(Εικ.: Γεωργία Βορύλλα)
Λίγα χρόνια αφότου στις ΗΠΑ ξεκίνησε να γιορτάζεται, με αίτημα τη μείωση της παιδικής θνησιμότητας
Λίγα χρόνια αφότου στις ΗΠΑ ξεκίνησε να γιορτάζεται η Ημέρα της Μητέρας, το 1914, στη βάση του αιτήματος για μείωση της παιδικής θνησιμότητας, κάποιες άλλες γυναίκες στην άλλη άκρη του κόσμου βίωναν την απόλυτη φρίκη, βλέποντας τα παιδιά τους να πεθαίνουν μπροστά στα μάτια τους ή θυσιάζοντάς τα.
Οι ιστορικές καταγραφές και οι μαρτυρίες από τη Γενοκτονία των Ποντίων δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το σθένος που χρειάστηκε να επιδείξουν οι Πόντιες μάνες.
Στην ιστορία έχει μείνει η «σφαγή των νηπίων της Σάντας»: Στις 6 Σεπτεμβρίου 1921 μητέρες εφτά νηπίων τα παρέδωσαν στους άνδρες του καπετάν Ευκλείδη Κουρτίδη για να τα σκοτώσουν, ώστε από το κλάμα τους να μην προδοθεί το κρησφύγετο σε σπήλαιο της περιοχής.
Έτσι, έσωσαν ένα ολόκληρο χωριό και 700 περίπου αντάρτες που είχαν καταφύγει εκεί αφότου διέσπασαν τον κλοιό του μέραρχου Μιραλάι Σουπχί που τους είχε περικυκλώσει με τρία συντάγματα πεζικού, ένα σύνταγμα ιππικού και με περίπου 8.000 τσέτες.
Μια παρόμοια αφήγηση περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Νίκου Ασλανίδη Μάρτυρες – 100 χρόνια μετά. Το αβάπτιστο μωρό του Νικόλα και της Ευθυμίας Ιωαννίδη θυσιάστηκε για να σωθούν οι περίπου 25 οικογένειες του Σαλτσούχ, ενός χωριού ανατολικά της Τοκάτης.
Οι φυγάδες σκότωσαν το βρέφος για να μην τους εντοπίσουν από τις φωνές του οι τσέτες που βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής. Το τραγικό ζευγάρι εγκαταστάθηκε στη Δράμα, με την Ανταλλαγή.
Και οι μανάδες της Πάφρας χρειάστηκε να πληρώσουν τον ίδιο βαρύ φόρο αίματος. Στην τοποθεσία Κιρενλούπελ («ο τόπος με τις κρανιές» στα τουρκικά), στο βουνό Γιουντάγ σε υψόμετρο 1.300 μέτρων, τον Δεκέμβριο του 1919 Έλληνες που καταδιώκονταν από το στρατό του Λίβα πασά εγκατέλειψαν κοντά σε μια λίμνη 330 παιδιά ηλικίας 2-6 χρόνων για να μπορέσουν να διαφύγουν.
Μερικές μητέρες, μάλιστα, όπως η Άννα Αναστασιάδου από το χωριό Τοπούζοο, έπνιξαν με τα ίδια τους τα χέρια τα παιδιά τους. Το ίδιο έκαναν και ορισμένοι άντρες, όπως ο Ιωάννης Ορφανίδης, που σκότωσε τα δύο του αγόρια, ηλικίας 3 και 6 χρόνων.
Όταν έπειτα από πέντε μέρες έφυγε ο τουρκικός στρατός και επέστρεψαν οι γονείς των παιδιών για να παραλάβουν όσα επέζησαν, βρήκαν μόνο τέσσερα. Τα υπόλοιπα είχαν πεθάνει είτε από το ψύχος είτε πνίγηκαν στη λίμνη, ίσως στην προσπάθειά τους να πιούν νερό.
Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια ποντιακού ελληνισμού, τα τέσσερα διασωθέντα παιδιά ήρθαν με τους γονείς τους στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη Νέα Μπάφρα Σερρών. Πρόκειται για τους: Ελευθέριο Χατζηθεοδωρίδη του Θεόδωρου, Ελευθέριο Χατζηθεοδωρίδη του Σάββα, Δημήτριο Κωνσταντινίδη του Σάββα και Σοφία Παπαδοπούλου του Ιωάννου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου