Όταν βλέπεις την κοινωνία της μιζέριας που επέλεξε να επιβιώσει με τον πιο αισχρό τρόπο λες και βρισκόμαστε σε κατεχόμενη κατάσταση όπου κάθε παράλογη κίνηση δικαιολογείται από τις αρχές ενός θεάτρου εντυπώσεων με την αιώνια ελπίδα ότι τα πράγματα θα πάνε καλά μέσω του δογματισμού, του μηδενισμού, αναρωτιέσαι πόσο μακριά βρίσκεται από τα πρότυπα του Ελληνισμού που ήταν πάντα γενναιόδωρος κι εξωστρεφής. Γι’ αυτό αν δεν σε αντιπροσωπεύει αυτή η κοινωνία επειδή έχεις οράματα για την πατρίδα σου, μην περιμένεις τίποτα από τον κρατικό φορέα και υλοποίησε τις ιδέες σου γιατί αυτό χρειάζεται η πατρίδα μας και μέσω του Ελληνισμού, η Ανθρωπότητα.
Άσε λοιπόν την κοινωνική σαβούρα που θεωρεί ότι κάνει κάτι επειδή αυτοονομάστηκε ριζοσπαστική επειδή έκοψε τις ρίζες της ίδιας της, της ύπαρξης γιατί θα φύγει σαν φύλλο στον άνεμο που δεν γνώρισε ποτέ τι σημαίνει βιβλίο αφού έμαθε μόνο για τις εφημερίδες. Το έργο συνεχίζεται ανεξάρτητα από τα βαρίδια που δεν έχουν ιδέα γιατί βρίσκονται σε καρέκλες αναρμοδιότητας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε κάθε άσχετο πολιτικό να ξυπνήσει. Συνεχίζουμε τις αποστολές για να έρθει η επόμενη πραγματικότητα και να την ζήσει και αυτή χωρίς να ξέρει για ποιο λόγο αφού η υψηλή στρατηγική παραμένει όχι μόνο αόρατη αλλά και ακατανόητη για τις ανικανότητες τους. Ο Ελληνισμός δεν τους περίμενε ποτέ, σε όλες τις μάχες που έδωσε για να παραμείνει ελεύθερος απέναντι στους ισχυρούς λόγω της στρατηγικής που επινόησε. Η καινοτομία δεν καθυστερεί λόγω κοινωνίας, συνεχίζει να αλλάζει τον κόσμο για να είναι ανθρώπινος και ελεύθερος.
Περί κανονικών αριθμών
Του Ν. Λυγερού
KEIMENO
Η ελληνοαρμενική φιλία στην πράξη
Του Ν. Λυγερού
Μεταξύ Αρμενίων και Ελλήνων πολλά λέγονται αλλά λίγα γίνονται, γιατί στην τελική ενώ υπάρχει ένα θετικό πλαίσιο αλλά πολύ συχνά παραμένουν σε αυτό. Ακόμα και για τις γενοκτονίες που έχουμε υποστεί είχαμε προβλήματα, αφού όταν πρότεινε η Αρμενία πριν χρόνια να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου είναι η ίδια η Ελλάδα μέσω κόμματος που το απέρριψε για να μην ενοχληθεί η Τουρκία. Το αστείο της υπόθεσης είναι βέβαια ότι φέτος το 2015 έγινε η αναγνώριση και δεν έγινε τίποτα από πλευράς της Τουρκίας που είχε ούτως ή άλλως να αντιμετωπίσει πολύ περισσότερες αναγνωρίσεις της γενοκτονίας των Αρμενίων. Πρέπει λοιπόν ν’ αντιληφθούμε ότι το θέμα της ταυτότητας της Δυτικής Αρμενίας δημιουργεί ένα ξεκάθαρο πεδίο δράσης για όσους πιστεύουν στην αλληλεγγύη των αυτοχθόνων λαών και στον αγώνα για την απελευθέρωση των Κατεχομένων. Κι όταν βλέπουμε κάποιες αντιδράσεις πρόκειται μόνο και μόνο για ρατσισμό που έχει κρυφτεί και τώρα εμφανίζεται γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Σε αυτήν την προσπάθεια ακολουθούμε τα βήματα που ήθελαν η Ελλάδα και η Αρμενία από το 1919 κι εμφανίστηκε επίσημα με το σχέδιο Wilson και την Συνθήκη Σεβρών. Ακολουθούμε την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών με τη Χάρτα τους για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων λαών. Και αυτό έγινε χάρη στον αγώνα των Αβοριγίνων στην Αυστραλία. Έτσι βλέπουμε και στην Βολιβία πρακτικές εφαρμογές αυτής της ιδέας. Η χάρτα αυτή θεωρεί ότι αυτοί οι λαοί είναι πλούτος για την κοινή κληρονομία της Ανθρωπότητας. Έτσι με το τρίτο άρθρο βλέπουμε ότι επιτρέπει στους αυτόχθονους λαούς το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Και με αυτό μπορούν να καθορίσουν ελεύθερα το πολιτικό τους καθεστώς και να εξασφαλίσουν ελεύθερα την ανάπτυξη τους στους τομείς της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτισμού. Αυτές τις ιδέες ακολουθούμε.
Déclaration des Nations Unies sur les droits des peuples autochtones
United Nations Declaration on the Rights of Indigenous Peoples
Διακήρυξη των Ηνωµένων Εθνών για τα Δικαιώµατα των Αυτοχθόνων Λαών
Η δυναμική του East Med Pipeline
Των Η. Κονοφάγου , Ν. Λυγερού
Όταν ακούμε απλώς για τον αγωγό East Med, έχουμε την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν αγωγό μεταξύ άλλων, ενώ στην πραγματικότητα για μας είναι βέβαια από τους πιο σημαντικούς. Ένα απλό διάγραμμα ροής το αποδεικνύει αλλά έχει ενδιαφέρον να το εξετάσουμε πιο αναλυτικά με τα νέα δεδομένα που υπάρχουν τώρα. Όταν άρχισε η ιδέα του αγωγού τα δεδομένα του Λιβάνου ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτα στον τομέα των υδρογονανθράκων και στην Αίγυπτο και το Ισραήλ δεν έχουν αυτά τα μεγέθη. Αν εξετάσουμε το σχηματικό χάρτη της εταιρίας ENI, βλέπουμε ότι ο Λίβανος, η Αίγυπτος και το Ισραήλ έχουν διασυνδέσεις με την κομβική ΑΟΖ της Κύπρου και ο αγωγός με διακλαδώσεις ακολουθεί το ίδιο νοητικό σχήμα. Στην συνέχεια συνδέεται με την ΑΟΖ της Ελλάδας για να καταλήξει στην ΑΟΖ της Ιταλίας και στην περιοχή Brindisi, με την προοπτική να τροφοδοτήσει γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Βλέπουμε ότι από μόνος του δημιουργεί ένα συμμαχικό και συνεργατικό πλαίσιο επίπεδο στρατηγικής και ενέργειας για συνολικά έξι χώρες, οι οποίες παίζουν όλες ένα ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και αυτό είναι και εγγύηση σταθερότητας για την περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε και την ισχύ που έχει η έννοια της ΑΟΖ για όλες αυτές τις χώρες και όχι μόνο για εμάς. Επίσης βλέπουμε ότι ο ρόλος της Κύπρου είναι σημαντικός, γιατί έχει κάνει ήδη τρεις συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ και αναμένει να κάνει και την τέταρτη με την Ελλάδα, η οποία έχει συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας από το 1977 με την Ιταλία. Έτσι σε τελική φάση όλες αυτές οι χώρες θα είναι συνδεδεμένες με την ΑΟΖ αλλά και με αυτόν τον αγωγό. Επίσης με τα νέα δεδομένα της Αιγύπτου, η εμπορευσιμότητα του αγωγού δεν είναι πια θεωρητική και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τον ενισχύσουμε με την τριμερή.
Η αιγυπτιακή ενίσχυση της Τριμερούς
Των Η. Κονοφάγου , Ν. Λυγερού
Ένας απλώς χάρτης της κατάστασης των ενεργειακών δεδομένων της Αιγύπτου αρκεί να πείσει και τους πιο άπιστους για τη δυναμική της Αιγύπτου. Οι συμφωνίες με την EGAS, οι επιβλέψεις από την EGAS και οι ανοιχτές περιοχές είναι τόσες πολλές και διαφορετικές που αλλάζουν το βλέμμα που έχουμε για τα 13 και 20 θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου και της Ελλάδας. Με άλλα λόγια στο πλαίσιο της τριμερούς Αιγύπτου-Ελλάδας-Κύπρου, όλοι κατανοούμε ότι η Αίγυπτος παίζει ένα σημαντικό ρόλο. Αυτός ο ρόλος είναι διπλός αφού υπάρχει επαφή και με το Ισραήλ, το οποίο συμμετέχει ενεργά στην άλλη τριμερή Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου. Όμως ο ρόλος της Αιγύπτου έγινε ακόμα πιο σπουδαίος με την ανακάλυψη από την εταιρεία ENI, του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος Ζορ που αναβάθμισε εκθετικά τις δυνατότητές της και από μία χώρα που μπορούσε να έχει ανάγκη και από εισαγωγές, τώρα έχουμε μια χώρα ικανή να κάνει δυναμικές εξαγωγές. Έτσι η πραγματικότητα των κοιτασμάτων δεν δίνει μόνο βάση στις διακρατικές επενδύσεις όπως είναι ο αγώνας East Med ή ο Interconnector EuroAsia, αλλά και στην θεμελίωση των υψηλών στρατηγικών των χωρών. Δεν είμαστε πια λοιπόν στα παλιά δεδομένα της Ελλάδας, όπου το μόνο που απασχολούσε το κοινό ήταν πάντα τι θα κάνει η Τουρκία, τι θα πει, πώς θα αντιδράσει κλπ. Τώρα εξετάζουμε μέσω της θεωρίας παιγνίων, τους παίκτες που θέλουν να παίξουν ένα ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο για να είμαστε εμείς στο ενδιάμεσο με την Κύπρο και την Ελλάδα ως Ελληνισμός, με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και σε αυτό το πλαίσιο η δυναμική της Αιγύπτου είναι ουσιαστική για τις εξελίξεις.
Το επαναστατικό κίνημα των γαλάζιων ανθρώπων
Του Ν. Λυγερού
Το επαναστατικό κίνημα των γαλάζιων ανθρώπων γεννήθηκε το 1969 ως οργάνωση της Σαχάρας ενάντια στην ισπανική κατοχή της Δυτικής Σαχάρας. Ήρθε σε αντιπαράθεση με το Polisario, γιατί ήθελε από τότε η Δυτική Σαχάρα να ενσωματωθεί στο Μαρόκο και θεωρούσε ότι η απελευθέρωση από την Ισπανία ήταν ένα ενδιάμεσο στάδιο. Έτσι μετά την απελευθέρωση το 1975 σταμάτησε τη δράση του, αλλά ο ιδρυτής του ο Edouard Moha (Maha R'guibi) δημιούργησε το Σύλλογο των ανθρώπων με προέλευση τη Σαχάρα που ανήκε προηγουμένως στην Ισπανία. Και αυτός ο Σύλλογος βέβαια προωθεί τη μαροκινή Σαχάρα. Πριν όμως το κίνημα ενώθηκε με το Μέτωπο της απελευθέρωσης και της ένωσης που αποτελείτο από τα κινήματα της Σαχάρας που προωθούσαν τη μαροκινή θέση. Ως συγγραφέας ο Edouard Moha έγραψε πολλά βιβλία για αυτό το θέμα: Ένας Σαχαρούι αποκαλύπτει το 1983, Δυτική Σαχάρα ή ο βρώμικος πόλεμος του Μπουμεντίεν το 1990, η ισπανομαροκινές σχέσεις το 1992, Τριάντα χρόνια αλγερο-μαροκινών σχέσεων, οι κρυφές αλήθειες το 1993 και Ιστορία των γαλλο-μαροκινών σχέσεων το 1995 αλλά και «Οι φίλοι» των λαών το 1997. Έχει ενδιαφέρον να το έχουμε στο νου μας όταν μιλούμε για τη Δυτική Σαχάρα αλλιώς μας λείπει ένα κομμάτι γνώσεων και δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τις εξελίξεις που ζούμε, ενώ τα στοιχεία υπάρχουν και λειτουργούν καταλυτικά για την απελευθέρωση από τις πιέσεις που ασκούνται από ένα κράτος που δεν ήταν ποτέ έθνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου