Η Κύπρος και η Ελλάδα, επιβάλλεται να επιδιώξουν την ενίσχυση του ρόλου τους ως η μοναδική γέφυρα επικοινωνίας του δυτικοστραφούς Ισραήλ με τη Δύση.
Αντγος/ Ιπποκράτης Δασκαλάκης, Αρθρογράφος
Το Ισραήλ, 50 ακριβώς χρόνια μετά τον κλονισμό της αραβικής επίθεσης του Yom Kippur, ζει τη δική του «11 Σεπτεμβρίου» δεχόμενο σοβαρότατα πλήγματα από την αιφνιδιαστική τρομοκρατική επίθεση ευρείας κλίμακος της Hamas (Χαμάς). Χρησιμοποιώ τον όρο τρομοκρατική καθόσον οι μαχητές της Χαμάς επέλεξαν συνειδητά την προσβολή και αμάχων, ενέργεια εγκληματική και καταδικαστέα που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από οποιαδήποτε συμπεριφορά του αντιπάλου.
Αναμφίβολα το πλήγμα είναι βαρύτατο για το Ισραήλ, όχι μόνο από άποψη ανθρωπίνων απωλειών αλλά και από οικονομικής πλευράς και αποδυνάμωσης του αποτρεπτικού γοήτρου. Παρά ταύτα, η υπόσταση του ισραηλινού κράτους δεν τίθεται σε αμφισβήτηση, κίνδυνος που προέρχεται από ένα πυρηνικό ή βιολογικό πλήγμα, σενάριο ίσως απόμακρο αλλά βαθιά ριζωμένο στις σκέψεις όλων των Ισραηλινών.
Είναι γεγονός ότι η εισβολή της Χαμάς, σε συνδυασμό με μια ενδεχόμενη από βορρά ενέργεια της Hezbollah (Χεζμπολλάχ) ίσως και ένα γενικευμένο ξεσηκωμό στη Δυτική Όχθη, καταδεικνύουν τους κινδύνους που απορρέουν από τη γεωγραφική και δημογραφική τρωτότητα του κράτους του Ισραήλ. Το τελευταίο τοποθετημένο σε μια στενή λωρίδα γης, χωρίς αξιόλογες φυσικές γραμμές άμυνας στερείται του τόσου αναγκαίου στρατηγικού βάθους. Η εν εξελίξει εισβολή κατέδειξε περίτρανα αυτήν την αδυναμία καθώς για άλλη μια φορά αποτελεσματικές υπηρεσίες πληροφοριών, πολύπλοκα συστήματα επιτήρησης και εκπαιδευμένα τμήματα δεν κατόρθωσαν να αποτρέψουν τα πολλαπλά πλήγματα. Επιπρόσθετα ο δημογραφικός παράγοντας δημιουργεί δυσκολίες και θέτει περιορισμούς σε θέματα ασφάλειας του Ισραήλ.
Η ιστορία και οι πρόσφατες εξελίξεις αποδεικνύουν ότι η αποφυγή του στρατηγικού-επιχειρησιακού-τακτικού αιφνιδιασμού δεν είναι πάντα εξασφαλισμένη. Απαραίτητη σε κάθε περίπτωση είναι η ύπαρξη στρατηγικού βάθους που θα επιτρέψει τον ανεφοδιασμό, την διακομιδή απωλειών, την απομάκρυνση αμάχων και συστημάτων -και αν τα πράγματα λάβουν άσχημη τροπή- ακόμη και την αναδίπλωση για ανασυγκρότηση και για μια επιθετική επιστροφή.
Μια ματιά στο χάρτη, καταδεικνύει το μοναδικό χώρο που μπορεί να ικανοποιήσει τις παραπάνω απαιτήσεις. Είναι η μεγαλόνησος Κύπρος. Ουδείς φυσικά εχέφρων πολίτης θα επιθυμούσε να δει την Κύπρο να εμπλέκεται σε ανάλογες περιπέτειες. Όμως η Κύπρος και η Ελλάδα, επιβάλλεται να επιδιώξουν την ενίσχυση του ρόλου τους ως η μοναδική γέφυρα επικοινωνίας του δυτικοστραφούς Ισραήλ με τη Δύση. Με αυτόν τον τρόπο, ενδεχομένως να επιτύχουν την ενδυνάμωση των θέσεων (και) της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντίκρουση όλων εκείνων των παραγόντων που προσβλέπουν σε μια απαράδεκτη λύση που θα ενισχύει -άμεσα ή έμμεσα- την τουρκική παρουσία και έλεγχο στο νησί.
Σίγουρα η Άγκυρα θα προσπαθήσει να εξαργυρώσει τις «πολύτιμες» μεσολαβητικές της προσπάθειες στην εν εξελίξει σύγκρουση. Οι εικόνες όμως των αυθόρμητων πανηγυρισμών των Τούρκων πολιτών για τις επιτυχίες της Χαμάς σε συνδυασμό με τις σχετικά πρόσφατες επιλογές του Ερντογάν μάλλον αυξάνουν τις ανησυχίες Ισραηλινών και Δυτικών ιθυνόντων αναφορικά με την αξιοπιστία του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος της Άγκυρας. Ευτυχώς και ο ίδιος ο Πρόεδρος με τις τελευταίες δηλώσεις του έρχεται να επιβεβαιώσει το γεγονός ότι οι λαϊκοί πανηγυρισμοί δεν αποτελούν μια εκδήλωση μεμονωμένων «γραφικών» υποστηρικτών της Hamas αλλά μάλλον την κυρίαρχη τάση σήμερα στο κυβερνόν κόμμα (ΑΚΡ).
Ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή, όλες αυτές οι δηλώσεις και οι φωτογραφίες του Προέδρου με την ηγεσία της Χαμάς να κυκλοφορήσουν μετά επιτάσεως σε κάθε μέσο ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης πλαισιωμένες με φωτογραφίες των σφαγιασθέντων αμάχων. Ο πληροφοριακός πόλεμος είναι συνεχής και ανελέητος και κανένας αποδέκτης, επίσημος, επώνυμος ή ανώνυμος, σε οποιαδήποτε περιοχή δεν πρέπει να παραμελείται.
Αυτές ακριβώς τις καταστάσεις, δηλώσεις, βάσιμες ανησυχίες και γεωγραφικά πλεονεκτήματα θα πρέπει να αξιοποιήσουμε προς όφελος του Ελληνισμού ταχύτατα, με σχέδιο, με συνέπεια και σε συνδυασμό με κάθε άλλη ευκαιρία που δημιουργεί η ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία και ο έλεγχος της ευαίσθητης αυτής περιοχής μεταξύ των 3 ηπείρων.
***
Ιπποκράτης Δασκαλάκης - Αντιστράτηγος (εα) - Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο - Διευθυντής Μελετών του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου