Η Ελλάδα αμήχανη μπροστά στα νέα γεωοικονομικά δεδομένα...
Δρ. Νίκος Ντάσιος, Αρθρογράφος
Ακόμα μια κατάληψη τάνκερ ελληνικών συμφερόντων από το καθεστώς του Ιράν στα στενά του Ορμούζ καθώς και νέα έκρηξη στα πολεμικά μέτωπα της Μέσης Ανατολής μετά τους βομβαρδισμούς των ανταρτών Χούθι στην Υεμένη από Αμερικανικά και Βρετανικά πλοία, στο νότιο πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας. Τουλάχιστον 2.000 εμπορικά πλοία έχουν αναγκαστεί να εκτρέψουν την πορεία τους από την Ερυθρά το τελευταίο διάστημα, επιλέγοντας τον περίπλου της Αφρικής με άμεσες συνέπειες στο εμπόριο 50 χωρών.
Η αύξηση των ναύλων, των ασφαλίστρων κινδύνου και του μεταφορικού κόστους προοιωνίζουν σημαντικές αυξήσεις στις τιμές εμπορικών προϊόντων (πετρελαίου, διατροφής, νέας τεχνολογίας) που θα μετακυλήσουν στους καταναλωτές ενώ ήδη παρατηρούνται μεγάλες καθυστερήσεις ή και ελλείψεις στις παραδόσεις εξαρτημάτων στις βιομηχανικές μονάδες της Ευρώπης, όπως προκύπτει από την αναστολή λειτουργίας της αμερικάνικης κατασκευάστριας ηλεκτρικών αυτοκινήτων TESLA στο Βερολίνο. Αντίστοιχες εξελίξεις προβλέπουν πολλές κατασκευάστριες εταιρίες στην Ευρώπη ιδιαίτερα στους κλάδους των ηλεκτρικών, ηλεκτρονικών συσκευών και της πράσινης τεχνολογίας, δεδομένης της συγκέντρωσης στην παγκόσμια παραγωγή ημιαγωγών στην Ταιβάν σε ποσοστά άνω του 90%!
Η Ευρώπη καλείται να επιταχύνει την στρατηγική επανεγκατάστασης κατασκευαστικών εταιριών στο έδαφος της από την Ασία, εντείνοντας τις αναπότρεπτες τάσεις από-παγκοσμιοποίσης και περιφερειοποίσης της παγκόσμιας παραγωγής.
Τάσεις που επιχειρεί να εκμεταλλευτεί η Τουρκία διαμορφώνοντας προοπτικά μια νέα «κινεζική ζώνη» χαμηλού εργατικού κόστους στο τόξο από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Δυτική Αφρική, που μαζί με την Ινδία θ αποτελέσει το νέο παραγωγικό κέντρο του πλανήτη.
Υπό αυτό το πρίσμα επιχειρεί να καταστεί κύριος παίχτης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αδρανοποιώντας τον ανταγωνισμό του Ελληνισμού και τις όποιες στρατηγικές συμφωνίες με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ινδία. Οι μεγαλεπήβολοι στόχοι της, που εντάσσονται στην στρατηγική του «αιώνα της Τουρκίας», επιβεβαιώνονται από την πρόσφατη εξαγγελία του Προέδρου Ερντογαν για ένα πρόγραμμα μαμούθ της πολεμικής ναυπηγικής βιομηχανίας, με ορίζοντα δεκαετίας, που θα περιλαμβάνει από φρεγάτες μέχρι αεροπλανοφόρα και πυρηνικά υποβρύχια.
Η Ελλάδα στο πλαίσιο της Δυτικής συμμαχίας και όντας στο Ανατολικότερο άκρο της Γηραιάς Ηπείρου έπρεπε ήδη να πρωτοστατεί στην διεκδίκηση ενεργητικού ρόλου στα νέα γεωοικονομικά δεδομένα, αναβαθμίζοντας το παραγωγικό της αποτύπωμα. Διότι μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να διασφαλίσει μακροπρόθεσμα την βιωσιμότητα της αλλά και ν αντιμετωπίσει τα αλλεπάλληλα κύματα ακρίβειας που θα πλήττουν όλο και περισσότερο τα μεσαία και χαμηλότερα στρώματα εξαιτίας του συνδυασμού των παγκόσμιων κρίσεων και της εγχώριας αισχροκέρδειας.
Πώς όμως θα λάβει κάποιος υπόψη του την χώρα ως στρατηγικό παίχτη όταν για παράδειγμα δεν έχει καν εκπονήσει ένα χωροταξικό σχέδιο για την οικονομική εκμετάλλευση των θαλάσσιων ζωνών της, με αποτέλεσμα την παραπομπή στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο; Πώς θα μπορούσε να αποτελέσει στρατηγικό παίχτη μια χώρα με αυτά τα δημογραφικά δεδομένα όταν σε όλες τις προβολές παρατηρείται τεράστια μείωση των παραγωγικών ηλικιών σε επόμενα 10 με 20 χρόνια; Πώς θα ήταν δυνατόν να πείσουμε για παραγωγική ανάταξη όταν η περιφέρεια της χώρας αδειάζει συνεχώς από γηγενή πληθυσμό και οι μοναδικές αναπτυξιακές προοπτικές εστιάζονται στον τουρισμό πολυτελείας και στις εγκαταστάσεις ΑΠΕ από επιχειρηματικούς ομίλους;
Κι αντί αυτά να αποτελούν την καθημερινή ατζέντα των πολιτικών κομμάτων η δημόσια συζήτηση μονοπωλείται σκανδαλωδώς από τον γάμο των ομόφυλων την ενδο-οικογενειακή και κοινωνική βία, σύμπτωμα μιας κοινωνίας μηδενιστικής και βαθιά παρηκμασμένης. Ζητείται επειγόντως όραμα που δεν διαθέτουν οι ελίτ μας κι οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου