Η επιστροφή της Τουρκίας έστω και πιεζόμενη στην τακτική αυτή θα πρέπει να αφυπνίσει τα αντανακλαστικά της Ελλάδας,
Αλέξανδρος Ιτιμούδης, Αρθρογράφος
Οι τελευταίες κινήσεις του Ερντογάν δείχνουν πως ο Τούρκος πρόεδρος, πιεζόμενος κυρίως από τα ανακύπτοντα προβλήματα οικονομικής φύσεως ελέω των σεισμών, προχώρησε σε μια πολιτική συλλογής κονδυλίων μέσω επισκέψεων στα κράτη του Κόλπου αλλά και με επαφές του στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν είναι κάτι καινούριο αυτό για την Τουρκία. Μάλιστα, η οικονομική διείσδυση των Αράβων μέσω εξαγοράς εταιριών παραγωγής καθώς και κρίσιμων υποδομών στην Τουρκία θυμίζει έντονα τις διομολογήσεις που είχαν συναφθεί επί Σουλεημάν με τον Γαλλία.
Αυτό παρεμπιπτόντως ήταν που άνοιξε τον δρόμο για την αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετέπειτα, ευνοώντας τις εμπορικές δεξιότητες των Ελλήνων υπηκόων.
Σήμερα αυτό που παρατηρείται είναι πως η Τουρκία φαίνεται να επιστρέφει στην νταβουτογλειανής έμπνευσης τακτική των ”μηδενικών προβλημάτων” με τις γειτονικές χώρες.
Μάλιστα, λέγεται πως ο Τούρκος πρόεδρος είναι θετικός στο να επιχειρήσει επαναπροσέγγιση με την Συρία του Μπασάρ Αλ Άσαντ, με διαμεσολάβηση της Ρωσίας και του Ιράν.
Κάτι τέτοιο ασφαλώς δεν είναι άσχετο με την επικείμενη κρατογέννεση του Κουρδιστάν με αμερικανική συνδρομή και βοήθεια.
Η τακτική των ”μηδενικών προβλημάτων” δεν τέθηκε τυχαία τότε από τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Στοχεύει κυρίως σε δύο άξονες κρισιμους για την τουρκική στρατηγική:
Πρώτον, στην συσσώρευση όγκου πυρός και εξοπλισμών από πλευράς Τουρκίας. Η οικονομική άνοδος της Τουρκίας την προηγούμενη δεκαετία διοχετεύτηκε όλη στην πολεμική βιομηχανία.
Αυτό συνέβαινε και επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία στηριζόταν στο πλεόνασμα της κοινωνίας ώστε μέσω κατακτήσεων να τροφοδοτεί περαιτέρω την πολεμική μηχανή της και να προχωρά σε νέες κατακτήσεις.
Άρα μια ηρεμία στα σύνορα της Τουρκίας που επί αιώνες είναι κέντρο ταραχών θα συνέβαλλε στον σκοπό αυτό και θα την αναδείκνυε και σε εξέχουσα δύναμη του ΝΑΤΟ.
Ο δεύτερος άξονας έχει κάνει με την Κύπρο.
Η Τουρκία έχοντας επιβάλλει εδαφικό τετελεσμένο θεωρεί το βόρειο κατεχόμενο κομμάτι ως μέρος της επικράτειας της.
Αυτό που θα ήθελε είναι να βρει ευκαιρία να την εντάξει και δια του νόμου εκμεταλλευόμενη πάλι την ηρεμία με την Δύση κυρίως.
Οι Τούρκοι το έχουν ξαναπετύχει αυτό με την Αλεξανδρέττα όταν απόλυτα ειρηνικά ενσωμάτωσαν μια περιοχή από τους Γάλλους την οποία ήδη εποίκιζαν.
Με την Κύπρο φρονώ ότι άπαξ και ο πόλεμος στην Ουκρανία τελειώσει με έναν συμβιβασμό μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών και οι πρώτοι ενσωματώσουν τις κατακτηθείσες περιοχές, τότε αυτό θα δώσει το πράσινο φως στην Τουρκία να κάνει το ίδιο στην Κύπρο.
Το πρόσχημα θα είναι η διατήρηση της ηρεμίας στην Ανατολική Μεσόγειο, συνεπικουρούμενη από την βεβαιότητα των Τούρκων πως οι Δυτικοί έχοντας φτάσει ήδη στα όρια τους δεν θα προβάλλουν αντίσταση μετά το Ουκρανικό ζήτημα.
Η επιστροφή στην τακτική αυτή για την Τουρκία ήδη κατόρθωσε ως ένα σημείο να αποσπάσει τα ΗΑΕ από την συμμαχία τους με την Ελλάδα, καθώς τα τελευταία δεν συμμετέχουν πλέον στον Ηνίοχο.
Η Σαουδική Αραβία, επίσης χώρα που έχει συμμαχία με την Ελλάδα μέσω των Patriot, υπέγραψε πρόσφατα ένα συμβόλαιο αγοράς για Bayraktar από την Τουρκία, δείχνοντας πως ο αραβικός κόσμος επιδιώκει να εκμεταλλευτεί τις ατασθαλίες των ΗΠΑ στην περιοχή.
Το σίγουρο είναι πως η επιστροφή της Τουρκίας έστω και πιεζόμενη στην τακτική αυτή θα πρέπει να αφυπνίσει τα αντανακλαστικά της Ελλάδας, ώστε να συσφίξει τις σχέσεις της περισσότερο με το Ισραήλ και σε δεύτερο επίπεδο να βάλει μπροστά την συμμαχία με την Ινδία.
Αυτές οι δύο χώρες φαίνεται ότι είναι πιο αξιόπιστοι συνομιλητές την δεδομένη στιγμή από τα αραβικά κράτη, ειδικά από την στιγμή που ο καιρός για να μπούνε μπρος τα ενεργειακά είναι προ των πυλών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου