«Η μάχη των Γιαννιτσών». Λιθογραφία του εκδοτικού οίκου Δρ. Παπαδημητρίου (πηγή: Sotiris Christidis / Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο / commons.wikimedia.org)
Οι απώλειες του ελληνικού στρατού ανήλθαν σε 188 νεκρούς και 973 τραυματίες – Οι τουρκικές δυνάμεις είχαν πολλαπλάσιους νεκρούς στο πεδίο της μάχης, περίπου 3.000
Με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να είναι πλέον ορατή, το 1912 ξεσπά ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος. Συνασπισμένες εναντίον των Οθωμανών, η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Σερβία και το Μαυροβούνιο θεώρησαν πως είχε έρθει η ώρα να τους διώξουν από τη περιοχή και να καρπωθούν τα εδάφη που θα διαμοιράζονταν.
Από τις σημαντικότερες μάχες, η μάχη των Γιαννιτσών ξεκίνησε στις 19 Οκτωβρίου 1912. Η νικηφόρα για τον Ελληνικό Στρατό λήξη της, στις 20 Οκτωβρίου, άνοιξε το δρόμο για τη απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Μία μέρα νωρίτερα, στις 18/10, το Γενικό Στρατηγείο έδωσε εντολή να γίνει προέλαση του όγκου της Στρατιάς Θεσσαλίας προς τον Αξιό, μέσω της εδαφικής ζώνης βόρεια της λίμνης των Γιαννιτσών. Στα νότια της λίμνης αναπτύχθηκαν η 7η Μεραρχία, το Απόσπασμα Ευζώνων και η Ταξιαρχία Ιππικού για την κάλυψη της δεξιάς πλευράς της και της Βέροιας προς την κατεύθυνση του Λουδία.
Η αμυντική τοποθεσία των Γιαννιτσών επιλέχθηκε από τους Τούρκους για να εμποδίσουν την προέλαση των ελληνικών δυνάμεων προς τη Θεσσαλονίκη, προβάλλοντας σταθερή άμυνα. Στο ελληνικό στρατόπεδο υπήρχε βεβαιότητα ότι στα βόρεια της λίμνης δεν υπήρχε εχθρός, και μάλιστα ήταν τόσο εδραιωμένη ώστε ως έδρα του Στρατηγείου ορίστηκαν, από το μεσημέρι της επομένης κιόλας, τα Γιαννιτσά.
Το πρωί της 19ης Οκτωβρίου άρχισε η προέλαση των ελληνικών στρατευμάτων προς τα ανατολικά. Οι ελληνικές Μεραρχίες (2η, 3η, 4η και 6η Μεραρχία) συγκρούστηκαν κατά μέτωπο με τις τουρκικές δυνάμεις.
Ο ΕΣ δεν ήταν προετοιμασμένος για τη μάχη – σε αντίθεση με τον τουρκικό. Παρ’ όλα αυτά οι ελληνικές δυνάμεις κατάφεραν να κάμψουν γρήγορα την αντίσταση του εχθρού και να τον αναγκάσουν να συμπτυχθεί προς τα Γιαννιτσά, ανατρέποντας τα εχθρικά τμήματα και αποκρούοντας τις εχθρικές αντεπιθέσεις.
Στις 20 Οκτωβρίου η επίθεση των ελληνικών στρατευμάτων υπήρξε σφοδρή. Η 6η Μεραρχία επιτέθηκε και αιχμαλώτισε τμήματα του εχθρικού πυροβολικού καταλαμβάνοντας το νεκροταφείο της πόλης των Γιαννιτσών, και οι υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις προωθήθηκαν προς την πόλη.
Η κατάληψη του νεκροταφείου από την 6η Μεραρχία και η προέλαση του 9ου Τάγματος Ευζώνων στα ανατολικά των Γιαννιτσών είχε αποφασιστικά αποτελέσματα. Οι Τούρκοι μπροστά στον κίνδυνο να πλευροκοπηθούν άρχισαν γενική σύμπτυξη. Η 2η και η 6η Μεραρχίες, τότε, επιτέθηκαν σφοδρά εναντίον του εχθρικού μετώπου και στις 11:00 περίπου εισήλθαν στα Γιαννιτσά και αιχμαλώτισαν τον εχθρικό λόχο. Τα εχθρικά στρατεύματα υποχώρησαν άτακτα προς τον Αξιό ποταμό και πέρα από αυτόν.
Ο απολογισμός αυτής της επιτυχίας για το ελληνικό στράτευμα ήταν 188 νεκροί (10 αξιωματικοί και 178 οπλίτες) και 785 τραυματίες (29 αξιωματικοί και 756 οπλίτες).
Η νίκη είχε αποφασιστική σημασία τόσο για την τόνωση του ηθικού των ελληνικών δυνάμεων όσο και για τη συνέχιση των επιχειρήσεων. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι μόλις έξι μέρες μετά την απελευθέρωση των Γιαννιτσών, η Στρατιά Θεσσαλίας διάβηκε τον Αξιό και προχώρησε χωρίς να συναντήσει καμία αντίσταση προς Θεσσαλονίκη, στην οποία μπήκε στις 17:00 της 26ης Οκτωβρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου