Γράφει ο Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλος
1. Στην εκλογή της 21ης Μαΐου κρίθηκαν η αξιοπιστία, η αποτελεσµατικότητα και οι µέθοδοι δράσης του κ. Αλ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ξαναθυμήθηκαν πολλοί τις ουτοπικές υποσχέσεις, την παταγώδη διάψευσή τους και τους τρόπους δράσης του ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευσης και ως κυβέρνησης, και τρόμαξαν με τις προειδοποιήσεις του πως, όταν θα ξαναγίνει κυβέρνηση, τα πράγματα “θα είναι αλλιώς” στις δημοκρατικές διαδικασίες, στους “αρμούς της εξουσίας” –Δικαιοσύνη, ΜΜΕ, Δημόσια Διοίκηση– στην Οικονομία, παντού.
Ξαναθυμήθηκαν ακόμα πως σε όλα αυτά τα φοβερά ούτε ένα στέλεχός του δεν έχει ποτέ αντιδράσει, δηλωτικό του χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ.
2. Ελάχιστα παραδείγματα λόγων και έργων τους, παλιότερων και νεότερων, για κάποια καίρια ζητήματα.
(α) Για την οικονομική κρίση της περιόδου 2010-19.
– Ο κ. Τσίπρας, ενώ επί χρόνια υποσχόταν πως, ως πρωθυπουργός της χρεοκοπημένης Ελλάδας, θα υποχρέωνε την Τρόικα (την υπερδύναμη Eurogroup-Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα-Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι αποφάσεις της οποίας θα καθόριζαν την οικονομική επιβίωση της Χώρας) να δεχτεί τις απαιτήσεις του (κατάργηση Μνημονίων, επαναδιαπραγμάτευση Συμβάσεων και πολλά άλλα), υποτάχτηκε πλήρως μέσα σε μερικές ώρες στις δικές της απαιτήσεις και, στη συνέχεια, απέδωσε την ολοκληρωτική ήττα του στις δικές του “αυταπάτες”.
– Πολλοί, την εποχή εκείνη και μετά, έχουν διερωτηθεί αν η εξήγηση της επί χρόνια στάσης και της αιφνίδιας μεταστροφής του κ. Τσίπρα, ενός έξυπνου πολιτικού (“έχει ταχύτατη αντίληψη”, σημειώνει ο καθηγητής κ. Ν. Αλιβιζάτος), μπορεί να είναι οι “αυταπάτες” του, όταν μάλιστα ο ίδιος είχε επανειλημμένα προειδοποιηθεί για το ανέφικτο των υποσχέσεών του τόσο από την Τρόικα όσο και από ένα μεγάλο μέρος των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ή αν μπορεί να είναι κάτι άλλο.
(β) Για τα εθνικά θέµατα.
– Συµφωνία των Πρεσπών: Ο κ. Τσίπρας δεν τόλµησε να ζητήσει η εθνικότητα και η γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας να είναι “βορειοµακεδονική ” και όχι “µακεδονική”.
– Εξοπλισµοί και αµυντικές συµφωνίες: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλησε να συµπορευτεί µε τα άλλα δύο µεγάλα κόµµατα.
– Συνθήκη της Λωζάνης και έλληνες μουσουλμάνοι βουλευτές: Ο κ. Τσίπρας θεωρεί πως η δημόσια δήλωση ενός έλληνα μουσουλμάνου βουλευτή ότι “η Συνθήκη της Λωζάνης ισχύει” θα ήταν “Δήλωση μετανοίας”.
– Μεταναστευτικό: Ο κ. Τσίπρας ρωτούσε αν “υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα” και ο ίδιος και τα στελέχη του δυσανασχετούσαν µε την κατασκευή του φράκτη στον Έβρο και δυσφήµιζαν τη χώρα μας µε τη “µικρή Μαρία”.
(γ) Για τη ∆ικαιοσύνη.
– Ο κ. Τσίπρας διδάσκει πως “οι δικαστικές αποφάσεις δεν πρέπει να είναι αντίθετες µε το κοινό περί δικαίου αίσθηµα” και αποκαλεί “κλειστή οµάδα δικαστών” την ολοµέλεια του Α1 τµήµατος του Αρείου Πάγου που απέκλεισε τον κ. Κασιδιάρη από τις εκλογές.
– Ο κ. Μιχ. Καλογήρου, ως υπουργός ∆ικαιοσύνης, αποφαίνεται: “∆ικαιοσύνη και πολιτική εξουσία πρέπει να βρίσκονται στην ίδια πλευρά της µάχης απέναντι στους εχθρούς του δηµοσίου συµφέροντος”.
(δ) Για τις δηµοκρατικές διαδικασίες.
– Ο κ. Τσίπρας, σε παλιότερη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, επέβαλε στους συνέδρους να αλλάξουν μία μη αρεστή στον ίδιο απόφαση που μόλις είχαν πάρει, ενώ στην πρόσφατη συνεδρίασή της για τη συζήτηση των αιτίων της ήττας της 21ης Μαΐου όρισε τον εαυτό του ως τον μοναδικό ομιλητή.
– Ο κ. Τσίπρας δέχτηκε την ψήφο των βουλευτών της Χρυσής Αυγής για ορισµένα νοµοσχέδια.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλησε να συµπορευτεί µε τα άλλα δύο µεγάλα κόµµατα στο ζήτηµα του αποκλεισµού του κ. Κασιδιάρη από τις δύο εκλογές του 2023.
(ε) Για τα ΜΜΕ, τους δηµοσιογράφους και τα “μεγάλα οικονομικά συμφέροντα”.
– Ο κ. Γιάν. Μπαλάφας εντέλλεται: “Εργάζεστε στη δηµόσια ΕΡΤ και δεν πρέπει να ταυτίζεστε µε τα ιδιωτικά κανάλια που υπηρετούν µεγάλα οικονοµικά συµφέροντα”.
– Ο κ. Παν. Σκουρλέτης κατηγορεί: “Εχουµε συγκεκριµένα µέσα που δεν υπηρετούν την ενηµέρωση αλλά είναι εντεταλµένα µέσα, υπηρετούν ένα αντικυβερνητικό σχέδιο, υπάρχει πακτωλός χρηµάτων από διάφορους πρόθυµους οικονοµικούς κύκλους που προστρέχουν για αρωγή στη Ν.∆.”.
(στ) Για τη “δικαιολογημένη” βία.
Ο κ. Γ. Κατρούγκαλος διακηρύσσει πως:
– “Η αντίδραση σε άδικο νόμο είναι δικαιολογημένη” και το “θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα της εξέγερσης απέναντι στην αδικία” είναι κατοχυρωμένο.
– “Η κοινωνία, μόνο η κοινωνία” κρίνει αν κάθε συγκεκριμένος νόμος είναι “άδικος”.
(ζ) Για την κοστολόγηση των προεκλογικών Προγραµµάτων.
Ο κ. Τσίπρας έθεσε ως προϋπόθεση της κοστολόγησης το ντιμπέιτ μεταξύ των δύο αρχηγών, γνωρίζοντας ότι η προϋπόθεση αυτή δεν θα γινόταν δεκτή.
Με αυτό το τέχνασμα απέφυγε την αποκάλυψη ότι το κόστος των υποσχέσεών του υπερβαίνει τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας.
(η) Για την απλή αναλογική.
Ο κ. Τσίπρας, πριν από την 21η Μαϊου, επέμενε να καλεί τα “προοδευτικά κόμματα” να συμπράξουν με τον ΣΥΡΙΖΑ για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας, παρότι όλα τα προσκαλούμενα κόμματα είχαν απορρίψει επανειλημμένα τις προσκλήσεις του, και μετά δικαιολόγησε την αποτυχία του με ένα “mea culpa”.
Για το ζήτημα αυτό, πολλοί θυμήθηκαν τις παλιές “αυταπάτες” του κ. Τσίπρα και διερωτήθηκαν και πάλι αν η εξήγηση της αποτυχίας του αυτής ήταν πάλι κάποιες “αυταπάτες” ή πάλι κάτι άλλο.
Παρακαλούμε τους αποδέκτες που δεν επιθυμούν να λαμβάνουν e-mail μας με κείμενα των ΑΝΤΙΛΟΓΩΝ να μας το γνωστοποιήσουν στη διεύθυνση rafailmaiopoulos@icloud.com και θα σεβαστούμε αμέσως την επιθυμία τους.
ΠΗΓΗ http://lastpoint.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου