Του Γιώργου Ανεστόπουλου
......Κατά τις 10.00 μμ άρχισαν να καταφτάνουν σε μια κοντινή καφετέρια ένας ένας οι συμμετέχοντες. Δυό τρεις μαζί κάθε φορά τους παραλάμβανε ο Νίκος και τους μετέφερε στην αποθήκη. Στις 11.00 μμ είχαν συγκεντρωθεί όλοι.
- Υπομονή παιδιά. Μεζέδες έχει, κρασί έχει, τι άλλο θέλετε;
- Ρε Νίκο, μας δουλεύεις; Αν ήταν να φάμε και να πιούμε, τι δουλειά έχουμε σ’ αυτή την έρημη παμπάλαια αποθήκη και δεν πήγαμε σε καμιά ταβέρνα;
- Έχει δίκηο ο Αρίστος Νικόλα. Εκεί γίνονται τα συμπόσια. Τι παίζει εδώ; Θα μας πεις ή θα μας σκάσεις κι άλλο;
- Το Λεωνίδα από δω τον ξέρετε, τουλάχιστον κάποιοι από σας.
- Νίκο πήγαινε εσύ με την Αντιόπη, θα αναλάβω εγώ τώρα, ψιθύρισε ο Λεωνίδας στο Νίκο. Ο Νίκος και η Αντιόπη υπάκουσαν και έφυγαν από την αίθουσα. Περνώντας από ένα διπλανό δωμάτιο πήραν από ένα καλάσνικωφ, ένα glock, χειροβομβίδες και γεμιστήρες και ανέβηκαν στην ταράτσα των εξωτερικών αποθηκών. Ταμπουρώθηκαν και παραφύλαγαν το μόνο σημείο του εξωτερικού μαντρότοιχου απ’ όπου θα μπορούσαν να διεισδύσουν οι εισβολείς. Κάτω, στην αίθουσα, η συζήτηση είχε ανάψει για καλά.
- Για ποιο λόγο δεν ενώνετε τις δυνάμεις σας κύριοι; Ρώτησε ο Λεωνίδας.
- Μα τι λές ρε φίλε; Ως προς το τι να ενωθούμε; Έκανε ένας «εθνοαυτόνομος» πατριώτης. Τι δουλειά έχουμε εμείς με τους ναζί;
- Άντε πηδήξου ρε μαλάκα αναρχικέ, απάντησε ένας εθνικοσοσιαλιστής από την άλλη άκρη του τραπεζιού.
- Λεωνίδα, είναι τουλάχιστον αφελές αυτό που ρωτάς, πως είναι δυνατόν εμείς Ορθόδοξοι άνθρωποι να κάνουμε κολεγιά με τους Αιρετικούς;
- Τι είπες ρε τομάρι Παπικέ, πετάχτηκε ένας παλαιοημερολογίτης από την άλλη άκρη.
- Να, τα βλέπεις, οι Εβραιόσποροι τσακώνονται ποιος από τους δύο δοξάζει πιο πολύ τον Εβραίο Θεό τους, σχολίασε ειρωνικά ένας από τους Αρχαιολάτρες της παρέας.
- Ποιος σου μίλησε εσένα ρε ειδωλολάτρη; Αντέκρουσε σαρκαστικά ένας από Χριστιανούς.
- Τον κακό σου τον καιρό που θα με πεις ειδωλολάτρη.
24. Η αιώνια «φαγωμάρα»
- Είστε βαθιά νυχτωμένοι όλοι σας που ζητάτε προστασία από ανύπαρκτες Θεϊκές Δυνάμεις, σχολίασε με στόμφο ο «άθεος» της παρέας.
- Απορώ τι δουλειά έχεις εσύ με την Εθνική Υπόθεση και δεν είσαι με τους άθεους αναρχοαριστερούς, σχολίασε ένας άλλος.
- Να γιατί δεν ενωνόμαστε φίλε Λεωνίδα. Διότι τα παιδιά από δω ξέρουν μόνον από μπαϊράκια αντί να διδάσκονται από τις Αδελφότητες του εχθρού.
- Μίλησε και ο σεχταριστής Μασώνος, έκανε ένας άλλος.
- Δεν είμαι Μασώνος. Αλλά άμα μελετούσατε λίγο τις στρατηγικές και τις τακτικές των Ταγμάτων θα βλέπατε πως είναι ο μόνος τρόπος αποτελεσματικής οργάνωσης και πάλης.
- Δηλαδή, να γίνουμε όλοι Μασώνοι ρε φίλε;
- Για οργάνωση μιλάω κι όχι για ιδεολογία και φιλοσοφία.
- Ο μόνος τρόπος αγώνα και πάλης είναι στο δρόμο μαζί με τους εργάτες και τα συνδικάτα.
- Να κι ο αριστερούλης ψευτοπατριώτης. Το πέταξε το τσιτάτο του.
- Αν διάβαζες λίγο Μάρξ και Λένιν θα ήξερες πως δεν έχεις ιδέα από ταξικούς αγώνες και μεθόδους πάλης. Αλλά τώρα τι να σου λέω; Είσαι ανεπίδεκτος.
- Βρε άντε πνίξου ανθέλληνα μπαχαλάκια που ονειρεύεσαι εθνικά σοβιέτ. Διάβασε λίγο Πολιτεία αντί γι’ αυτές τις αηδίες.
- Βρε άντε στα τσακίδια φασίστα που ονειρεύεσαι όρθιος φασιστικές ψευτοπολιτείες Αρίστων.
- Ρε παιδιά, όταν όλη η ενέργεια των πατριωτών εξαντλείται σε ανούσιες χωριστικές φιλοσοφικές κόντρες πώς να μην μας ξεσκίζουν σ’ όλα τα εθνικά μέτωπα;
- Έχει δίκηο ο συνέλληνας. Η φιλοσοφία δεν έχει καμία σχέση. Το θέμα είναι ζήτημα πολιτικής. Πατριωτικός Αγώνας μπορεί να διεξαχθεί μόνον υπό συνθήκες σοσιαλιστικής οργάνωσης.
- Καλώστονα. Οι δικές σου εθνοτροτσκιστικές μπαρούφες μας έλειπαν.
- Σωστός.
- Τι σωστός ρε φίλε; Δηλαδή, εσύ πιστεύεις πως μπορεί να ασκηθεί εθνικοπατριωτική πολιτική μέσα από ένα αστικό κοινοβούλιο;
- Ναι, ρε φίλε. Δημοκρατία και πάλι Δημοκρατία.
- Άντε ρε με την οχλοκρατία σου κι εσύ. Μόνο Στρατιωτική μπορεί να είναι η Εθνική Πολιτική.
- Ναι, ονειρέψου δικτατορίες εσύ.
- Ναι, γιατί εσύ με τις Μοναρχίες σου είσαι καλύτερος νομίζεις από τον στρατοκράτη.
- Μαλακίες λέτε όλοι. Ο τόπος και το έθνος χρειάζονται μια γνήσια Αριστοκρατία.
- Ναι, πως το θες; Να βάλουμε καινούρια ελίτ στο κεφάλι μας δηλαδή;
- Μιλάω για μια ηγετική τάξη των Αρίστων. Και όχι για ευγενείς.
- Έχει δίκηο ο Αριστείδης. Και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υπάρξει σε συνθήκες οχλοκρατίας.
- Και να μην ξεχνάμε ότι ο «Διωγμός των Αρίστων» ήταν πάντα κατόρθωμα της Δημοκρατίας/οχλοκρατίας.
- Ο Φασισμός των Πεισιστρατίδων αναγεννάται, αναφώνησε ειρωνικά κάποιος.
- Να πλένετε το στόμα σας όταν μιλάτε για τον Πεισίστρατο αναρχοζωντόβολα.
- Ο τόπος αυτός γέννησε την Δημοκρατία, το ύψιστο Πολιτειακό αγαθό και θα είναι οπισθοδρόμηση οτιδήποτε άλλο. Είμαστε υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε εξίσου στα Πολιτειακά πράγματα παίζοντας με τους κανόνες του συστήματος.
- Ναι, την είδαμε την δημοκρατία σας Φιλελεύθερε ψευτοπατριώτη αστέ. Μια τρυφηλή κοινωνία όπου λίγοι επιτήδειοι χοντραίνουν εις βάρος των πολλών. Αλλά βλέπεις θές να φας κι εσύ από τις μίζες του καθεστώτος, έτσι;
- Ναι, γιατί η Τυραννία είναι άγια. Όσο για τα υπόλοιπα, δεν ξέρεις τι λες.
- Τα Μεγάλα Έργα επιτεύχθηκαν πάντα από άξια άτομα και ποτέ από τον όχλο.
- Και να μην ξεχνάμε ότι ο όχλος καταδίκασε έναν Σωκράτη.
- Κι όχι μόνον. Όποιον Μεγάλο γέννησε αυτός ο τόπος, ο όχλος μέσω της Δημοκρατίας τον εξόντωσε.
- Το να «κάνουμε κάτι» είναι μια ουτοπία κύριοι. Μόνον αν είναι θέλημα Θεού θα σωθεί η χώρα και το Έθνος.
- Εσύ πάλι βάλε τις μαλακίες σου εκεί που ξέρεις ηττοπαθή θρησκόληπτε.
- Έχει δίκηο ο αδελφός. Εμείς θα κάνουμε ότι μπορούμε κι ο Θεός θα κάνει αυτό που έχει αποφασίσει.
- Ρε μοιρολάτρες εθνοπροδότες, με κάτι τέτοιες ανοησίες έπαθε το Έθνος όλα αυτά που έπαθε. Και με κάτι τέτοιες κοτσάνες κινδυνεύουμε να εξαφανιστούμε από το χάρτη.
- Το «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» το έχετε ακούσει ποτέ φανατικοί ηλίθιοι;
- Το να πιστεύεις στην απολυτότητα της Δύναμης και των ορισμών του Θεού δεν είναι ηλιθιότητα άθεε.
- Ναι; Τι είναι; Συντονισμός με τις δυνάμεις του Σύμπαντος;
- Δεν συμφωνώ με την απολυτότητα της σκέψης των Χριστιανών φανατικών, αλλά ο «Συντονισμός με τις Δυνάμεις του Σύμπαντος» είναι η μόνη οδός για τη σωτηρία του ανθρώπου.
- Πέταξε κι ο Νεοεποχίτης τη βλακεία του τώρα.
- Δηλαδή, ρε φίλε, για σένα θα πρέπει να αποδεχτούμε πως οι Δυνάμεις του Σύμπαντος αποφάσισαν τη διάλυση της Ελληνικής Φυλής και πως εμάς ούτε μας πέφτει λόγος ούτε μπορούμε να κάνουμε κάτι, έτσι;
- Δεν είπα αυτό.
- Αυτό είπες έστω κι αν δεν κατάλαβες ούτε εσύ ο ίδιος τι είπες.
- Χα. Πολύ βολικό για όσους επιβουλεύονται τη Φυλή μας.
- Δεν υπάρχουν Φυλές κι από εκεί αρχίζει το λάθος σας.
- Άντε πνίξου ρε γελοίε που μετά από τόσες επιστημονικές αποδείξεις περί DNAκαι της γενετικής κατανομής των ανθρώπων σε φυλές, εξακολουθείτε μερικοί μερικοί να υποστηρίζετε αριστερές μαλακίες.
- Η Παγκοσμιοποίηση δεν θα σταματήσει τους πολέμους. Αλλά ένας Μεγάλος πόλεμος μπορεί να σταματήσει την παγκοσμιοποίηση. Αρκεί να περιμένουμε και τα πράγματα θα έρθουν μόνα τους.
- Ναι και όταν έρθει εκείνη η ώρα, ξαφνικά από σαπιοκοιλιάδες οι Έλληνες θα μετατραπούν εν μία νυκτί σε πολεμικές μηχανές. Θα σ’ αφήσουν νομίζεις. Σιγά μη σου δώσουν το χρόνο να προετοιμαστείς. Για ηλίθιους τους έχεις;
- Δεν πρόκειται να μας αφήσουν. Από νωρίτερα θα πρέπει να έχουμε προετοιμαστεί στρατιωτικά.
- Και πως νομίζεις ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο όταν είμαστε χωρισμένοι σε τριακόσια στρατόπεδα; Δεν βλέπεις εδώ τι γίνεται; Μόλις είκοσι νοματαίοι είναι εδώ απόψε κι είμαστε έτοιμοι να σφαχτούμε.
Ο Λεωνίδας δε μιλούσε. Θα ήταν άσκοπο. Δεν υπήρχε καμία μα καμία περίπτωση να μεταπειστούν με το λόγο και τα επιχειρήματα. Η πανάρχαια αυτή άτιμη αρρώστια της φυλής. Η Διχόνοια. Η μεγάλη της κατάκτηση, η Φιλοσοφία ήταν ταυτόχρονα πάντα δίκοπο μαχαίρι. Εξέλιξη μα και οπισθοδρόμηση. Όσο κι αν ακούγεται αλλοπρόσαλλο κάτι τέτοιο. Πρόοδος μα και φρένο. Σκοτάδι και Φως μπερδεμένα μεταξύ τους σαν αξεδιάλυτο κουβάρι από φλόγες έτοιμες να καταβροχθίσουν τα πάντα. Η Φιλοσοφία, αυτό το μέγιστο ανθρώπινο πολιτιστικό επίτευγμα ήταν πάντα ένας Ιανός. Η μία όψη φωτεινή και η άλλη σκοτεινή. Σαν ένα μαχαίρι. Που μπορεί να κόψει ψωμί και να φτιάξει χρήσιμα εργαλεία. Μα που ταυτόχρονα μπορεί και να σκοτώσει. Να κάνει ανυπολόγιστο κακό. Όχι. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να ομονοήσουν αυτοί εδώ δια του λόγου, της λογικής και της «διαλεκτικής διαβούλευσης». Μόνον ένα «σοκ επιβίωσης» θα τους έκανε να ομονοήσουν, να διακρίνουν τον «απώτερο σκοπό» της σωτηρίας Φυλής και Έθνους και να εργαστούν σαν ένας πάνω σ’ αυτό.
Κι εκείνη τη στιγμή ο χρόνος άρχισε να μετράει ανάποδα.
- Αντιόπη, πάω στον μαντρότοιχο.
- Τρελάθηκες ρε Νίκο; Όπου να’ ναι θα φανούν.
- Καλύτερα. Έτσι θα φανεί πως νίκησαν μόλις με δούν να υποχωρώ και θα χαλαρώσουν την επαγρύπνησή τους.
- Δε συμφωνώ Νικόλα. Είναι παρακινδυνευμένο. Θα σε λιανίσουν πριν καν προλάβεις να τρέξεις τα πρώτα μέτρα.
- Μη σκας, είμαι γρήγορος.
- Οι σφαίρες τους είναι πιο γρήγορες και σταμάτα τις βλακείες. Κάτσε εδώ που είσαι κι ακολούθα το σχέδιο του Αρχηγού.
- Χαα, χα.
- Που είναι το αστείο Ράμπο;
- Μόλις τον είπες κι εσύ «Αρχηγό». Καλώς ήλθες στην ομάδα. Και πάψε να με λές έτσι.
Και μ’ αυτά τα λόγια έφυγε προς την πόρτα πίσω τους, κατέβηκε την σκάλα κι άρχισε να διασχίζει τρέχοντας το προαύλιο μέχρι τον μαντρότοιχο.
- Τρελάρα! Ψιθύρισε με καλυμμένη οργή κι ανησυχία η Αντιόπη ενώ κρατούσε σφιχτά το όπλο της σ’ ετοιμότητα πάντα να τον καλύψει αν χρειαστεί.
- Αυτό το άκουσα…ψιθύρισε ο Νικόλας μέσα από το ακουστικό της. Η Αντιόπη είχε ξεχάσει πως είχαν ενδοεπικοινωνία.
- Όλα καλά, παιδιά; Ακούστηκε και ο Λεωνίδας μέσα από το ακουστικό.
- Ο τρελός ο φίλος σου έφυγε από την ταράτσα και πήγε στο μαντρότοιχο, είπε ανήσυχη η Αντιόπη.
25. Η «Μεγάλη Μύηση»
- Καλά, δεν πειράζει. Ρίσκαρε αλλά έχει δίκηο. Θα επιβλέψει καλύτερα και θα μας δώσει περισσότερο χρόνο.
- Μάλιστα. Γι’ αυτό δεν έφερε αντίρρηση ο Λεωνίδας λοιπόν ενώ άκουσε από τ’ ακουστικό την απόφαση του Νίκου να προωθηθεί σε πιο επικίνδυνο πόστο, σκέφτηκε η Αντιόπη.
- Ωπ, νάτοι, άκουσαν και οι δύο το Νίκο να λέει.
- Μην ρίξεις πρώτος Νίκο, διέταξε ο Λεωνίδας ενώ σηκώνονταν απ’ τη θέση του για να μην ακούσει κανείς άλλος από την ομήγυρη και πλησίαζε προς τον πάγκο που είχαν τα κρασιά.
- Ελήφθη…αλλά…
- Τι τρέχει Νικόλα;
- Είναι πολλοί Λέων…σκαρίζουν από τα δέντρα σαν τα ποντίκια.
- Άναψε ένα τσιγάρο Νικόλα…
- Τι;;; είσαι τρελός;
- Κάνε αυτό που σου λέω…πρέπει να τους βοηθήσουμε να σε εντοπίσουν και να σου ρίξουν πρώτοι…
- Μα…
- Κάνε αυτό που σου λέω χωρίς να σηκώσεις το κεφάλι σου…
- ΟΚ….ΟΚ που να πάρει ο διάολος…
- Μόλις ρίξουν υποχώρησε αμέσως…Αντιόπη να είσαι έτοιμη να τον καλύψεις…
- Αναμένω, έκανε με ελεγχόμενη ένταση η Αντιόπη.
- Τώρα Πύρο.
Την ίδια στιγμή ο Πύρος στην άλλη άκρη της Αθήνας, στην Εθνική Οδό, πυροδοτούσε τα εκρηκτικά τινάζοντας στον αέρα ένα εγκατελειμμένο κτίριο μακριά από κατοικημένη περιοχή. Η μεγάλη ποσότητα C4 που είχε το παγιδευμένο όχημα στο κέντρο του κτιρίου έκανε το θαύμα της και τράβηξε την προσοχή των Δυνάμεων Ασφαλείας. Με τον αντιπερισπασμό είχαν κερδίσει πολύτιμο χρόνο. Με λίγη καλή τύχη θα προλάβαιναν να ολοκληρώσουν τη μάχη και να απαγκιστρωθούν με ασφάλεια.
- «Αρχάγγελε» μας βλέπεις; Ρώτησε ο Λεωνίδας τον «σύνδεσμό» του.
- Ναι.
- Τι γίνεται με το «ιππικό»;
- Το κέντρο τους έχει ανάψει. Δόθηκε κλήση προς κάθε διαθέσιμο περιπολικό να φύγει για εθνική οδό. Μαζί και οι ειδικές μονάδες.
- Ωραία. Εδώ τι βλέπεις;
- Μετράω είκοσι εισβολείς. Σας πλησιάζουν.
- Μπορείς να μας τα στείλεις;
- Έφυγαν. Θα τα έχετε στα pad σας άμεσα.
- Νικόλα και Αντιόπη τα λάβατε;
- Ναι.
- Εντάξει.
- ΟΚ κι εγώ, είπε ο Λεωνίδας, Νικόλα ξεκίνα. Όλοι τους έρχονται από μπροστά.
Ο Νίκος κρυμμένος άναψε ένα τσιγάρο και το σήκωσε ελαφρά πάνω από τον τοίχο. Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την κίνησή του δύο ριπές ήρθαν κι έσκασαν πάνω στο τμήμα του τοίχου που τον κάλυπτε κάνοντας κομμάτια τα πάντα. Η λάμψη του αναπτήρα ήταν αρκετή για να τους πυροδοτήσει ανακλαστικές βολές. Οι υπόλοιποι της πρώτης σειράς εισβολέων απλά ακολούθησαν ενστικτωδώς τις βολές του πρώτου ρίχνοντας κι αυτοί. Ευτυχώς ο Νίκος ήταν πίσω από τσιμεντένια κολώνα που άντεξε την πίεση από τις ισχυρές βολίδες των Καλάσνικωφ. Πιο δίπλα, οι τσιμεντόλιθοι είχαν γίνει κομμάτια.
Αμέσως ο Νίκος πήδηξε στο έδαφος κι άρχισε να τρέχει προς την δεύτερη ζώνη άμυνας όπου ήδη βρίσκονταν η Αντιόπη. Πίσω του οι εισβολείς είχαν αρχίσει ήδη ν’ ανεβαίνουν το μαντρότοιχο. Οι πρώτοι δύο με το που ξεμύτισαν άρχισαν να ρίχνουν στα τυφλά προς το σκοτεινό όγκο του κτιρίου. Στο σκοτάδι δεν κατόρθωσαν να δουν αμέσως το Νίκο που έτρεχε στο προαύλιο. Η Αντιόπη έριξε μια ριπή στους πρώτους για να δώσει το χρόνο στο Νίκο να διανύσει τα τελευταία μέτρα. Τα πυρά της Αντιόπης τους καθήλωσαν για λίγο. Στοpad της τους είδε να ανοίγονται σε βεντάλια σε όλο το μήκος του μαντρότοιχου. Συνέχισε να ρίχνει σκόρπια πότε στο ένα σημείο πότε στο άλλο. Ο Νίκος έφτασε εντέλει στην κάτω είσοδο. Πριν μπει, εκμεταλλευόμενος τα πυρά προκάλυψης της Αντιόπης τράβηξε μια παλιά μπετονιέρα μπροστά στην είσοδο. Σήκωσε το καλάσνικωφ κι άρχισε να εξαπολύει κι αυτός ριπές προς τον μαντρότοιχο.
- Λεων προχώρα, ούρλιαξε ο Νίκος, δεν ξέρω για πόση ώρα θα μπορούμε να τους κρατάμε καθηλωμένους στον τοίχο.
- ΟΚ, απάντησε ο Λέων.
.......
....συνεχίζεται εδώ http://aegeanhawk.blogspot.gr/
(Το παραπάνω είναι απόσπασμα από Πολεμικό – Αστυνομικό – Πατριωτικό φανταστικό μυθιστόρημα στην Αθήνα "του UCK και των Μουτζαχεντίν"....και κάποιων λίγων «Ενόπλων Πατριωτών». Πρώτη δημοσίευση το 2011 στην Εφημερίδα «Στόχος» σε 30 εβδομαδιαίες συνέχειες. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική)
Γιώργος Ανεστόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου