Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κάποιοι μπαχαλάκηδες έσπασαν τα τουρνικέ πριν καν λειτουργήσουν. Αυτή ήταν η «απάντηση» στην πρεμιέρα της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Πάντοτε, βέβαια, με την «πολιτική κάλυψη» του ΣΥΡΙΖΑ, του ΜέΡΑ25 και του ΚΚΕ.
Η Αριστερά της «προόδου» δείχνει ξεκάθαρα πώς θέλει να είναι τα ελληνικά πανεπιστήμια του 2030. Μπαχαλοποιημένα. Με καταλήψεις αντί για βιβλιοθήκες. Με παραβατικούς εξωπανεπιστημιακούς να αλωνίζουν ανενόχλητοι μέσα στα ιδρύματα.
Η Αριστερά δεν θέλει να ξεκολλήσει η χώρα από τη νοοτροπία της δεκαετίας του ’80. Υποδύονται τους προοδευτικούς, στην πραγματικότητα, όμως, είναι βαθύτατα συντηρητικοί.
ΒΕΒΑΙΑ, το γεγονός ότι αυτά τα κόμματα στέκονται στο πλάι των μπαχαλάκηδων δεν σημαίνει ότι το επιδοκιμάζουν και οι ψηφοφόροι τους. Στην ουσία πρόκειται για κάποιες μικρές μειοψηφίες στην κοινωνία.
ΤΟ πρόβλημα, όμως, δεν παύει να είναι σοβαρό και δεν αφορά μόνο στα πανεπιστήμια.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, εδώ και δεκαετίες μικρές μειοψηφίες «κυβερνούν» στην καθημερινότητα. Αγνοούν νόμους, κανόνες και κυβερνητικές αποφάσεις. Αντιδρούν σε κάθε τι, μόνο και μόνο γιατί πρέπει να αντιδράσουν.
Ο συνδικαλισμός και η μπαχαλοποίηση δεν αφήνουν τη χώρα να κάνει βήματα προς τα εμπρός. Στην εκπαίδευση, στον δημόσιο τομέα, στις αποκρατικοποιήσεις, στις μεταρρυθμίσεις.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μικρές μειοψηφίες. Π.χ. βγαίνουν η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ και ξιφουλκούν κατά οποιασδήποτε εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, αλλά τελικά στην απεργία συμμετέχουν ελάχιστοι δάσκαλοι και καθηγητές. Προκηρύσσεται απεργία στα μέσα μεταφοράς, ταλαιπωρούνται εκατομμύρια πολίτες και, τελικά, αποδεικνύεται πως μόνο ένα μικρό ποσοστό συμμετείχε στις κινητοποιήσεις.
ΚΑΠΟΙΟΙ έχουν μείνει στα χρόνια που οι «Φωτόπουλοι» κατέβαζαν τους διακόπτες του ρεύματος με το έτσι θέλω.
Η Αριστερά της Μεταπολίτευσης αποτελούσε και αποτελεί ακόμα τροχοπέδη στην πραγματική πρόοδο.
ΒΕΒΑΙΑ, σημαντική ευθύνη φέρουν και οι κυβερνήσεις. Δεν τόλμησαν να προχωρήσουν σε επιβεβλημένες και ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις, γιατί υποτάσσονταν σε αυτές τις μικρές μειοψηφίες.
ΤΟ κορυφαίο παράδειγμα είναι η αξιολόγηση στο Δημόσιο. Εχει νομοθετηθεί δεκάδες φορές, αλλά στην ουσία παραμένει στα χαρτιά. Ευτυχώς που δημιουργήθηκε το Gov.gr για να μην ταλαιπωρούμαστε σε ανούσιες ουρές γραφειοκρατίας. Αλλά η αξιολόγηση παραμένει αναγκαία ακόμα και σήμερα.
ΓΙΑ έναν ανεξήγητο λόγο υπήρχε πάντοτε μια συζήτηση για το πολιτικό κόστος. Αυτή η συζήτηση ήταν λανθασμένη. Γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν αντέχει άλλο αυτή την μπαχαλοποίηση. Η κοινωνία θέλει να προχωρήσει μπροστά. Δεν γίνεται κάποιοι λίγοι επειδή κραυγάζουν ή τα σπάνε να καθορίζουν την πορεία της χώρας.
Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει κάνει σημαντικά βήματα. Απαιτούνται, όμως, πολλά περισσότερα, για να περιθωριοποιηθούν αυτές οι μικρές μειοψηφίες της ιδεοληψίας και της μπαχαλοποίησης. Εχει έρθει η ώρα για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που δεν έγιναν επί δεκαετίες. Και η κυβέρνηση θα ανταμειφθεί πολιτικά γι’ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου