Ο Αλβανός ιστορικός ερευνητής, Ράμι Μεμουσάι, σε άρθρο του αναλύει τις σχέσεις των Αλβανών και των Οθωμανών υποστηρίζοντας ότι η σχέση τους δεν ήταν ποτέ ομαλή.
Την ημέρα των εγκαινίων του τζαμιού ‘Ναμάζγκια’(‘Προσευχή’) στα Τίρανα , ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων της Τουρκίας (παρουσία του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) αποκάλεσε τους Οθωμανούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν στην Αλβανία επί πέντε αιώνες «μάρτυρες που έπεσαν για να φέρουν το Ισλάμ στην Αλβανία».
Αυτός ο ανώτερος Τούρκος κληρικός, διδάκτορας επιστημών στην ιστορία των θρησκειών, δεν έχει βγάλει αυτή τη δήλωση από το μυαλό του.
Κατά τη διάρκεια της ιστορίας έμαθε ότι οι οθωμανικοί στρατοί εισέβαλαν στην Ευρώπη για να διαδώσουν το Ισλάμ, ως θεϊκή αποστολή που τους ανέθεσε ο Προφήτης, και ο στερημένος από ιστορική γνώση Τούρκος αξιωματούχος δεν του επιτρέπει να καταλάβει ότι οι πόλεμοι δεν γίνονται για θεϊκούς σκοπούς.
Σε αυτά τα δύο χιλιάδες χρόνια από τη γέννηση και επιβολή του μονοθεϊσμού, έχουν γίνει κατακτητικοί πόλεμοι υπό τη σημαία του σταυρού ή της ημισέληνου, αλλά οι στόχοι δεν ήταν θρησκευτικοί, αλλά οικονομικοί, δηλαδή, η εκμετάλλευση των κατακτημένων χωρών.
Για τα κατακτημένα από τους Οθωμανούς κράτη, γράφουν (οι Τούρκοι) ιστορία από τη σκοπιά του κατακτητή, χωρίς κανένα συναίσθημα για τα κακά που προκάλεσε αυτός στους κατακτημένους λαούς.
Δεν μιλούν για τα εγκλήματα των Οθωμανών που διέπραξαν εναντίον αυτών των λαών και δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που έχει διορθώσει την ιστορία (στην Τουρκία) και έχει ζητήσει συγγνώμη από τα θύματα των εισβολών του.
Αντίθετα, όταν συνάπτουν φιλικές σχέσεις (οι Τούρκοι), τους ζητούν να ξαναγράψουν ιστορία, δηλ. να μην μιλήσουμε για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον τους.
Για παράδειγμα, αυτό μας το ζήτησαν οι Έλληνες μετά τη δεκαετία του ’90 (για τα γεγονότα των αλβανοτσάμηδων) και δεν ξέρουμε αν οι επιτροπές ιστορικών που συστάθηκαν για αυτό το σκοπό έχουν ξαναγράψει την ιστορία της Αλβανίας.
Η Ντροπή των Σύγχρονων Αλβανών
Οι σημερινοί Τούρκοι -κληρικοί, πολιτικοί και καθηγητές- που μας αποκαλούν “αδέρφια” για αιώνες και μας θυμίζουν τους Αλβανούς που έκαναν καριέρα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ή πώς “βοήθησαν” να γράψουν αλβανικά και να διδάσκουν στα σχολεία κ.λπ.
Οι ‘Τουρκαλβανοί’ μας
Μερικοί από τους ιστορικούς μας, κάποιοι Τουρκομάνοι «φιλόσοφοι» και κάποιοι ιμάμηδες μορφωμένοι σε ισλαμικές μεντρεσέ και πανεπιστήμια, που μιλούν για ειρηνικό Ισλάμ, ξεχνώντας την ιστορία των αντιοθωμανικών πολέμων, θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία μας ή μάλλον να την βεβηλώσουν.
Η βεβήλωση της ιστορίας μας γίνεται καθημερινά από τουρκομανικά στοιχεία (Τουρκαλβανούς τους λένε) στην Αλβανία, το Κόσοβο και τη Βόρεια Μακεδονία.
Στο Μεγάλο Ντίμπερ έχτισαν τζαμί για τον Οθωμανό στρατηγό Χαϊρεντίν Πασά, ο οποίος κατέστειλε την εξέγερση του Ντίμπερ το 1844, στα εγκαίνια του οποίου, προς ντροπή τους, συμμετείχαν ακόμη και ντόπιοι και Αλβανοί πολιτικοί!
Του φτιάχνουν τζαμί και ίσως, αν δεν τον σταματήσει κανείς, αύριο ένα μνημείο, για να ταπεινώσουν την περηφάνια των κατοίκων του Ντίμπερ.
Το Ισλάμ επιβλήθηκε με τη βία
Αυτούς τους ρεβιζιονιστές και βεβηλωτές της ιστορίας διαψεύδονται από τον ίδιο τον Τούρκο αρχιμουφτή – που δεν είναι απλός κληρικός, αλλά καθηγητής ιστορίας – διακηρύσσοντας ακριβώς στη μέση των Τιράνων και με βροντερή φωνή την ιστορική αλήθεια ότι το Ισλάμ στην Αλβανία έχει διαδώσει τη βία.
Μετά από αυτή τη δήλωση, οι ισχυρισμοί ότι ο εξισλαμισμός της Αλβανίας έγινε χωρίς βία, ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν φιλελεύθερη σε θέματα θρησκείας, ότι οι Αλβανοί ασπάστηκαν πρόθυμα τη μουσουλμανική θρησκεία κ.λπ., είναι εντελώς άχρηστοι.
Η αλήθεια είναι αυτό που ο Τούρκος ιμάμης παραδέχεται ανοιχτά ότι η ισλαμική θρησκεία στην Αλβανία και στα Βαλκάνια έχει εξαπλωθεί με τη δύναμη του ξίφους.
Ο μουσουλμανικός νόμος έδινε στους «άπιστους» τρεις εναλλακτικές λύσεις: μεταστροφή, πληρωμή φόρου ή πόλεμο.
Από αυτά τα τρία κακά, η απόδοση φόρου τιμής φαίνεται να είναι το μικρότερο κακό. Αλλά δεν ήταν έτσι. Για να το αποδείξουμε υπάρχουν αρκετά παραδείγμα στο «Defteri i sanjak της Αλβανίας» [το τετράδιο του Σαντζάκ] των ετών 1431-1432.
Η άρνηση σήμαινε καταστροφή και θάνατος- ένα μακάβριο παράδειγμα
Για όσους αρνήθηκαν να αποτίσουν φόρο τιμής, μετά ήρθε ο «πόλεμος», η βία, ο καταναγκασμός.
Εκκλησίες κάηκαν, ιερείς σκοτώθηκαν. Για παράδειγμα, στο Προγονάτο των Κουρβελών, για να ξεπεράσουν την αντίσταση των κατοίκων, οι Τούρκοι μάζεψαν στην εκκλησία τους κατοίκους που δεν είχαν συμφωνήσει να αλλάξουν θρησκεία και τους έσφαξαν όλους, φτιάχνοντας ένα σωρό από κομμένα κεφάλια, με το κεφάλι. του αρχηγού του χωριού ιερέα στην κορυφή της στοίβας.
Μια άλλη απόδειξη αυτής της βίας είναι αυτή δύο 85χρονων ηλικιωμένων από το Μαζερέκ και τη Σμοκοβίνα που το 1655 ομολόγησαν ενώπιον των δικαστών του Λέτσε (Ιταλία) για τον τρόμο των Οθωμανών στο χωριό τους, οι οποίοι, προκειμένου να αναγκάσουν να αλλάξουν θρησκεία, «διώχθηκαν με μαστίγια από τις εκκλησίες και τους συνοικισμούς τους και μετά τους έδιωξαν πάλι από προσωρινά καταφύγια και από κατασκευασμένες εκκλησίες έξω από τους οικισμούς, μέχρι που αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της εξορίας».
Η επιστολή των Χειμαρριωτών
Οι Χειμαρριώτες στην επιστολή τους προς τον Πάπα το 1577 λένε ότι «οι Τούρκοι παραβίασαν την κατοικία του επισκόπου τρεις φορές και μετά την έκαψαν». Και ο ιερέας, σε μια αναφορά του, το 1730 για το Βατικανό, λέει ότι προσκλήθηκαν να κηρύξουν έξω από τη Χειμάρρα «από τους φτωχούς Αλβανούς που ήταν χωρίς ιερείς και χωρίς πίστη», αλλά δεν μπορούσαν να πάνε σε εκείνα τα μέρη γιατί ένιωθαν ότι κινδυνεύουν από τους Τούρκους.
Οι ξένοι έχουν δει επίσης τη βία που χρησιμοποιήθηκε για να αλλάξει η πίστη τους. Έτσι, ο Ιμπραήμ-Μανσούρ Εφεντιού, που υπηρετούσε τον Αλή Πασά Τεπελένα ως αξιωματικός του πυροβολικού, γράφει ότι το 1818 ο βεζίρης διέταξε τους κατοίκους ενός χριστιανικού χωριού στο Λαμπέρι να γίνουν μουσουλμάνοι.
[Ο Αλβανός αρθρογράφος αναφέρεται στη συνέχεια σε πολλά καταγεγραμμένα γεγονότα βίας των Οθωμανών κατά των χριστιανών για να αλλαξοπιστήσουν]
Ως εκ τούτου, για να αποφύγουν τη βία, τους πολυάριθμους φόρους, τα δέκατα αίματος, τις κακουχίες και τις έκτακτες υποχρεώσεις για τους χριστιανούς, τις διακρίσεις και την κακομεταχείριση ή για να γίνουν αποδεκτοί ως μισθοφόροι στον οθωμανικό στρατό και για να επωφεληθούν από αξιώματα και πλούτο, ολόκληρες χριστιανικές οικογένειες και χωριά συμφώνησαν να ασπαστούν το Ισλάμ.
Αυτοί ήταν οι πραγματικοί λόγοι του μουσουλμανισμού των Αλβανών και όχι κάποια ιδιαίτερη στοργή για το Ισλάμ. Όμως, λόγω των νέων συνθηκών που δημιουργήθηκαν στα αλβανικά εδάφη το τελευταίο τέταρτο του XVIII αιώνα, η στάση των Αλβανών απέναντι στο Ισλάμ άλλαξε.
Αυτή η αλλαγή στάσης θα εξηγηθεί από το γεγονός ότι οι Αλβανοί έχουν δει τη θρησκεία όχι τόσο από πνευματική πλευρά όσο από πραγματιστική, ως μέσο διατήρησης της αλβανικότητας, όπως είδαν τον καθολικισμό.
Αυτή η στροφή συνέβη μετά το 1767, όταν η Υψηλή Πύλη συνένωσε τις αρχιεπισκοπές Αχρίδας και Πέγια και άφησε την διεύθυνση των αλβανικών θρησκευτικών ιδρυμάτων στα χέρια του ελληνικού κλήρου, ο οποίος, ως πρωτοπόρος του ελληνικού σοβινιστικού εθνικισμού, είχε ως αποστολή τον εξελληνισμό των Αλβανών.
Ξεκινώντας από αυτή την εποχή, ιδιαίτερα στις παραμεθόριες περιοχές, διαπιστώνεται η εγκατάλειψη της χριστιανικής θρησκείας και ο πρόθυμος και μαζικός εναγκαλισμός της ισλαμικής θρησκείας, που έγινε για να αντιταχθεί στον εξελληνισμό.
Ως αποτέλεσμα, η ισλαμική θρησκεία στα αλβανικά εδάφη αρχίζει να αποκτά εθνικά χαρακτηριστικά και να λειτουργεί ως ασπίδα κατά του εξελληνισμού και του σερβισμού.
Είναι οι Οθωμανοί αδέλφια των Αλβανών;
Άρα, οι Οθωμανοί δεν μπορούν να ονομάζονται αδέρφια των Αλβανών. Ήταν εισβολείς και παρέμειναν εχθροί τους από τη στιγμή που ήρθαν μέχρι που έφυγαν. Κατέστειλαν την αντίσταση του λαού μας με φωτιά και σίδερο, προκαλώντας στον πρώτο αιώνα της κατοχής 2-300 χιλιάδες εξορίες σε Ελλάδα και Ιταλία και ατελείωτες καταστροφές και δυστυχίες και δεκάδες και δεκάδες χιλιάδες θύματα μέχρι να τραπούν σε φυγή.
Πώς να ονομάσουμε αδέρφια τους Οθωμανούς που ακόμη και όταν πέθαινε η Αυτοκρατορία τους, αρνήθηκαν να πάρουν τα χέρια τους από την Αλβανία, την οποία άφησαν σε άθλια κατάσταση, χωρίς δρόμους και γέφυρες, χωρίς καμία βιομηχανία, χωρίς την ύπαρξη ενός αλβανικού σχολείού;
Η ιστορία δεν γνωρίζει πιο βάρβαρη εισβολή και αυτό δεν πρέπει να κάνει τους σημερινούς Τούρκους να νιώθουν περήφανοι.
Οι σημερινοί Αλβανοί είναι αδέρφια με τους Τούρκους της Τουρκικής Δημοκρατίας και αυτή η φιλία δεν ξεπερνά τα 100 χρόνια.
Οι ρεβιζιονιστές της ιστορίας και οι ιμάμηδες κατηχημένοι στο φανατικό Ισλάμ στην Τουρκία και τις αραβικές χώρες θα πρέπει να θυμούνται τι είπε ο Τούρκος αρχιμουφτής στα εγκαίνια του τζαμιού Ναμάζγκια.
Αντί να βεβηλωθεί η ιστορία, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να διαφυλάξουμε το μετριοπαθές αλβανικό Ισλάμ, ως μέρος της εθνικής μας ταυτότητας, το οποίο έσωσε από τον ελληνισμό των επαρχιών στη Νότια Αλβανία και από τον σλαβισμό της Βόρειας Αλβανίας, του Κοσσυφοπεδίου και της Δυτικής Βόρειας Μακεδονίας.
Prof. Rami Memushaj –DITA
—
Αποκλειστικά στο ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου