Ήταν συμπτωματικά και η παραμονή της επετείου του πραξικοπήματος, η συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων, κι έγινε έτσι ακόμα πιο βαριά η απογοήτευση και ο αχός που έφτανε κοντά μας.
Συζητούσαν για τα ελληνικά πανεπιστήμια και ο γνωστός μας εδώ από τη βαθιά ενασχόλησή του με το Κυπριακό και την κυπριακή ιστορία, πανεπιστημιακός και υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος, είπε στην ομιλία του μια ιστορική αλήθεια. Ότι «το Πολυτεχνείο υπήρξε το μοναδικό σοβαρό γεγονός μαζικής λαϊκής αντιστάσεως απέναντι στη δικτατορία», αλλά η δικτατορία δεν έπεσε λόγω του Πολυτεχνείου «κατέρρευσε το 1974 υπό το βάρος των ανομημάτων της και ιδίως υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας».
Θέλαμε να πιστεύουμε ότι δεν υπήρχε κανένας στην Ελλάδα που το αγνοεί αυτό. Τελικά, το αγνοούν σχεδόν όλοι. Ή κάνουν πως το αγνοούν επειδή βολεύει τα μικροκομματικά τους αφηγήματα και η Κύπρος παραμένει πάντα μακράν. Οι επιθέσεις που δέχτηκε ο Συρίγος για αυτή την αναφορά δεν έχουν προηγούμενο. Ο Αλέξης Τσίπρας και άλλοι ζητούσαν την παραίτησή του. «Επική γκάφα του υφυπουργού Παιδείας (…) δεν έπεσε από το Πολυτεχνείο, τους αντιδικτατορικούς αγώνες και τις λαϊκές αντιδράσεις, αλλά από την τραγωδία της Κύπρου», έγραφαν στα ΜΜΕ. Επική γκάφα! Είναι τόσο σίγουροι ότι πρόκειται για λάθος! «Απίστευτη πρόκληση στους δημοκρατικούς αγώνες του ελληνικού λαού», έγραφε άλλος.Κάθε χρόνο, τις μέρες που στην Κύπρο θρηνούμε και τιμούμε τους νεκρούς της τουρκικής εισβολής, στην Αθήνα γιορτάζουν την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. 23 Ιουλίου έπεσε η Χούντα. Και κάθε χρόνο βαραίνει την ψυχή μου αυτή η αντίθεση. Από τη μια, τα μνημόσυνα σε εκείνο το απέραντο κοιμητήριο στον Τύμβο, από την άλλη, δεξιώσεις για να γιορταστεί η Μεταπολίτευση. Να, όμως, που δεν είναι μόνο αυτή η συναισθηματική σύγκρουση, που προκαλεί πικρία και απογοήτευση. Είναι, που στο αθηναϊκό κράτος έχουν ξεπεράσει τόσο εύκολα και επιπόλαια την κυπριακή τραγωδία, που ούτε καν ως ιστορική αναφορά δεν αντέχουν πια να την ακούνε. Επιλέγουν να πολιτεύονται με τους μύθους που δημιούργησαν για να χτίζουν πάνω τους κόμματα και ιδεολογίες, και όποιος τολμήσει να τους πει την αλήθεια είναι προς εξοστρακισμό.
Πριν από πολλά χρόνια, 24/2/2013, ο γνωστός δημοσιογράφος Γιάννης Μαρίνος (ο μακροβιότερος διευθυντής του Οικονομικού Ταχυδρόμου), έγραψε ένα άρθρο στο οποίο υποστήριζε ότι «η τραγωδία της Κύπρου υπήρξε η αιτία για την απαλλαγή της Ελλάδας από τη δικτατορία και όχι η εξέγερση του Πολυτεχνείου, όπως διδάχθηκε και πιστεύει η νεολαία μας». Προκάλεσε κι αυτό αντιδράσεις και αμφισβητήσεις. Τώρα, όμως, ο Άγγελος Συρίγος το είπε μέσα στο Κοινοβούλιο. Κι αυτό θεωρήθηκε αμάρτημα καθοσιώσεως. Να του κόψουν το κεφάλι να μάθει να μην καταρρίπτει τους μύθους των νεο-Ελλήνων.
Θα έπρεπε να ευγνωμονούν την Κύπρο οι Αθηναίοι για την απαλλαγή από τη Χούντα. Και να της το χρωστούν. Και να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Αλλά, ούτε να σκέφτονται δεν μπορούν. Τόσο αλλοτριώθηκαν από τα παραμύθια τους. «Λόγω του μύθου που έχει δημιουργηθεί, ένα μεγάλο ποσοστό του λαού πιστεύει ότι η Χούντα έπεσε το 1973 εξαιτίας του Πολυτεχνείου», είπε ο κ. Συρίγος. «Στην πραγματικότητα την εξέγερση του Πολυτεχνείου ακολούθησε η ανατροπή του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη και μία πολύ σκληρότερη φάση της δικτατορίας».
Ακριβώς. Από τον Νοέμβριο του 73, μετά το Πολυτεχνείο, η Χούντα συνεχίστηκε με νέο αρχη-δικτάτορα, τον αδίστακτο Ιωαννίδη. Ο οποίος οργάνωσε και διέταξε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και συμφώνησε την ακόμα πιο μεγάλη προδοσία, την τουρκική εισβολή. Η Χούντα έπεσε μετά την τουρκική εισβολή (24 Ιουλίου παρέδωσε την εξουσία στον Κωνσταντίνο Καραμανλή), όταν πια είχε πιάσει ο πανικός τους δικτάτορες από την εθνική συμφορά που προκάλεσαν στην Κύπρο.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, φυσικά και κλόνισε τη δικτατορία, αλλά δεν την έριξε. Έριξε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και ήρθε ο Δημήτριος Ιωαννίδης -καταραμένοι αιωνίως και οι δυο- ο οποίος συνέχισε για άλλους οκτώ μήνες το καταστροφικό έργο της Χούντας, τις διώξεις και τελικά την προδοσία της Κύπρου. Ας δείξουν, τουλάχιστον, εκεί στο κλεινόν άστυ, την ελάχιστη επίγνωση των ιστορικών στοιχείων και τον ελάχιστο σεβασμό στον κυπριακό ελληνισμό που επιβιώνει παρά τις απανωτές προδοσίες και την εγκατάλειψη. Διότι, μία είναι η αλήθεια: Το βαρύ τίμημα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, το πλήρωσε και το πληρώνει ακόμα η Κύπρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου