Αλλάζει μία φορά ο Ποινικός Κώδικας, αλλάζει δεύτερη και τρίτη φορά. Και, όπως λέει και το τραγούδι… όλα τα ίδια μένουν. Ή γίνονται ακόμα χειρότερα.
ΕΙΝΑΙ δυνατόν ο Σειραγάκης να έχει καταδικαστεί σε 401 χρόνια φυλακή, να συγχωνεύονται σε 220, μετά σε 25, τελικά να γίνονται 20 και στο τέλος να αποφυλακίζεται στα 12,5 χρόνια; Ε, κάτι δεν πάει καλά. Το ίδιο ισχύει και για τα ισόβια, που συνήθως είναι γύρω στα… 15 με 20 χρόνια.
ΕΙΔΙΚΟΣ δεν είμαι. Ούτε έχω σπουδάσει νομικά. Ούτε και έχω εντρυφήσει στις ποινικές δίκες.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ, όλα τα παραπάνω γίνονται σύμφωνα με το γράμμα του νόμου. Προφανώς, δεν ευθύνονται οι δικαστές. Πρέπει, όμως, να υπάρχει μια σύνδεση των νόμων και των ποινών με τη βαρύτητα των εγκλημάτων και την πραγματικότητα.
ΑΝ, σύμφωνα με τους νόμους, κάποιος καταδικάζεται σε ισόβια ή σε 400 χρόνια φυλακή, δεν υπάρχει καμία λογική να βγαίνει έξω μετά από λίγα χρόνια.
ΣΕ τελική ανάλυση, για να μην κοροϊδευόμαστε, είτε θα πρέπει τα ισόβια να είναι ισόβια και κάθε ποινή να μην αλλάζει είτε να καταργήσουμε όλες αυτές τις «ψευδοποινές» και να προσγειωθούν στην πραγματικότητα που έτσι κι αλλιώς εφαρμόζεται.
ΑΣ υπάρχει μια μέγιστη ποινή 20-30 ετών. Χωρίς μειώσεις και εκπτώσεις. Και όταν κάποιος καταδικάζεται σε 2, 3, 5, 10 χρόνια, να εκτίει τον συνολικό χρόνο της ποινής. Στην ουσία, ας γίνεται ο υπολογισμός της «μείωσης» από την ημέρα της καταδίκης.
ΓΙΑΤΙ αλλιώς πρόκειται για προσβολή των θυμάτων. Προσβολή στη μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους, όταν οι δολοφόνοι κυκλοφορούν και πάλι μετά από λίγα χρόνια ελεύθεροι στους δρόμους.
ΚΑΙ δεν είναι μόνο οι δολοφονίες. Ο Σειραγάκης καταδικάστηκε αμετάκλητα από την Ελληνική Δικαιοσύνη για το βιασμό 36 ανηλίκων. Τι θα πει το κράτος στα 36 θύματα βιασμού;
ΔΕΝ γνωρίζω αν πρέπει να αυξηθούν ή να μειωθούν οι ποινές ανάλογα με το έγκλημα. Αυτό πρέπει να το αποφασίσουν οι ειδικοί της Δικαιοσύνης και του σωφρονιστικού συστήματος. Αυτό που πρέπει να γίνει, όμως, είναι να σταματήσει αυτή η κοροϊδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου