Η αδυναμία της πολιτείας και ιδιαίτερα του Υπουργείου Πολιτισμού να προστατεύσει πολιτιστικά στοιχειά της πόλεως μας και να εφαρμόσει ένα σχέδιο διαχείρισης και ανάδειξης αυτών έχει οδηγήσει στο μαρασμό και την εγκατάλειψη την πλειοψηφία των μνημείων της περιοχής μας. Παράδειγμα της αδιαφορίας που επιδεικνύεται αποτελεί η εγκατάλειψη του Κάστρου του Ρίου το οποίο αποτελεί σημαντικό κομμάτι της εθνικής μας κληρονομιάς και το οποίο συνιστά χαρακτηριστικό μνημείο της περιοχής και βρίσκεται μαζί με το αντίστοιχο κάστρο του Αντιρρίου ακριβώς στα δύο άκρα της νεότευκτης γέφυρας «Χ. Τρικούπης».
Στο όνομα του μνημονίου η Κυβέρνηση δεν έχει ιεραρχήσει ούτε καν τις υποτυπώδεις ενέργειες που μπορεί να κάνει για την διάσωση στοιχείων του Ελληνικού Πολιτισμού. Αντιθέτως έχει παρατήσει στην τύχη τους τέτοιες δομές πολιτισμού εφαρμόζοντας την στυγνή πολιτική που της υποδεικνύουν.
Στα πλαίσια του θέματος αυτού που είναι άμεσα συνυφασμένο με την πόλη των Πατρών και την πολιτιστική της κληρονομία, ο Βουλευτής Αχαΐας και πρώην Υφυπουργός Μιχάλης Μπεκίρης έφερε το θέμα στη Βουλή καταθέτοντας ερώτηση με θέμα « Άμεση αξιοποίηση του Κάστρου Ρίου »
Το πλήρες κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:
«Το Κάστρο του Ρίου αποτελεί ως γνωστό ιστορικό μνημείο το οποίο κατασκευάστηκε από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ το 1499 πάνω στα ερείπια του αρχαίου ναού του Ποσειδώνα, μέσα σε τρεις μόλις μήνες. Το 1533 το καταλαμβάνουν οι Γενοβέζοι με τον Αντρέα Ντόρια αλλά την ίδια χρονιά το ξαναπαίρνουν οι Οθωμανοί. Το 1687 ο Φραγκίσκος Μοροζίνι πολιορκεί το κάστρο του Ρίου και το καταλαμβάνει, αλλά αναγκάζεται να το ανακατασκευάσει αφού η πολιορκία προξένησε μεγάλες καταστροφές στα τείχη. Τότε προστέθηκαν νέοι πύργοι και το κάστρο πήρε την μορφή που έχει σήμερα. Την ίδια εποχή κατασκευάστηκε και ο σημερινός ναός της Ζωοδόχου Πηγής (Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής). Το κάστρο ξαναπέρασε στην κατοχή των Οθωμανών το 1715, την ίδια περίοδο χρησιμοποιήθηκε και σαν φυλακή. Το 1828 παραδόθηκε στους Γάλλους του Μαιζών, από το 1831 και έως το 1912 μετατράπηκε σε στρατιωτική και πολιτική φυλακή, μάλιστα ο Δήμος Πατρών χρησιμοποιούσε κρατούμενους για την καθαριότητα του Ρίου.
Το κάστρο περιβάλλεται στην μια πλευρά από πλατιά τάφρο η οποία περιέχει θαλασσινό νερό αφού ενώνεται με την θάλασσα η οποία βρέχει το υπόλοιπο κάστρο. Στην τάφρο υπάρχουν δύο εξωτερικοί προμαχώνες που ενώνονται με το κυρίως κάστρο με πέτρινες γέφυρες. Έχει δύο πύλες τη θαλάσσια και την κεντρική.
Δίπλα στο κάστρο βρίσκεται η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, δεξιά και αριστερά του η ανατολική και δυτική προβλήτα των φέρυ μποτ. Η εικόνα του σήμερα είναι απογοητευτική με σοβαρές ελλείψεις σε όλα τα επίπεδα οι οποίες το καθιστούν μη αξιοποιήσιμο.
Επιπροσθέτως σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 5 του Νόμου 2395/1996 (ΦΕΚ 71 τεύχος Α 24/4/1996), που κύρωσε τη Σύμβαση Παραχώρησης και τριμερούς Συμφωνίας της γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου, προβλέπονταν η εκπόνηση μελέτης για την προστασία, ανάδειξη και αποκατάσταση των κάστρων αυτών. Τα πορίσματα δε και οι προτάσεις έργων και εργασιών της παραπάνω μελέτης θα έπρεπε να είχαν προτεραιότητα εκτέλεσης με χρηματοδότηση του Υπουργείου Υποδομών.
Στο πλαίσιο αυτό σας υπενθυμίζουμε ότι τα Κάστρα του Ρίου και του Αντιρρίου είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα «Περίπλους» της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και είχε προβλεφθεί το ποσό των οκτώ εκατομμυρίων Ευρώ σχετικά. Δυστυχώς, όλα αυτά βρίσκονται ακόμη στα χαρτιά, αφού και η τύχη της μελέτης που είχε εκπονηθεί από το Ταμείο Διαχείρισης Αρχαιολογικών Πόρων βάσει του Ν2396/1996 αγνοείται.
Η καθυστέρηση αυτή θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των εν λόγω κάστρων. Και αυτό διότι κατά το παρελθόν υπήρχε εκεί στρατιωτική μονάδα, η οποία συντηρούσε τα φρούρια και τους πέριξ αυτών χώρους, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Μετά την αποχώρηση της εν λόγω μονάδος και την παντελή έλλειψη φροντίδας τα ως άνω φρούρια παρουσιάζουν σήμερα εικόνα εγκατάλειψης. Η τάφρος πέριξ αυτών αποτελεί βάλτο, αφού το νερό δεν ανανεώνεται, και υπάρχει ορατός κίνδυνος τα φρούρια αυτά να καταστραφούν στο άμεσο μέλλον.
Η αποκατάσταση δε του ως άνω κάστρου και η εν μέρει αξιοποίησή του ως χώρων έκθεσης της τοπικής πολιτικοστρατιωτικής ιστορίας, φιλοξενίας συνεδρίων, σημείου τουριστικών πληροφοριών (info point) ή άλλων χώρων σημαντικών δραστηριοτήτων θα συμβάλει αποφασιστικά στην πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Ειδικότερα, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας μπορεί να συμβάλει στη διάσωση των ως άνω κάστρων με τη δημιουργία Πολεμικού ή Ναυτικού Μουσείου σε αυτά, με παράλληλη εκμετάλλευση του υπολοίπου τμήματος και του περιβάλλοντος χώρου με αισθητική προσεγμένη και άρρηκτα δεμένη με την περιοχή και την ιστορία της. Κατόπιν των ανωτέρω και με δεδομένη τη σοβαρότητα του θέματος ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο αρμόδιος Υπουργός: 1)Τι ενέργειες προτίθεται να κάνει για την αξιοποίηση του Κάστρου του Ρίου ;2)Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η εκπόνηση της σχετικής μελέτης η οποία προβλέπονταν στην σύμβαση παραχώρησης;3) Ποια τα αποτελέσματα του προγράμματος «Περίπλους» της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και ποιες δράσεις υλοποίησε με τα δεσμευμένα χρήματα το εν λόγω πρόγραμμα;4) Ποια η τύχη της μελέτης που είχε εκπονηθεί από το Ταμείο Διαχείρισης Αρχαιολογικών Πόρων βάσει του Ν2396/1996 για το Κάστρο του Ρίου;5)Έχετε σκαφθεί την Αξιοποίηση του Κάστρου μέσω της δημιουργίας Πολεμικού ή Ναυτικού Μουσείου, με παράλληλη εκμετάλλευση του υπολοίπου τμήματος και του περιβάλλοντος χώρου σεβόμενοι την ιστορία του χώρου;6 Σε περίπτωση που έχει αποφασισθεί η δημιουργία Πολεμικού ή Ναυτικού Μουσείου, τι μέτρα έχετε λάβει για την υλοποιήσει το ανωτέρου στόχου; »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου