Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις είχαμε το ίδιο σκηνικό. Οι υποψήφιοι των δυο μεγάλων κομμάτων, θεωρούσαν δεδομένο το εισιτήριο για το δεύτερο γύρο των εκλογών και το δίλημμα πάντα το είχαν τα μικρότερα κόμματα.
Αυτό το «κεκτημένο» δεν υφίσταται πλέον, μετά και την εκλογή του Νίκου Χριστοδουλίδη στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Το μεγαλύτερο κόμμα, ο ΔΗΣΥ, έχασε από τον πρώτο γύρο και έμεινε εκτός. Το δεύτερο, το ΑΚΕΛ, ηττήθηκε στην τελική αναμέτρηση της περασμένης Κυριακής. Αυτή η εξέλιξη δημιουργεί νέα δεδομένα, τα οποία οι δυο πόλοι είχαν υποβαθμίσει την προηγούμενη περίοδο. Η δυναμική της υποψηφιότητας Χριστοδουλίδη, είναι αποτέλεσμα ασφαλώς και του τι εξέπεμπε ο ίδιος, αλλά ταυτόχρονα ήταν- όπως φάνηκε- για τους πολίτες η διέξοδος από αυτό που «υποχρεωτικά» γινόταν στις προηγούμενες εκλογές. Να επιλέξουν, δηλαδή, ένα από τους δυο πόλους. Οι εκλογικές επιδόσεις του ΔΗΣΥ αλλά και του ΑΚΕΛ προδίκαζαν την πορεία τους. Δεν θέλησαν να το λάβουν υπόψη. Θεώρησαν πως θα λειτουργούσε και πάλιν ο «κομματικός πατριωτισμός». Εκτιμούσαν ότι θα… ξυπνούσαν αντανακλαστικά. Τα αντανακλαστικά, όμως, «ξυπνούσαν» όταν αντίπαλοι ήταν οι δυο, το γνωστό δίπολο. Αυτή τη φορά δεν ίσχυσε.
Η επόμενη ημέρα φέρνει τα δυο μεγάλα κόμματα ενώπιον των πολιτικών τους αδιεξόδων. Ο ΔΗΣΥ βρίσκεται και ενώπιον των επιλογών του. Για κάποιους στην Πινδάρου η ήττα ήταν διπλή. Και από το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, με τον υποψήφιο του κόμματος, που έμεινε εκτός, αλλά και στο δεύτερο γύρο, ηττήθηκαν όσοι επέλεξαν και εργάσθηκαν για τον Ανδρέα Μαυρογιάννη. Είναι σαφές πως το κόμμα της δεξιάς έχει εισέλθει σε μια κρίση, που δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της εκλογικής ήττας, αλλά συνδέεται με τις πολιτικές που υιοθετεί. Δεν μπορεί εσαεί αυτό το κόμμα να λειτουργεί ως υπεραγορά. Να βρίσκουν οι ψηφοφόροι διαφορετικές πολιτικές και προσεγγίσεις και να είναι ικανοποιημένοι! Η κρίση, που ενδέχεται να είναι παρατεταμένη, μπορεί να λειτουργήσει ως ευκαιρία, φτάνει να υπάρχει καθαρό μυαλό και καθαρή γραμμή πλεύσης.
Την ίδια ώρα, στο ΑΚΕΛ, τα ψηλά ποσοστά κρύβουν προσωρινά την τρίτη διαδοχική ήττα σε προεδρικές εκλογές. Και η ήττα δεν προήλθε από την επιλογή του υποψηφίου, ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει ψηλά ποσοστά. Προήλθε από την αποτυχία να προχωρήσει σε συνεργασίες με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί στην εκλογή Προέδρου της Βουλής, αλλά και η τακτική στη διάρκεια των διεργασιών πριν τις αποφάσεις για τον υποψήφιο, έδωσε την εντύπωση ότι το κόμμα προτιμούσε τον μοναχικό δρόμο. Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, όπως φάνηκε, είχε πολύ περισσότερα πλεονεκτήματα, τα οποία ωστόσο διαπίστωσαν στην πορεία. Εξ ου και στην αρχή υπήρχαν μουρμουρητά. Η δε τάση να συγκεντρωθούν, στην τελική ευθεία, γύρω από τον κ. Μαυρογιάννη πλατφόρμες της όποιας λύσης, μόνο ζημιά προκάλεσαν.
Στο ΑΚΕΛ, ο Στέφανος Στεφάνου, φάνηκε ότι μπορεί να διαχειριστεί τις διαφορετικές προσεγγίσεις. Το μεγάλο στοίχημα είναι να ξεπεράσει το κόμμα την κρίση ταυτότητας και να αναθεωρήσει πολιτικές, που έχουν σχέση με συνεργασίες. Ο Στεφάνου έχει ανακοινώσει καταστατικό συνέδριο, το οποίο σκοπίμως αποσύνδεσε με τις προεδρικές εκλογές. Εκεί θα κριθούν όλοι από το αποτέλεσμα. Κατά πόσο θα αλλάξει ή θα παραμείνει το ίδιο.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν ο μόνος, ο οποίος διάβασε σωστά το σκηνικό. Είδε εγκαίρως τα προβλήματα των δυο μεγάλων. Αντιλήφθηκε πως η κοινωνία αναζητούσε διακαώς διέξοδο. Και την πρόσφερε. Δεν κέρδισε, για παράδειγμα, επειδή «διέσπασε» τον ΔΗΣΥ, όπως λέγεται, ούτε μόνο από τη στήριξη των κομμάτων του λεγόμενου ενδιάμεσου. Κέρδισε γιατί κατάφερε να ακούσει πιο καθαρά τους πολίτες.
Οι εκλογές έχουν τελειώσει. Οι κραδασμοί θα συνεχιστούν σε όσους επιμένουν να γράφουν ανορθόγραφα την ανάλυσή τους για τις προεδρικές εκλογές. Το ζητούμενο για την κοινωνία είναι να δει στην πράξη τη νέα πορεία, που θα χαράξει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, όπως εξήγγειλε και εξήγησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου