epa10802890 Forces affiliated with the Tripoli-based Government of National Unity (GNU) secure a street in Tripoli, Libya EPA, STR
Η κατάσταση στη Λιβύη εξελίσσεται, χωρίς όμως ποτέ να κάνει ένα σωτήριο βήμα. Τακτικές μάχες μεταξύ ένοπλων ομάδων, πολιτικές διακηρύξεις σαν τρύπες στο νερό, προσπάθειες για θνησιγενείς συμφιλιώσεις και μια εκλογική διαδικασία, πραγματικά προσπάθεια του Σίσυφου.
Αυτό αναφέρει η ειδικά απεσταλμένη της Le Figaro Maryline Dumas, σημειώνοντας, ότι τις τελευταίες ημέρες είναι το συνοριακό πέρασμα Ras el-Jédir, μεταξύ Λιβύης και Τυνησίας, που τραβάει την προσοχή, καθώς στις 18 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκαν ανταλλαγές πυρών μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας, που στάλθηκαν από την κυβέρνηση της Τρίπολης, και των πολιτοφυλακών Amazigh της Zuwara, οι οποίες και κρατούν αυτό το επικερδές σημείο από την επανάσταση του 2011.
Για τον Bechir Jouini, ερευνητή Διεθνών Σχέσεων με ειδίκευση στη Λιβύη και πρώην Τυνήσιο διπλωμάτη στην Τρίπολη, «ο Υπουργός Εσωτερικών, Emad Trabelsi, είναι υπεύθυνος». «Υπάρχει η επιθυμία να εδραιωθεί η παρουσία του Κράτους σε όλους τους συνοριακούς σταθμούς. Αλλά δεν μπορούμε να ξεχνάμε, ότι ο Emad Trabelsi είναι ο αδερφός του αρχηγού μιας σημαντικής πολιτοφυλακής της Zintan…», αναφέρει. Σημειώνεται, ότι αυτοί οι πόλεμοι επιρροής λαμβάνουν χώρα σε όλες τις περιοχές της Λιβύης και σε όλα τα επίπεδα, με το Zintan να είναι το αποκορύφωμα του λαθρεμπορίου.
Γίνεται αναφορά στο χωρισμό της χώρας, από το 2014, σε δύο αντίπαλες αρχές και στην επιδίωξη της Αφρικανικής Ένωσης να οργανώσει μια διάσκεψη συμφιλίωσης για τα τέλη Απριλίου στη Σύρτη, όμως, όπως υπογραμμίζεται, το σχέδιο φαίνεται να πεθαίνει σιγά σιγά, καθώς οι εκπρόσωποι του Seïf al-Islam, γιου του δικτάτορα Mouammar Kadhafi αποχώρησαν από τη διαδικασία, ενώ το ανατολικό στρατόπεδο απειλεί να το κάνει. «Ακόμα κι αν καταφέρουν να οργανώσουν αυτή τη συνάντηση, οι αποφάσεις δεν θα ξεπεράσουν τα σύνορα της Σύρτης», διαβεβαιώνει ήδη ο Bechir Jouini.
Σχετικά με τη συνεχή αναβολή, από το 2019, των εκλογών, ο Barah Mikail, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Saint-Louis στη Μαδρίτη, σημειώνει: «Οι Λίβυοι αξιωματούχοι προτιμούν το status quo, που τους επιτρέπει να διατηρήσουν τις θέσεις τους, αντί να ξεκινήσουν μια διαδικασία που θα μπορούσε να τους οδηγήσει να χάσουν την εξουσία»
Η θητεία του Πρωθυπουργού Abdelhamid Dbeibah επρόκειτο να λήξει τον Δεκέμβριο του 2021, όμως ο εκατομμυριούχος παραμένει στη θέση του, χάρη στο οικονομικό του πλεονέκτημα και την δυσκολία επίτευξης συναίνεσης για την εύρεση αντικαταστάτη, ενώ ο Khalifa Haftar έχει δημιουργήσει ένα κλίμα στην Ανατολή, που αφήνει λίγα περιθώρια για αντιπολίτευση, σημειώνει η δημοσιογράφος, τονίζοντας, ότι σε αυτό το πλαίσιο, θα ήταν δύσκολο να οργανωθούν ελεύθερες εκλογές, εμμονή του ΟΗΕ από το 2019.
Πέραν αυτού, οι ξένες δυνάμεις με επιρροή στη Λιβύη είναι επίσης ικανοποιημένες με το status quo, ελλείψει συγκρούσεων υψηλής έντασης, επισημαίνει η Maryline Dumas, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά σε Τουρκία και Ρωσία, ως προς το οποίο και σημειώνει: « Οι Τούρκοι, οι οποίοι το 2019 επέτρεψαν στην κυβέρνηση της Τρίπολης να διατηρήσει τον έλεγχό της στη Δύση, παρά την επίθεση του Στρατάρχη Haftar, συνεχίζουν να ενισχύουν στρατιωτικά τον Dbeibah, αλλά η Άγκυρα συνομιλεί με όλες τις πλευρές, ελπίζοντας να επανεκκινήσει τα κατασκευαστικά συμβόλαια, που διακόπηκαν από την επανάσταση, ενώ η ρωσική επιρροή στα ανατολικά συνεχίζει υπό νέα μορφή, μετά τον θάνατο το 2023 του ιδρυτή της παραστρατιωτικής ομάδας Wagner.»
Σύμφωνα με τον Barah Mikail, «η Wagner παραμένει παρούσα, αλλά πλέον αναλαμβάνουν οι ομάδες Africa Corps και Redout.» «Η Ρωσία επιδιώκει να επεκτείνει την επιρροή της στην αφρικανική ήπειρο και η Λιβύη είναι ένα σημείο εκκίνησης. Οι άνδρες φτάνουν στη Βεγγάζη, μετά πηγαίνουν στο Νότο, όπου υποστηρίζουν το ANL ή φεύγουν για το Σαχέλ», σημειώνει.
Le Figaro [Malgré une courte unification, le pays est divisé en deux autorités rivales depuis 2014.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου