Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΡΥΔΗ*
ΗΕυρωπαϊκή Ένωση, η οποία φέτος συμπλήρωσε αισίως 72 χρόνια ζωής (συστάθηκε στις 9 Μαΐου 1950, πέντε χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου), αποδεικνύει καθημερινά πως αδυνατεί να προστατεύσει τα μέλη της, με αποτέλεσμα να υπάρχει σοβαρό έλλειμμα συνοχής και αλληλεγγύης ανάμεσα στα 27 κράτη-μέλη.
Αυτή την αδυναμία, της αποτελεσματικής δηλαδή προστασίας, την βιώνουν έντονα τόσο η Κύπρος (θύμα τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής) όσο και η Ελλάδα, η οποία ατύχησε από τη γεωγραφία να έχει ένα μόνιμα επιθετικό γείτονα, όπως είναι η Τουρκία.
Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση λαμβάνει σειρά μέτρων και επιβάλλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την εισβολή στην Ουκρανία, αρνείται ή και αδυνατεί να εφαρμόσει ανάλογα αυστηρή πολιτική κατά της Άγκυρας, με αποτέλεσμα η τελευταία καθημερινά να αποθρασύνεται και να αγριεύει επικίνδυνα.
Η Κύπρος σήμερα αγωνίζεται να πετύχει την απελευθέρωσή της, αξιοποιώντας όλα τα διπλωματικά μέσα, στηριζόμενη στο διεθνές δίκαιο και στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών. Την ίδια ώρα σέβεται απόλυτα το ευρωπαϊκό κεκτημένο, το οποίο δυστυχώς, η Τουρκία ούτε σέβεται, ούτε αναγνωρίζει, γιατί δεν εξυπηρετεί τα δικά της επεκτατικά συμφέροντα. Απειλεί μόνιμα και διαρκώς τον Ελληνισμό, από τη Θράκη, το Αιγαίο έως και την Κύπρο.
Δυστυχώς σήμερα, το Κυπριακό εξακολουθεί να παραμένει άλυτο, ως αποτέλεσμα της πολύχρονης τουρκικής αδιαλλαξίας, αλλά και ως απότοκο της αδυναμίας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) να επιβάλλει την εφαρμογή των δικών του ψηφισμάτων για την Κύπρο. Οι συνεχιζόμενες τουρκικές προκλήσεις και τα τετελεσμένα που ο Ερντογάν δημιουργεί σε βάρος της Κύπρου, (π.χ. Αμμόχωστος και όχι μόνο) αποτελούν προσβολή και για τα Ηνωμένα Έθνη και για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα Ηνωμένα Έθνη (που τείνουν να εξελιχθούν σε ένα άχρωμο, άοσμο και άβουλο-άψυχο Οργανισμό) οφείλουν να προστατεύσουν το κύρος και την αξιοπρέπειά τους, υποδεικνύοντας –όχι μόνο θεωρητικά– προς την Τουρκία, πως δεν μπορεί να εξισώνεται ο θύτης με το θύμα. Και τούτο γιατί φαίνεται πως, όλα αυτά τα 48 χρόνια της συνεχιζόμενης κατοχής, ο ΟΗΕ προσπαθεί να τετραγωνίσει τον κύκλο, μιας ατιμώρητης εισβολής και μιας συνεχιζόμενης κατοχής. Μέχρι σήμερα η Κύπρος έτυχε μόνο θεωρητικής στήριξης, που αποτελεί ουσιαστικά γράμμα άνευ περιεχομένου. Επιταγή χωρίς αντίκρισμα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση
Ομοίως και η στήριξη που απολαμβάνουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι του ιδίου θεωρητικού και αναποτελεσματικού περιεχομένου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν διαθέτει ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική, αδυνατεί να περιορίσει και να τιθασεύσει την τουρκική επιθετικότητα που εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια, τόσο στην κυπριακή ΑΟΖ, όσο και στο Αιγαίο και στον Έβρο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε αυτή την ώρα, που απειλούνται δύο χώρες–μέλη της, να είναι πιο αυστηρή με την Τουρκία. Δυστυχώς, όμως, τα οικονομικά συμφέροντα κάποιων κρατών–μελών, τίθενται πάνω από τον άνθρωπο και το δικαίωμα στη ζωή. Από τη σημερινή Ευρώπη απουσιάζει η αλληλεγγύη και η λογική της συνένωσης δυνάμεων προς υπεράσπιση του συνόλου της ευρωπαϊκής επικράτειας.
Προσπαθεί η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση να εξαντλήσει την αυστηρότητά της κατά της Ρωσίας, αλλά την ίδια ώρα χαϊδεύει και ανέχεται την τουρκική επιθετικότητα, όπως αυτή εκδηλώνεται καθημερινά σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Αυτό λέγεται ευρωπαϊκή υποκρισία, την οποία δυστυχώς, ο Ελληνισμός βιώνει στο πετσί του κάθε μέρα και πιο έντονα.
Το βέτο
Έχουμε την ισχυρή άποψη πως, για να γίνει πιο αυστηρή η Ευρωπαϊκή Ένωση με την Τουρκία, πρέπει Κύπρος και Ελλάδα να χρησιμοποιήσουν και άλλα μέσα πολιτικής και προς αυτή την κατεύθυνση δεν μπορεί να αποκλείεται το εργαλείο του βέτο. Το βέτο όταν απειλείται η υπόσταση και η ζωή σου δεν είναι απειλή αλλά επιλογή. Και αυτό ο Ελληνισμός οφείλει να το εξηγήσει με παρρησία στους εταίρους μας στις Βρυξέλλες.
Παρά τις μεγάλες δυσκολίες και τα πολλά προβλήματα που υπάρχουν, η Κύπρος πρέπει να συνεχίσει να διεκδικεί λύση δίκαιη και βιώσιμη, στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης, η οποία επιτέλους καλείται να αντιληφθεί, πως η Κύπρος είναι το ακριτικό σύνορό της στη Μέση Ανατολή.
Οι Βρυξέλλες πρέπει να αντιληφθούν πως η Τουρκία σήμερα κατέχει ευρωπαϊκό έδαφος και η συνεχής διατήρηση αυτής της κατάστασης είναι αντίθετη με τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ενόσω αυτές οι απλές σκέψεις δεν γίνονται κατανοητές, η ευρωπαϊκή συνοχή είναι έννοια φθηνή και άνευ περιεχομένου και η Ευρώπη απομακρύνεται από τη λογική ενοποίησης.
Υ.Γ:
Ως θύματα εισβολής και κατοχής παρακολουθούμε τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας του Πούτιν και διερωτόμαστε τι είδους Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αυτή που ανέχεται την Τουρκία και τον Ερντογάν; Υπάρχει πειστική λογική και τίμια απάντηση;
* Οικονομολόγος – δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ apopseis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου