Χρήστος Μιχαηλίδης
Η Ελλάδα πηγαίνει την Κυριακή σε εκλογές, χωρίς καν να έχει ακουμπήσει ούτε ένας πολιτικός το κυπριακό ζήτημα.
Συγγνώμη. Διορθώνω. Ο μόνος που το έπιασε έστω και ακροθιγώς ήταν ο Νίκος Κοτζιάς. Μέσω Eurovision, έστω. Για να καταγγείλει την υποτιμητική βαθμολογία της Μητέρας Πατρίδας στο τραγούδι της «αδελφής Κύπρου».
«Ο Κοτζιάς, που διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών (για όσους το έχουν λησμονήσει…) δήλωσε μετά τη Γιουροβίζιον ότι το τεσσάρι που έβαλε η Ελλάδα στην Κύπρο είναι “ένα ακόμα δείγμα της προσπάθειας που κάνουν πολλές πλευρές του κυρίαρχου συστήματος να αποξενωθεί η ελληνική κοινωνία από τη Μεγαλόνησο και το Κυπριακό”», έγραψε την περασμένη Τετάρτη στην στήλη του στην εφημερίδα «Τα Νέα», ο έμπειρος πολιτικός συντάκτης και αναλυτής, Γιάννης Πρετεντέρης. Συμπληρώνοντας, κάπως ειρωνικά, αλλά πώς αλλιώς να αναμετρηθείς με τη λογική του Κοτζιά:
«Δηλαδή το “κυρίαρχο σύστημα” αντί να κάνει καμιά σοβαρή δουλειά, στήνεται στην τηλεόραση και βλέπει Γιουροβίζιον για να κόψει τις γέφυρες με την Κύπρο. Δεν το είχα σκεφτεί».
Επανέρχομαι στην εισαγωγική πρόταση της στήλης σήμερα, για να επαναλάβω ότι πράγματι το Κυπριακό απουσιάζει ολωσδιόλου από τον εκλογικό διάλογο, αλλά να διευκρινίσω ότι το καλαμπούρι του Κοτζιά μόνο ως τέτοιο μπορεί να το δει κάποιος.
Εάν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, θα απαντήσω με ένα ερώτημα το οποίο μου τίθεται συνεχώς εδώ στην Αθήνα όταν και εγώ ρωτώ τους ανθρώπους που πρέπει για την παντελή απουσία του άλλοτε πρώτου εθνικού θέματος;
Η απάντηση ίδια από όλους: Περιμένουμε να δούμε αν και πόσο θα ενδιαφερθεί πραγματικά η ίδια η Κύπρος!
Αυτό, δεν έχει να κάνει μόνο με την κατανοητή αναμονή έμπρακτων κινήσεων από τη νέα ηγεσία της Δημοκρατίας – θα ήταν ανόητο η Αθήνα να πει οτιδήποτε επί του παρόντος.
Έχει να κάνει όμως, με το γεγονός ότι στη δεύτερη θητεία Αναστασιάδη, πέντε ολόκληρα χρόνια, δεν κινήθηκε φύλλο (ούτε καν το παραδοσιακό χρυσοπράσινο) στην Κύπρο. Ωσάν να έχει την πολυτέλεια ένας λαβωμένος τόπος σχεδόν μισό αιώνα τώρα, να κάθεται να περιμένει αν, πότε και πώς θα αποφασίσει ο κατακτητής να κάνει την επόμενη κίνησή του;
Το «φταίει η Άγκυρα», δεν πείθει κανέναν, εκτός από το πολιτικό κατεστημένο στο νησί. Είναι η …άγκυρά του, για να μην κάνει τίποτ’ άλλο από «αυστηρά διαβήματα» στη διεθνή κοινότητα (αυτό το αχανές, «τίποτα» πράγμα) και να επαναλαμβάνει αραιά και που τις «πάγιες θέσεις μας».
Θέσεις που, παρεμπιπτόντως, δεν ξέρουμε πλέον και πόσο «πάγιες» είναι. Αφού, μεταξύ άλλων πολλών παρεκκλίσεων και αοριστολογιών, έπεσε και κάπου (εξ ουρανού; δεν ξέρω) ακόμα και το «μήπως;» των ξεχωριστών κρατών;
Ναι. Η Αθήνα, καθαρά και μόνο στον διπλωματικό χώρο και δίχως αχρείαστες δηλώσεις, ξέρουμε ότι έχει το Κυπριακό πολύ ψηλά στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής. Μέσα στις τεκτονικές γεωπολιτικές εξελίξεις των τελευταίων 15 μηνών με τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία και τις εκλογές στην Τουρκία, η Αθήνα προωθεί τις θέσεις της εκεί που πρέπει: Στον συμμαχικό της χώρο. Που είναι ξεκάθαρος. Και δεν λοξοκοιτάζει προς άλλους σωσίες, που ουδέποτε υπήρξαν.
Η Αθήνα περιμένει τις επόμενες κινήσεις της Λευκωσίας, υπό τη νέα της ηγεσία. Με την οποία, βεβαίως, είναι σε επικοινωνία και συνεννόηση. «Είμαστε ακόμα στο στάδιο της “γνωριμίας”», μου είπε έμπειρος, καταξιωμένος παλιός διπλωμάτης. Η θεωρία Κοτζιά περί «προσπάθειας αποξένωσης της ελληνικής κοινωνίας από την Κύπρο», τον έκανε αρχικά να γελάσει και έπειτα να συννεφιάσει κάπως. Μικρή ένδειξη ότι μπορεί και να θύμωσε.
Κι όταν συμβαίνει το τελευταίο, σε σοβαρούς διπλωμάτες και πολιτικούς, προφανώς και δεν το σχολιάζουν!
Εικονογράφηση: Κάτι πιο … ουδέτερο. Τα πρόσωπα έχουν κουράσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου