Ο “κακός χαμός” επικράτησε στα κοινωνικά δίκτυα ως αποτέλεσμα των αναφορών του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια, στη δημοσιογράφο Όλγα Τρέμη, για λογαριασμό του ιστοχώρου “Newsbomb”.
Οι διάλογοι ήταν εξόχως αντιπροσωπευτικοί του κλίματος που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία, με την πολιτική ηγεσία του τόπου να φέρει ακέραια την ευθύνη για την εκτροφή και τη συντήρηση μιας αρρωστημένης κατάστασης. Είπε και πολλά άλλα ο Δένδιας για τα εξοπλιστικά. Ως συνολικότερη όμως αίσθηση, παραμένει, ότι γενεσιουργός αιτία της τοξικότητα που επικρατεί, είναι ο δήθεν “γεωπολιτικός χειρισμός”. Για την ακρίβεια, η κατάχρηση στη στάθμιση ενός υπαρκτού κριτηρίου, καθώς έχει οδηγήσει σε παραγκωνισμό των στρατιωτικών επιτελείων, καθώς επίσης και τα επικοινωνιακά αφηγήματα… περί “υπερόπλων”. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι στρατιωτικές ηγεσίες είναι άμοιρες ευθυνών.
Η όλη συζήτηση δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, σε έναν τουλάχιστον βαθμό ως “παρανοϊκή“. Αυτό δεν είναι ακατανόητο όταν το αντικείμενο είναι εξειδικευμένο και συζητιέται ανάμεσα σε δημοσιογράφο που ουδέποτε δήλωση ειδική στα στρατιωτικά θέματα, χρησιμοποιώντας αναφορές που επικρατούν στον δημόσιο διάλογο και έναν πολιτικό, τον καθ’ ύλη αρμόδιο ΥΕΘΑ εν προκειμένω, του οποίου η προτεραιότητα είναι να μην φανεί ότι διαφοροποιείται από το κυρίαρχο κυβερνητικό αφήγημα. Προσοχή, “να μην διαφοροποιηθεί”, όχι να “υποστηρίξει”.
Καταρχάς, προέκυψε μια διχογνωμία στο πως πρέπει να αποκληθούν τα “πλοία παρακτίων”, τα LCS (Littoral Combat Ships). Υποτίθεται ότι οι Αμερικανοί θα μας έδιναν φρεγάτες, για να παρέμβει ο Δένδιας και να επιμείνει ότι είναι κορβέτες, με τη δημοσιογράφο να ανταπαντά, σχολιάζοντας, ότι είναι “αλουμινότρατες“, ένας χαρακτηρισμός που έχει αποδοθεί στο πλοίο μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα! Για να έχουμε καλό ερώτημα, μπορεί ο υπουργός να δώσει μια απάντηση με βάση ποια αφετηρία κατηγοριοποιεί το συγκεκριμένο πλοίο ως κορβέτα; Με βάση το εκτόπισμα; Με βάση τον οπλισμό; Διότι επικρατεί απόλυτη αυθαιρεσία.
Το εκτόπισμα (περίπου 3.500 τόνοι) επιτρέπει την κατηγοριοποίηση από… μεγάλη κορβέτα έως ελαφριά φρεγάτα. Ο οπλισμός του, έχει οδηγήσει πολλούς να το αποκαλούν μέχρι και… περιπολικό ανοικτής θάλασσας! Και κάπου εδώ μπαίνει στην εξίσωση η προσθήκη οπλικών συστημάτων! Δεν θα το αναλύσουμε. Έχουν ειπωθεί τα πάντα. Εκεί είναι όμως το ζήτημα, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, κατά τη διάρκεια δικής του -ραδιοφωνικής- συνέντευξης, αποφαίνεται μα κατηγορηματικότητα… στρατάρχη, ότι το πλοίο καλύπτει απολύτως τις επιχειρησιακές ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού; Τι νόημα έχουν όλες οι υπόλοιπες συζητήσεις μετά; Υπάρχει όμως καμία λογική σε αυτή την αντιμετώπιση;
Από τη μία πλευρά η πρωθυπουργική αναφορά. Από την άλλη, τοποθετήσεις ακόμα και ναυάρχων, ότι το πλοίο δεν είναι κατάλληλο ούτε για περιπολικό, καθώς το κόστος επιχειρησιακής αξιοποίησης είναι πολύ υψηλό! Το κόστος αξιοποίησης, υπό φυσιολογικές πάντα συνθήκες, θα έπρεπε να είναι κομβικός παράγοντας στην αξιολόγηση, στρατιωτικών και πολιτικών. Δείχνει άραγε να το έχει συνυπολογίσει ένας πρωθυπουργός, ο οποίος έχει εγκρίνει έναν αμυντικό προϋπολογισμό, όπου οι λειτουργικές δαπάνες που προβλέπει είναι ένα κλάσμα των πραγματικών αναγκών συντήρησης του Στόλου, χωρίς καν να έχει εισαχθεί σε υπηρεσία το πλοίο, την απόκτηση του οποίου φέρεται να έχει εγκρίνει; Ποιος θέλει να τρελάνει ποιον; Διότι πολλές αναφορές, συνοδεύονται και με… “ύφος“.
Είμαστε υπερβολικοί εμείς που διαπιστώνουμε ότι σε μια τέτοια παρανοϊκή δημόσια συζήτηση, είναι παντελώς απούσα η στρατιωτική ηγεσία, ιδιαίτερα αυτή του Κλάδου που θα κληθεί αν αξιοποιήσει το πλοίο; Είμαστε υπερβολικοί εμείς όταν συμπεραίνουμε, ότι πρόκειται 100% για μια “(γεω)πολιτική απόφαση”, η οποία έχει, καταρχήν – ατύπως, κοινοποιηθεί ως ειλημμένη στη στρατιωτική ηγεσία, η οποία πρέπει να αποφασίσει εάν μπορεί να την υπηρετήσει, ή διαφορετικά να πει “άντε γεια” και να πάει στο σπίτι της; Ακόμα και σήμερα, είτε ατύπως είτε επισήμως, δεν προκύπτει ότι το ναυτικό επιτελείο γνωρίζει κάτι ιδιαίτερο και περιορίζεται να δηλώσει, ότι υπάρχουν προϋποθέσεις που θα τεθούν για να προχωρήσει με τα LCS.
Καλά, πότε περιμένει το Μέγαρο Μαξίμου να πληροφορηθεί αυτές τις προϋποθέσεις; Ή δεν τους ενδιαφέρει; Αφού πάρει την τελική απόφαση και δεσμεύσει τη χώρα; Τίθεται θέμα αύξησης οπλισμού. Πόσο θα κοστίσει; Ποιο είναι το ρίσκο; Ποιος θα εκτελέσει τις εργασίες; Ποιος θα τις πιστοποιήσει; Οι απαντήσεις σε αυτά τα εν πολλοίς αυτονόητα ερωτήματα, είναι αποκλειστικό προνόμιο μιας… κάστας πεφωτισμένων που χειρίζονται την εθνική άμυνα και τους εξοπλισμούς κατά το δοκούν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό πουθενά; Κι απλά εκδίδουν ένα φιρμάνι που συνοδεύεται από ένα βολικό επικοινωνιακό αφήγημα, αμολώντας τους παρατρεχάμενους, δήθεν ειδικούς, να το προπαγανδίζουν σε πρόθυμους να το φιλοξενήσουν, χωρίς να διατυπώνουν ενοχλητικές ερωτήσεις;
Είναι αυτό κακοποίηση της δημοκρατίας και κατάχρηση εξουσίας ή εμείς έχουμε παρανοήσει; Είναι αυτός νοικοκυρεμένος χειρισμός; Εάν θεωρούν ότι έχουν εξασφαλίσει ότι η χώρα δεν πρόκειται να απειληθεί λόγω των δικών τους χειρισμών, επιπέδου Κίσιντζερ, ας τους πει κάποιος ότι εξελέγησαν και υπάρχει αυτό που ονομάζεται “λογοδοσία” (“accountability“, καθώς κάποιοι αντιλαμβάνονται καλύτερα… την αμερικανική). Διότι θα έπρεπε κάποιοι περιφερόμενοι στα κανάλια μαθητευόμενοι μάγοι της άμυνας, να ξέρουν τα στοιχειώδη: Οι προθέσεις του αντιπάλου αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα, ενώ η αποτρεπτική και αν αποτύχει, η επιχειρησιακές δυνατότητες, χτίζονται με πολύ κόπο, σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Μέρος του αφηγήματος είναι και το ακόλουθο: “Το Πολεμικό Ναυτικό τα είχε ζητήσει“! Οι μισές αλήθειες είναι όμως χειρότερες από τα ψέματα. Οι ίδιοι οι Αμερικανοί, μας έχουν διευκρινίσει μετά από δημοσιογραφικές ερωτήσεις, ότι στην Ουάσινγκτον, απλά “δεν παίζει” το “σηκώνω το τηλέφωνο και λέω σε κάποιον… στείλε μου πληροφορίες”, για οτιδήποτε). Αυτό είναι και αποδεικτικό του πόσο σοβαρή και οργανωμένη χώρα είναι οι ΗΠΑ. Οπότε, μόλις δόθηκε η εντολή αναζήτησης “ενδιάμεσης λύσης” από τους υποψήφιους προμηθευτές φρεγατών, με δεδομένο ότι υπήρχε και αμερικανική υποψηφιότητα (MMSC – Multi-Mission Surface Combatant, το “σκαρί” των LCS σε πραγματική διαμόρφωση φρεγάτας, με βάση τον οπλισμό), έπρεπε να διακινηθεί συγκεκριμένη… χαρτούρα.
Σε αυτή στηρίζεται το ότι το Πολεμικό Ναυτικό ζήτησε LCS. Όχι ότι τα συγκεκριμένα πλοία, ίσως και με την προσθήκη των θηριωδών καταδρομικών Ticonderoga, εάν τα αποδέσμευαν, θα ήταν η περίφημη ενδιάμεση λύση. Για τα δεύτερα μάλιστα, κυκλοφορούσε πάντα το σενάριο, ότι ο πανίσχυρος οπλισμός τους δεν απαιτούσε να κάνουν ταξίδια και να φθείρονται. Θα πραγματοποιούσαν μικρές περιπολίες και αρκούσε να έχουν το πανίσχυρο ραντάρ ανοικτό, για να κάνουν τη δουλειά τους και θα επενέβαιναν, εάν και εφόσον απαιτούνταν με τα βλήματα επιφανείας-αέρος. Όλα στο τραπέζι είναι.
Ποιος έπρεπε να αξιολογήσει τις επιλογές; Ο εκάστοτε… Μητσοτάκης; Ή ένα αρμόδιο επιτελείο, χωρίς φυσικά περίεργες παρεμβάσεις -γνωστό ως “bullying” στη σημερινή καθομιλουμένη, λέξη που είναι σαν το γνωστό αναψυκτικό… που πάει με όλα- από οποιονδήποτε, πολιτικό ή στρατιωτικό; Σε μια τέτοια προσέγγιση, το επιτελείο θα υπολόγιζε το οικονομικό κόστος και το εκτιμώμενο επιχειρησιακό αποτύπωμα; Εάν το κόστος υποστήριξης σε βάθος χρόνου ήταν πολύ υψηλό, θα έπρεπε να το ζυγίσει απέναντι στην επένδυσή του σε νέες μονάδες. Από τον οποιονδήποτε!Κι αυτό παράλογο είναι;
Αλήθεια θέλουν να μας πείσουν, πολιτικοί και στρατιωτικοί, ότι η χώρα κινείται συντεταγμένα με βάση προβλεπόμενες διαδικασίες και όχι υλοποιώντας τις επιθυμίες της εκάστοτε κυβέρνησης, οι οποίες έχουν διαμορφωθεί με κατάχρηση του εξ ορισμού εξόχως υποκειμενικού, “γεωπολιτικού κριτηρίου“; Και αυτό, για να το ξεκαθαρίσουμε, επ’ ουδενί δεν αφορά μόνο το LCS. Με απλά λόγια λοιπόν: Ας συνέλθουν όλοι, προτού είναι πολύ αργά και διαπιστωθεί στην πράξη η ζημιά που θα έχει γίνει στην ασφάλεια της χώρας. Για την… ιστορία, ακολουθεί η συζήτηση για τα LCS στην επίμαχη συνέντευξη:
Ο. ΤΡΕΜΗ: Αυτό το πακέτο της δωρεάν ενίσχυσης από αμερικανικής πλευράς μαθαίνουμε ότι περιλαμβάνει και φρεγάτες, τις λένε οι Αμερικανοί LCS. Που τουλάχιστον σύμφωνα με τη δήλωσή του ίδιου του επικεφαλής του Αμερικανικού Ναυτικού δεν είναι ένα project το οποίο είναι επιτυχημένο. Και επί λέξει είπε ο άνθρωπος ότι «δε θα ήθελα να δώσω ούτε ένα επιπλέον δολάριο σε ένα σύστημα που δεν μπορεί να εντοπίσει ένα τελευταίας τεχνολογίας υποβρύχιο στο σημερινό περιβάλλον». Διαβάζω τη δήλωσή του. Δεν ξέρω, όταν λέμε ότι μας δίνουν κάποιες δωρεάν φρεγάτες, αν εννοούν τις LCS. Το ρωτάω σε εσάς. Και αν πρόκειται για αυτές πράγματι, θα ήθελα να σας ρωτήσω επιπροσθέτως εάν θα τις πάρουμε άκριτα, αν θα το ψάξουμε δηλαδή το θέμα.
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Θα σας απαντήσω ευθέως και πολύ καθαρά. Καταρχήν υπάρχουν στην επιστολή. Η επιστολή Μπλίνκεν στον Πρωθυπουργό, μια εξαιρετική επιστολή, αναφέρεται στις LCS. Όχι μόνο στις LCS, αλλά και στις LCS. Η LCS είναι ένα πλοίο το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες το σχεδίασαν κάτω από μια συγκυρία η οποία δεν επαληθεύτηκε, ότι δεν θα έχουν στρατηγικές ανάγκες πέραν των ακτών τους. Στην πραγματικότητα, οι LCS παρουσιάζονται σαν φρεγάτες, είναι..
Ο. ΤΡΕΜΗ: Αλουμινότρατες.
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Είναι κορβέτες.
Ο. ΤΡΕΜΗ: Κορβέτες είναι;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Ναι, είναι κορβέτες. Αυτό είναι. Χρειάζονται επιπρόσθετα συστήματα. Μελετάμε εάν μπορούμε να τους τα εγκαταστήσουμε. Έχουμε πει ότι αυτά τα πλοία μας ενδιαφέρουν, μόνον ως δωρεάν παραχώρηση. Και ως ενδιάμεση λύση μέχρι εμείς να καταλήξουμε στη φρεγάτα επόμενης γενιάς.
Συζητάμε με τους Αμερικανούς και το έχω πει και δημοσίως και για τη φρεγάτα επόμενης γενιάς. Ονομάζεται Constellation, είναι η συζήτηση που γίνεται…
Ο. ΤΡΕΜΗ: Εκεί υπάρχει θέμα συμπαραγωγής;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Εκεί υπάρχει μόνο θέμα συμπαραγωγής. Μιλάμε με τους Αμερικανούς για την παραγωγή 7 τέτοιων σκαφών, μέχρι 7 πάλι, σε ελληνικά ναυπηγεία και τη δυνατότητα των ελληνικών ναυπηγείων να μπορούν να συντηρούν τις Constellation. Όχι μόνο τις δικές μας που θα γίνουν με προδιαγραφές που θα έχουμε φτιάξει, αλλά συνολικά. Και του αμερικανικού ναυτικού το οποίο θα προμηθευτεί περίπου 70 τέτοιες και οποιασδήποτε άλλης χώρας προμηθευτεί τη συγκεκριμένη φρεγάτα.
Αυτό είναι ένα σύστημα πάλι άλλης γενιάς.
Ο. ΤΡΕΜΗ: Αυτή η δωρεά και το ενδιαφέρον που μόλις περιγράψατε, που έχουμε για τη φρεγάτα επόμενης γενιάς επηρεάζει καθ΄ οιονδήποτε τρόπο το σχέδιό μας να αποκτήσουμε κορβέτες ή από τους Γάλλους ή από τους Ιταλούς; Διότι το ναυτικό μας εκτιμά ότι χρειάζονται ευέλικτα, πιο ευέλικτα πλοία για το στενό Αιγαίο. Το επηρεάζει αυτό το πρόγραμμα; Έχει παγώσει, υπάρχει;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Μισό λεπτό. Οτιδήποτε κάνουμε δεν το κάνουμε σε πολιτικό επίπεδο διαφοροποιώντας τη θέση μας από την εισήγηση των Επιτελείων. Εγώ δεν είμαι ναύαρχος, δεν είμαι Αρχηγός Στόλου…
Ο. ΤΡΕΜΗ: Έχω ακούσει είστε και πολύ καλός δικηγόρος.
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Μέχρι εκεί. Το «καλός» δεν ξέρω, μέχρι εκεί. Άρα λοιπόν, οποιαδήποτε απόφαση λαμβάνεται, οποιαδήποτε απόφαση εισηγούμαι στον Πρωθυπουργό, γιατί είναι μια συνολική κυβερνητική θέση, είναι η εισήγηση των Γενικών Επιτελείων. Επί τη βάσει του δημοσιονομικού μας χώρου. Τι χρήματα έχουμε και πότε τα έχουμε.
Άρα λοιπόν, υπάρχουν επιλογές που πρέπει να γίνουν. Σε αυτές τις επιλογές μπορούμε να απαντήσουμε με πολλούς τρόπους. Μια πιθανή επιλογή θα ήταν να καλύψουμε το μέσο διάστημα μέχρι να παράξουμε φρεγάτα, αν μπορέσουμε με μια δωρεάν παραχώρηση. Θα μας βόλευε αυτό, θα μας βόλευε δηλαδή αντί να επενδύσουμε τα χρήματά μας σήμερα σε κάτι, να τα επενδύσουμε αύριο σε κάτι πολύ πιο εξελιγμένο, το οποίο θα έχει μισό αιώνα ζωής μπροστά του, καλύπτοντας τον κενό χρόνο. Όλα αυτά όμως είναι επιλογές, την εισήγηση των οποίων πρέπει να την αναλάβουν τα Γενικά Επιτελεία.
Ο. ΤΡΕΜΗ: Πάντως το project κορβέτες δεν μου λέτε ότι έχει παγώσει ή έχει εγκαταλειφθεί. Υπάρχει.
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Έχουμε πάρα πολλές επιλογές.
Ο. ΤΡΕΜΗ: Τι σημαίνει το έχουμε πολλές επιλογές;
Ν. ΔΕΝΔΙΑΣ: Έχουμε επιλογές, μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο. Έχουμε θέματα εκσυγχρονισμού σκαφών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου