Το ελληνικό σύστημα καταβάλει προσπάθεια να δικαιολογήσει στην κοινή γνώμη τις υποχωρήσεις του στην τουρκική πίεση.
Δεν πιστεύω πως υποχωρεί επειδή είναι προδοτικό. Αλλά επειδή είναι άβουλο- και η αβουλία δημιουργεί ανικανότητα- να διαμορφώσει ένα αποτελεσματικό σύστημα ασφαλείας και μια αποτελεσματική αποτροπή.
Για την δικαιολόγηση των υποχωρήσεών του έχουν επιστρατευθεί – οικεία βουλήσει- διάφοροι μελετητές και αναλυτές.
Έτσι, έχουν εφευρεθεί έννοιες όπως: ευέλικτη προσαρμογή, σημείο τομής διεθνούς δικαίου και ΑΟΖ, το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη, τι θέλετε, να κάνουμε πόλεμο και άλλα πολλά.
Το τελευταίο εφεύρημα είναι πως η αποτροπή δεν αποσκοπεί στην προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων ή, ακόμη, και της κυριαρχίας όπου αμφισβητείται, όπως επι παραδείγματι με τις υπερπτήσεις, αλλά στην αποφυγή του πολέμου.
Δηλαδή, εκείνο που προσπαθούμε να αποφύγουμε είναι ο πόλεμος, όχι η καταπάτηση της κυριαρχίας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Τα οποία, τα συνηθίσαμε, προφανώς. Δια της τακτικής της διολισθήσεως ή του μιθριδατισμού.
Μα αν δεν αντιδράς ή δεν προστατεύεις με αποτρεπτικό δόγμα την κυριαρχία σου, τότε γιατί να οδηγηθείς σε πόλεμο;
Με τον πόλεμο ο αντίπαλος την κυριαρχία σου θα αμφισβητήσει. Αφού το επιτυγχάνει χωρίς να διακινδυνεύσει πόλεμο γιατί να πολεμήσει.
Αυτή είναι η νέα γκρίζα ζώνη. Σε επίπεδο αναλυτών η κοινή γνώμη προετοιμάζεται. Να δούμε αν θα γίνει και το νέο δόγμα της “αμυνας” της χώρας.
ΠΗΓΗ infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου