Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Το DP έχει αναδείξει την πολύ μεγάλη επιχειρησιακή αξία του συστήματος Erieye, όχι μόνο για την
Πολεμική Αεροπορία, αλλά για το σύνολο των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Με την ένταξη του συστήματος σε ελληνική υπηρεσία το 2008, οι πρώτοι που είχαν καταθέσει διθυραμβικά σχόλια για τις δυνατότητες του ελληνικού ΑΣΕΠΕ (ΕΜΒ-145Η AEW&C) ήταν οι Αμερικανοί ιπτάμενοι των F-16 που επιχειρούν από την αεροπορική βάση του Aviano στην Ιταλία! Στο πλαίσιο συνεκπαίδευσης με ελληνικά F-16 και ένα EMB-145H, είχαν τη δυνατότητα σχηματισμού πλήρους εικόνας της τακτικής κατάστασης σε ακτίνα εκατοντάδων χιλιομέτρων γύρω τους, από τη στιγμή που μέσω Link-16 μπορούσαν να “δουν” στόχους σε πολύ μεγάλες αποστάσεις και να τους αναγνωρίσουν, μέσω του ελληνικού συστήματος με κυρίαρχο συστατικό του εξοπλισμού αποστολής του το ραντάρ PS-890 Erieye.Η επόμενη αρένα επίδειξης των τεράστιων δυνατοτήτων του ελληνικού ΑΣΕΠΕ με το σουηδικο ραντάρ AESA, το οποίο εξακολουθεί να είναι μέρος του ολοκληρωμένου συστήματος Globaleye, σε νέα έκδοση (Erieye ER) εξοπλισμένη με στοιχεία νιτριδίου του γαλίου (GaN) και μπορεί να εντοπίσει ακόμη και περισκόπια υποβρυχίων σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 100 χιλιομέτρων (!), ήταν οι επιχειρήσεις στη Λιβύη το 2011. Επιχειρώντας από την αεροπορική βάση της Σούδας (115 Π.Μ.), τα ελληνικά ΑΣΕΠΕ (ΕΜΒ-145Η) είχαν αναλάβει την καθοδήγηση των συμμαχικών COMAO και συντόνιζαν το σύνολο των αεροπορικών επιχειρήσεων, αποσπώντας και πάλι διθυραμβικά σχόλια για τις δυνατότητές τους από Βρετανούς, Αμερικανούς και Γάλλους ιπταμένους! Αυτούς που μπήκαν στη φωτιά δηλαδή για να πλήξουν στόχους σε λιβυκό έδαφος…
Αυτές τις υπερπολύτιμες πλατφόρμες η ελληνική πλευρά άφησε στο περιθώριο από τότε που εντάχθηκαν σε υπηρεσία… Όπως σημειώθηκε πρόσφατα από το DP, η υποστήριξή τους και η κατά συνέπεια επαναφορά τους στην ενέργεια, παραμένει ζητούμενο, ενώ παράλληλα προσφέρεται πλήρες πακέτο αναβάθμισης του συστήματος από την SAAB. Στην καταστροφική για την ελληνική αποτρεπτική ισχύ και ανεξήγητη – πολυετή αυτή καθυστέρηση, έρχεται να προστεθεί τους τελευταίους μήνες και η -επίσης ανεξήγητη- βεβιασμένη εκδήλωση πρόθεσης αγοράς από την Ελλάδα, τριών μόλις μη επανδρωμένων αεροσκαφών MQ-9B Sea Guardian (θαλάσσιας επιτήρησης μόνο), έναντι 400 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ (380 εκατομμυρίων ευρώ) περίπου.
Δηλαδή η Ελλάδα που δαπάνησε 500 εκατ. δολάρια (συν τους τόκους…) την περασμένη δεκαετία για να επαναφέρει στην ενέργεια και να μετατρέψει τέσσερα πολύ παλιά P-3B Orion που είχαν αποσυρθεί στην 112 Πτέρυγα Μάχης (Ελευσίνα), σε οπλισμένες (τορπίλες και πύραυλοι Harpoon) σύγχρονες πλατφόρμες ανθυποβρυχιακού αγώνα (ASW), επιχειρήσεων εναντίον σκαφών επιφανείας (ASuW) και θαλάσσιας επιτήρησης (Maritime Patrol/Surveilance) μεγάλων αποστάσεων, σήμερα φέρεται να επανέρχεται με σκέψεις για την ανεξήγητα προτεραιοποιημένη δαπάνη άλλων 400 εκατ., για τρία μόλις MQ-9B που θα κάνουν ΜΟΝΟ θαλάσσια επιτήρηση!
Δηλαδή θα λειτουργούν ΜΟΝΟ ως πλατφόρμες εντοπισμού μονάδων επιφανείας και υπό πολύ σοβαρούς περιορισμούς και προϋποθέσεις και υποβρυχίων. Το πρόβλημα δεν αφορά την επιχειρησιακή καταλληλότητα ή μη των εν λόγω UAV, αλλά το ότι μία τέτοια δαπάνη (ακόμη κι αν έχει τη μορφή FMF, τα MQ-9B λογικά δεν θα αποκτηθούν δωρεάν) είναι βέβαιο ότι θα αποστερήσει κονδύλια από την Πολεμική Αεροπορία για την αναβάθμιση των υπερπολύτιμων ΑΣΕΠΕ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται επιχειρησιακά, όπως προαναφέρθηκε.
Οι Πολωνοί, μετά τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έρχονται την επιλογή τους να αναδείξουν τον εσφαλμένο τρόπο αντιμετώπισης του ζητήματος από ελληνικής πλευράς. Παρότι έχουν λάβει τεράστια στρατιωτική και οικονομική βοήθεια από τις ΗΠΑ, καθώς ως χώρα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή απέναντι στη Ρωσία, με αποτέλεσμα να στηρίζουν τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία με κάθε τρόπο, ενώ επιπρόσθετα έχουν λάβει όπλα τα οποία η Ελλάδα δεν έχει καν τολμήσει να αιτηθεί στον υπερατλαντικό σύμμαχο, επιλέγουν το σουηδικό Globaleye έναντι του αμερικανικού E-7 Wedgetail!
Αν αυτό δεν είναι, αφενός, απόδειξη των τεράστιων και πρωτοποριακών δυνατοτήτων του συστήματος Globaleye και αφετέρου της αποφασιστικότητας μιας χώρας να διατηρήσει έναν βαθμό αυτονομίας και αποφυγής αποκλειστικής εξάρτησης – προσκόλλησης, σε οποιονδήποτε σύμμαχο, τότε τι άλλο θα μπορούσε να συνιστά… Ειδικά αυτή την περίοδο που οι δύο πλατφόρμες (Globaleye και E-7 Wedgetail) είναι υποψήφιες για το πρόγραμμα του νέου AWACS του ΝΑΤΟ που θα αντικαταστήσει τα E-3A Sentry (B707), η απόφαση της Πολωνίας αποκτά ακόμα πιο βαρύνουσα σημασία και αναπόφευκτα ενισχύει τη σουηδική υποψηφιότητα, παράλληλα με την γεωπολιτική παράμετρο…
Το DP θα παρουσιάσει σύντομα ολοκληρωμένη ανάλυση για τις δυνατότητες του Globaleye, όπως μας τις παρουσίασαν οι εκπρόσωποι της σουηδικής SAAB στη DEFEA, εξηγώντας το επιπρόσθετο ποιοτικό πλεονέκτημα που θα πρόσφερε στον ελληνικό αμυντικό μηχανισμό. Διότι πέραν πολλών άλλων, το Globaleye θα παρείχε και πλήρεις δυνατότητες έγκαιρου εντοπισμού επιθέσεων με βαλλιστικούς πυραύλους (TBM – Tactical Ballistic Missiles). Μια θανάσιμη απειλή που δεν έχει μέχρι στιγμής αντιμετωπιστεί, ενώ ακόμα και τα πιο ικανά ραντάρ εδάφους, κινδυνεύουν από το πρώτο λεπτό μιας ενδεχόμενης πολεμικής σύρραξης, για να στηριχθεί αποκλειστικά σε αυτά το δίκτυο αεράμυνας.
Εάν λοιπόν μας περισσεύουν 400 εκατ. ευρώ, υπάρχει πλήθος εξοπλιστικών προτεραιοτήτων για τη διάθεσή τους, ένα εκ των οποίων είναι και το ελληνικό ΑΣΕΠΕ. Η ελληνική πλευρά οφείλει να αρχίσει να σκέπτεται διαφορετικά και ολιστικά (επιχειρησιακά και γεωπολιτικά), κατά το πρότυπο της Πολωνίας. Με σοβαρή προτεραιοποίηση των εξοπλιστικών δαπανών, καθώς το πορτοφόλι δεν έχει απεριόριστες δυνατότητες.
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου