Έχουμε άραγε αντιληφθεί ότι με την πενταετή καθυστέρηση που ήδη καταγράφεται, τα σχέδια αξιοποίησης των απαρτίων από τα F-16 Block 52+ / Block 52+ Advanced που εκσυγχρονίζονται στην κορυφαία διαμόρφωση “V” ακυρώνονται στην πράξη λόγω απαξίωσης του υλικού, είτε με τη μορφή της φθοράς είτε την τεχνολογική; Πηγή: Πολεμική Αεροπορία
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, HELLAS JOURNAL
Και εγένετο… «πάγωμα» εξοπλιστικών, ενώ ο υδράργυρος έχει κατρακυλήσει και η θερμοκρασία πλέον θυμίζει βαρυχειμωνιά…
Όπως φαίνεται, η διαδικασία της επαναξιολόγησης των πάντων που προανήγγειλε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, αφού πρώτα ολοκληρωθεί η διαδικασία των κρίσεων στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, «ακινητοποιεί» τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Παρόλο που η λογική που επικαλείται ο υπουργός είναι στέρεη, υπάρχει όπως πάντα στη ζωή και η αντίστροφη ανάγνωση.
Στρατιωτικοί κύκλοι θυμίζουν, ότι τα «παγώματα» σε πολλούς τομείς των Ενόπλων Δυνάμεων, επί μια 15ετία, δημιούργησαν ένα ντόμινο που η σημερινή κυβέρνηση αν και προσπάθησε, δεν έχει καταφέρει ως τώρα την εξισορρόπηση.
Ορθώς επισημαίνεται ότι οι προτεραιότητες πρέπει να αξιολογηθούν από μηδενική βάση, συνυπολογίζοντας τα διδάγματα του πολέμου στην Ουκρανία, τουλάχιστον και να αναζητηθεί ο βέλτιστος τρόπος διάθεσης των περιορισμένων κονδυλίων που υπάρχουν για να καλύψουν τεράστιες πλέον ελλείψεις.
Ωστόσο, σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις, η λογική αυτή πάσχει εμφανώς…
Η πρώτη περίπτωση είναι αυτή της ναυπήγησης κορβετών, που επί της ουσίας με τον οπλισμό που προβλέπεται είναι ελαφρές φρεγάτες.
Η δεύτερη αφορά την αναβάθμιση των 38 μαχητικών αεροσκαφών F-16 Block 50. Και στις δυο περιπτώσεις, η καθυστέρηση είναι ιδιαίτερα μεγάλη, που απειλεί να ακυρώσει στην πράξη όλα τα οφέλη που προσδοκά η κυβέρνηση από την επαναξιολόγηση και εκ νέου προτεραιοποίηση.
Με απλά λόγια, ξεκινώντας από το πρόγραμμα των κορβετών και λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η «λύση LCS» θεωρείται ακόμα και από τους πάλαι ποτέ οπαδούς τους, ως «λύση ανάγκης», θα πρέπει να βαρύνει στον υπολογισμό, ότι κάποτε, όταν ο ελληνικός στόλος άρχισε να γερνάει, συζητούσαμε για πλοία με μέσο όρο ηλικίας περί τα 20-25 έτη.
Ξεπερνώντας τα όρια…
Πλέον, έχουμε άραγε συνειδητοποιήσει ότι μεγάλο μέρος ξεπερνά και τα 40 χρόνια ζωής; Είναι άραγε παράλογη η σκέψη, ότι με την τάση που έχει διαμορφωθεί, μεσοπρόθεσμα το Πολεμικό Ναυτικό θα αντιμετωπίσει για τον στόλο επιφανείας, ζήτημα επιβίωσης και μάλιστα στην κυριολεξία;
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η προβληματική «λύση» που μελετάται, αλλά κυρίως το πολύ υψηλό κόστος υποστήριξης. Εάν αληθεύουν όσα έχουν γίνει γνωστά και θέλουν αυτό το κόστος για 4- 6 LCS να ανέρχεται σε περίπου 1 δισ. ευρώ σε βάθος πενταετίας, αντιλαμβανόμαστε άραγε ότι προσθέτοντας και τα περίπου 600-700 εκατ. ευρώ που θα στοιχίσει η αγορά και μια στοιχειώδης αποκατάσταση προβλημάτων και προσθήκη οπλισμού, φθάσαμε κατά προσέγγιση στο ποσό που θα απαιτούνταν για να εκτελεστεί το ήδη πολύ καθυστερημένο πρόγραμμα ναυπήγησης τριών νέων κορβετών;
Τρεις FDI HN, συν τρεις κορβέτες, είναι έξι νέες μονάδες επιφανείας. Υπό την προϋπόθεση ότι θα προχωρήσει και ο εκσυγχρονισμός των τεσσάρων MEKJO 200HN, των νεότερων… από τα γερασμένα πλοία του στόλου, το σύνολο γίνεται 10 μονάδες επιφανείας.
Προσθέτοντας σε αυτές και τις εκσυγχρονισμένες φρεγάτες “S” (Kortenaer), των οποίων ας σημειωθεί ότι τα ελάσματα είναι σε καλύτερη κατάσταση από αυτή των πολύ νεότερων MEKO 200HN, έχουμε έναν αξιοπρεπή αριθμό για την αντιμετώπιση της όποιας κατάστασης απαιτηθεί.
Μήπως στην επαναξιολόγηση θα πρέπει να μπουν και οι οροφές που προβλέπονται από τη Δομή Δυνάμεων, ώστε να είναι πολύ πιο ρεαλιστικές, δηλαδή κοντά στα πραγματικά οικονομικά δεδομένα της χώρας;
Και κάτι ακόμα… Αποσύροντας τις μη εκσυγχρονισμένες “S”, θα προκύψει οικονομία η οποία θα προστίθεται στο ποσό που θα διατεθεί για τις ναυπηγήσεις.
Οι καθυστερήσεις κοστίζουν επιχειρησιακά αλλά και στην οικονομία
Στο δεύτερο πρόγραμμα, αυτό της αναβάθμισης των F-16 Block 50, έχουμε άραγε αντιληφθεί ότι με την πενταετή καθυστέρηση που ήδη καταγράφεται, τα σχέδια αξιοποίησης των απαρτίων από τα F- 16 Block 52+ / Block 52+ Advanced που εκσυγχρονίζονται στην κορυφαία διαμόρφωση “V” ακυρώνονται στην πράξη λόγω απαξίωσης του υλικού, είτε με τη μορφή της φθοράς είτε την τεχνολογική;
Κι αν δεν σκοπεύαμε να το κάνουμε, για ποιον λόγο στερούμε από την Πολεμική Aεροπορία ένα έσοδο που υπερβαίνει τα 150 εκατ. ευρώ, στο οποίο υπεύθυνοι της κατασκευάστριας εταιρίας Lockheed Martin, είχαν υπολογίσει την αξία τους;
Δεν θα μπορούσαν να έχουν αναβαθμιστεί αριθμός τουλάχιστον εκ των F-16 Block 30, τα οποία εν συνεχεία θα προωθούνταν στη διεθνή αγορά, διότι τότε πελάτες υπήρχαν;
Με απλά λόγια, οι διαρκείς καθυστερήσεις, αποδεικνύεται πως έχουν κόστος και μάλιστα όχι μόνο επιχειρησιακό, αλλά αμιγώς οικονομικό.
Όλα δείχνουν ότι τα συγκεκριμένα αεροσκάφη αργά ή γρήγορα θα αποσυρθούν από τον ελληνικό αεροπορικό στόλο, ενώ έχουν «στην πλάτη τους» δύο δομικές αναβαθμίσεις επιπλέον, αλλά και ολική ανακατασκευή (overhaul) των κινητήρων General Electric που φέρουν (εξ ου και Block 50, όχι Block 52 που κωδικοποιούνται όσα έχουν κινητήρες Pratt & Whitney).
Τελικά, μάλλον είναι αυταπόδεικτο ότι κάτι χωλαίνει στη λογική γι’ αυτά τα δυο προγράμματα. Η χώρα οφείλει αν τα προτεραιοποιήσει ταχύτατα και να προχωρήσει στην υλοποίησή τους.
Μαζί με τα αεροφερόμενα όπλα μεγάλης ακτίνας (stand-off) με τα οποία θα μπορέσει να αντισταθμίσει ως πραγματική «ενδιάμεση λύση», το πρόβλημα της μεγάλης ηλικίας του στόλου επιφανείας.
Έως ότου ξεκινήσει με αποφασιστικότητα να το αντιμετωπίζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου