Στο “παρά πέντε” πρόταση συμβιβασμού με την KMW χωρίς όφελος για τον Ελληνικό Στρατό;

Από Σάββας Δ. Βλάσσης

Συμφωνία εις βάρος του Ελληνικού Στρατού και για άρον – άρον διευθέτηση της μακροχρόνιας εκκρεμότητας που υπάρχει μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της γερμανικής KMW, δείχνει να είναι το “αποτέλεσμα” των επί τετραετία υποτιθέμενων διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης για αμοιβαίως επωφελή εξωδικαστικό συμβιβασμό. 

Αυτό διαφαίνεται από τις πληροφορίες των τελευταίων ημερών για πρόταση η οποία παραμένει στην ΓΔΑΕΕ χωρίς να κοινοποιείται αλλά το περιεχόμενό της έχει διαρρεύσει στα Γενικά Επιτελεία, προκαλώντας έντονα ερωτηματικά.

Η πρόταση συμβιβασμού με την KMW, προέκυψε κυριολεκτικώς στο “παρά πέντε”, εν όψει της τελικής προθεσμίας που λήγει σε μερικές ημέρες και είχε ζητήσει η ελληνική πλευρά για την εξεύρεση εξωδικαστικής λύσεως. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρόταση προβλέπει την παραχώρηση στην εταιρεία 80 αρμάτων μάχης Leopard 1A5 του Ελληνικού Στρατού και καταβολή του χρηματικού ποσού της τάξεως των 60 εκατ. €. Υπενθυμίζεται ότι κατά βάση, η KMW διεκδικεί επιστροφή εντόκως παρανόμως παρακρατηθείσας εγγυητικής επιστολής ύψους 100 εκατ. €.

Πληροφορίες, χαρακτηρίζουν την πρόταση εντελώς “ξένη” προς τα Γενικά Επιτελεία, υπό την έννοια ότι δεν κινείται καθόλου στο πλαίσιο των αποφάσεων των θεσμικών οργάνων, ΣΑΓΕ και ΑΣΣ, ως προς τις επιδιώξεις για το μέλλον του Όπλου των Τεθωρακισμένων. Ο σχετικός “αιφνιδιασμός”, προκύπτει από την εντύπωση που υπήρχε, ότι οι διαπραγματεύσεις της ΓΔΑΕΕ με την KMW εξελίσσοντο με βάση τις αποφάσεις αυτές.

Ενώ από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία πριν τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση της ΝΔ ανταποκρίθηκε θετικά στην προοπτική αμοιβαίως επωφελούς εξωδικαστικού συμβιβασμού, είναι άξιο απορίας πώς διέρρευσε τόσος χρόνος άκαρπα. Έπειτα από διαδοχικές αναβολές που ζητούσε η ελληνική πλευρά, η έλλειψη πολιτικής πυγμής και η “χαλαρή” επίβλεψη των χειρισμών της ΓΔΑΕΕ -με ερωτηματικό τελικώς κατά πόσο εργάστηκε σύμφωνα με το πνεύμα των αποφάσεων του ΑΣΣ και του ΣΑΓΕ- είχε ως αποτέλεσμα το πλαίσιο συζητήσεως να μένει διαρκώς “στον αέρα”, μη προσδιοριζόμενο. Έτσι, η πρόταση που έχει παρουσιασθεί τώρα, φαίνεται ότι διαμορφώθηκε από την σκόπιμη ελληνική αδράνεια, καθ’ υπόδειξιν εκβιασμούς και το φαινόμενο των περιφερόμενων “ντήλερ” από πλευράς χειριστών θέματος στις διάφορες διεθνείς εκθέσεις, που περνούσαν τα δικά τους “προσωπικά μηνύματα” στην γερμανική πλευρά.

Το βασικό ερώτημα από την πρόταση, είναι το όφελος για τον Ελληνικό Στρατό. Η ελληνική πλευρά εμφανίζεται να διαγράφει τις αξιώσεις της KMW, με την καταβολή μέρους του πιθανολογούμενου ποσού αποζημιώσεως που θα μπορούσε να αποφασίσει το δικαστήριο – η καταδίκη της ελληνικής πλευράς θεωρείται βεβαία. Εάν όμως κάτι τέτοιο κρίνεται “ταμειακώς” αποδεκτό για το Υπουργείο Οικονομικών, απουσιάζει πλήρως το όφελος για το ΥΠΕΘΑ και τον Ελληνικό Στρατό, ο οποίος μάλιστα υποχρεώνεται να μειώσει το αρματικό δυναμικό του! 

Μέχρι σήμερα, βάσει εντολών του ΥΕΘΑ, η αντίδραση του ΑΣΣ και του ΣΑΓΕ στο συγκεκριμένο ζήτημα ήταν η εξεύρεση λύσεως που θα εξασφάλιζε το μέλλον του “θιγόμενου” Όπλου, των Τεθωρακισμένων. Η ανάγκη έχει αρχίσει να λαμβάνει πιεστικές διαστάσεις, λόγω σταθερής απαξιώσεως όχι μόνο των παλαιών τύπων αρμάτων που βρίσκονται σε υπηρεσία αλλά και των νεωτέρων. Ενδεικτικώς, τα Leopard 2 έχουν αρχίσει να τίθενται εκτός ενεργείας εδώ και χρόνια ενώ πυκνώνουν τα προβλήματα εμφανίσεως σοβαρών βλαβών.

Η KMW έχει καταθέσει πρόταση αναβαθμίσεως των Leopard 2A4 προκειμένου να εξασφαλίσει την επιχειρησιακή επάρκεια για λογαριασμό του χρήστη και να δημιουργήσει γι’ αυτόν ανώτερες υποδομές διασφαλίσεως της υποστηρίξεως – συντηρήσεως του υλικού. Η πρόταση, περιελάμβανε και σημαντικά ανταλλάγματα, πέραν της διευθετήσεως κατά τον καλύτερο τρόπο, των όποιων εκκρεμοτήτων του παρελθόντος. Η στρατιωτική ηγεσία, αποφάσισε τον περιορισμό του προγράμματος σε 123 άρματα μόνο, προϊόντος του χρόνου όμως και αξιολογώντας ευρύτερα τις προοπτικές που υπήρχαν, το ζήτημα εξετάσθηκε συνολικότερα από την ΓΕΣ/ΔΙΤ. Στο πλαίσιο αυτό, σε σχετικές συνομιλίες και με την KMW, η Διεύθυνση διερεύνησε μία λύση συμφωνίας – πλαίσιο, που θα λειτουργούσε ως FOS για τα Leopard 2 αλλά προεκτεινόταν στην αντιμετώπιση των ζητημάτων και των Leopard 1A5, που προηγουμένως είχαν τεθεί “εκτός κάδρου”. Η επιδίωξη παρεμβάσεων για αναβάθμιση των υποδομών του 304 ΠΕΒ παρέμενε, αν και συνολικώς σε μειωμένη κλίμακα λόγω περικοπών – αναπροσαρμογών επί της αρχικής προτάσεως της KMW.

Η πρόταση συμβιβασμού που έχει προκύψει, αδιαφορεί για το μέλλον του Όπλου των Τεθωρακισμένων, που καταδικάζεται σε διατήρηση συνθηκών επιταχυνόμενης απαξιώσεως του υλικού, οδηγώντας στην συνολική παρακμή. Ενώ όλοι οι στρατοί διεθνώς, ιδίως μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, επιδιώκουν ενίσχυση του αρματικού δυναμικού τους με κάθε τρόπο, η Ελλάδα εμφανίζεται να έλκεται από λύσεις εντελώς άσχετες με το επιχειρησιακό όφελος.

Τρίτοι παρατηρητές, υποστηρίζουν πως η εμπειρία σε τέτοιες περιπτώσεις δείχνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσει μια τέτοια πρόταση, απλώς και μόνο επειδή απαιτείται γνωμοδότηση της στρατιωτικής ηγεσίας. Η τελευταία, προεξοφλείται ότι θα είναι αρνητική στην εισήγησή της. Ακόμη όμως κι αν όντως συμβεί αυτό, το ερώτημα είναι τί θα γίνει τελικώς εν όψει εκπνοής της προθεσμίας εντός μερικών ημερών; Δίδεται έτσι η εντύπωση μεθοδεύσεως, ώστε η κυβέρνηση να βρεθεί προ της λήψεως αποφάσεων υπό πίεση.

Η αδυναμία εξευρέσεως λύσεως επί τετραετία, παρά την ρητή εντολή του πρωθυπουργού, είναι φυσιολογικό να εκθέτει την ίδια την κυβέρνηση και δύο διαδοχικούς ΥΕΘΑ, δημιουργεί ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητα και τους χειρισμούς της ΓΔΑΕΕ ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις, εμφανίζονται ως απλή “εικονική πραγματικότητα” προς… τέρψη ορισμένων.

ΠΗΓΗ https://doureios.com