρίας και της Αυστρίας. Το λένε και νέες – δεξιές – κυβερνήσεις που ανέλαβαν σε χώρες όπως η Σουηδία και η Φιλανδία.
Οι Δεξιοί το λένε γιατί το πιστεύουν. Ενώ Αριστεροί και Κεντροαριστεροί αρχίζουν να το υιοθετούν κι αυτοί, γιατί αναγκάζονται όπου κυβερνούν.
Ή τουλάχιστον όπου διαθέτουν μια στάλα μυαλό και μια στάλα υπευθυνότητα.
Όλο και περισσότεροι πάντως, ανεξαρτήτως ιδεολογικών καταβολών, συμφωνούν ότι στην Ευρώπη:
Πρώτα θα σταματήσουμε τις ροές των παρανόμων.
Ύστερα θα βρούμε τρόπο να απελάσουμε όσους ΔΕΝ δικαιούνται άσυλο.
Κι ύστερα θα κρατήσουμε όσους μπορούν να μείνουν και θα δούμε πώς θα τους μοιράσουμε μεταξύ μας.
Αυτά είναι τα προβλήματα. Και ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΙΡΑ μπορούν να λυθούν.

Η Κομισιόν και η ευρωγραφειοκρατία λένε κάτι εντελώς διαφορετικό:
Πρώτα θα δώσουμε άσυλο σε όλους (ή έστω σε όσο γίνεται περισσότερους), γιατί είμαστε τάχα “υποχρεωμένοι” (πρώτο ψέμα) και γιατί τους έχουμε ανάγκη (δεύτερο ψέμα).
Μετά θα δούμε πώς θα τους μοιράσουμε μεταξύ μας υποχρεωτικά (κάτι που όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι το αρνούνται).
Αυτό το ψευδές αφήγημα, όχι μόνο ΔΕΝ λύνει το πρόβλημα, όχι μόνο δεν αποθαρρύνει τους διακινητές, αλλά τους διευκολύνει κι από πάνω…
Είναι ένα αφήγημα που, πέραν όλων των υπολοίπων, αναδεικνύει τους σύγχρονους δουλέμπορους σε “σωτήρες”, ενώ διαλύει την Ευρώπη!
Γιατί μην έχετε καμιάν αμφιβολία: Όσο το αφήγημα αυτό δεν καταρρίπτεται κι όσο η Ευρώπη δεν αποφασίζει να εμποδίσει την λαθροδιακίνηση, το λιγότερο που μπορεί να συμβεί, είναι να στραφεί ολόκληρη η Ευρώπη δεξιότερα. Πολύ δεξιότερα. Πράγμα που ήδη συμβαίνει…
Και το χειρότερο είναι να διαλυθεί η Ευρώπη!
(Μερικοί από τους πιο πονηρούς υποστηρικτές της λαθροδιακίνησης, ΑΥΤΟ ακριβώς έχουν στο μυαλό τους)…

ΥΓ.1 Οι χώρες του Αραβικού Κόλπου, δεν έχουν πρόβλημα γιατί εκεί είναι αδύνατο να μπει οποιοσδήποτε παράνομα. Και η Αίγυπτος το ίδιο. Και η Ιορδανία το ίδιο. Και το Ισραήλ το ίδιο.
Οι περισσότερες από τις χώρες αυτές έχουν υπογράψει τις ίδιες Διεθνείς Συμβάσεις. Αλλά εκεί δεν σκοτώνεται κανείς στα σύνορα και δεν πνίγεται κανείς στις ακτές τους. Γιατί εκεί, αν πιάσουν διακινητές, αλίμονό τους…

ΥΓ.2 Πολλοί Έλληνες είμαστε απόγονοι προσφύγων από τη Μικρά Ασία (ή από αλλού). Επίσης πολλοί Έλληνες είμαστε παιδιά μεταναστών ή έχουμε κάνει οι ίδιοι μετανάστες για κάποια χρόνια.
Συμπτωματικά εγώ ανήκω και στις τρείς κατηγορίες: Είμαι γόνος προσφύγων, είμαι γόνος μεταναστών, διετέλεσα και ο ίδιος μετανάστης…
Μεγάλωσα με αφηγήσεις προσφυγιάς και μακροχρόνιου ξενιτεμού. Και ξέρω πόσο θεόρατη Ύβρις διαπράττεται όταν, συγκρίνονται τα σημερινά αίσχη με όσα δραματικά έζησαν οι γονείς και οι παππούδες μου. Το να συγκρίνονται οι πρόσφυγες του 1922 από τη Μικρά Ασία ή οι μετανάστες του 1932 στο Elis Island με τους σημερινούς “εργαλειοποιημένους” είναι Ντροπή!
Μόνο Ντροπή…
Μια αποτρόπαιη Ντροπή.
Που φοράει τη μάσκα της…”Ανθρωπιάς”, είναι ανάμικτη με ανυπόφορη Υποκρισία και οδηγεί κατευθείαν σε νομιμοποίηση σύγχρονου δουλεμπορίου!
Που αποτελεί τη μεγαλύτερη ντροπή απ’ όλες…

ΠΗΓΗ http://lastpoint.gr