Tου Νίκου Λυγερού
Μπορεί η Τουρκία να εμφανίζεται, τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο, ότι ελέγχει την κατάσταση αλλά η πραγματικότητα είναι θεμελιακά διαφορετική και όλες οι κινήσεις της είναι ουσιαστικά απεγνωσμένες. Διότι δεν μπορεί να μπει στην ενεργειακή σκακιέρα. Έτσι η Τουρκία πάει μόνο ως εκεί που την παίρνει. Αφού δεν κατάφερε να κάνει τίποτα με την Αίγυπτο ούτε με τη Λιβύη τελικά εκβίασε την κυβέρνηση της Τρίπολης, επειδή είναι αδύναμη και χρειάζεται όπλα, για να πετύχει ένα μνημόνιο το οποίο είναι εκ φύσης άκυρο, αφού δεν πρόκειται να το κυρώσει η Βουλή της Λιβύης. Και βέβαια δεν κατάφερε να λυγίσει τον Χαφτάρ που συνεχίζει ακάθεκτος τον αγώνα της απελευθέρωσης της Λιβύης. Επίσης όταν η Τουρκία δηλώνει σε αυτό το πλαίσιο ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν ούτε ΑΟΖ, ούτε υφαλοκρηπίδα, αλλά ακόμα και την παράλογη οριοθέτηση την έκανε αποφεύγοντας τα θαλάσσια οικόπεδα της Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα ακόμα της Κρήτης. Άλλωστε μόλις προσπαθεί να εισχωρήσει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα αμέσως και άμεσα επεμβαίνει η ελληνική φρεγάτα Νικηφόρος Φωκάς για να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Όμως αυτές οι κινήσεις δεν υποστηρίζονται με τον πρέποντα τρόπο από τα δικά μας ΜΜΕ και ο λαός μας μένει με την εντύπωση ότι δεν κάνει τίποτα το Πολεμικό Ναυτικό και ότι το ίδιο ισχύει για την Πολεμική Αεροπορία. Ενώ η πραγματικότητα στο έδαφος είναι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις αποκρούουν κάθε τουρκική προσπάθεια να εισβάλλει στη χώρα μας. Έτσι η Τουρκία μπορεί να κερδίζει τις εντυπώσεις σε επικοινωνιακό επίπεδο, αλλά όχι στην πράξη.
Τα Μεγάλα Κατεχόμενα
Tου Νίκου Λυγερού
Τα Μεγάλα Κατεχόμενα που πολλοί τα ονομάζουν Ανατολική Θράκη λόγω ραγιαδισμού και άγνοιας αντιπροσωπεύουν το 3% της έκτασης της Τουρκίας και το 14% του πληθυσμού της, δηλαδή 10 εκατομμύρια με τα στοιχεία της ίδιας υπηρεσίας στατιστικών δεδομένων του κράτους. Αυτό το ευρωπαϊκό κομμάτι που παραμένει ξένο για τους Τούρκους της Ανατολής, αποτελεί τα τελευταία ερείπια της οθωμανικής προσπάθειας που διήρκεσε αιώνες, να κατακτήσει την Ευρώπη και ειδικά το κεντρικό της μέρος. Αυτή η επεκτατική τάση σταμάτησε εντελώς το 1683 όταν απέτυχε η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέστη μία συνεχόμενη συρρίκνωση μέχρι να φτάσει στο επίπεδο των Μεγάλων Κατεχομένων που απελευθερώθηκαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα χάρη στη Συνθήκη Παρισίων του 1919 μέσω της Συνθήκης Σεβρών του 1920 έως το 1923 με την υπογραφή της Συνθήκης Λωζάνης του 1923. Όμως η ίδια η Τουρκία δεν πιστεύει ότι τα Μεγάλα Κατεχόμενα της ανήκουν και αποφεύγει την μεγάλη τους ανάπτυξη και γι’ αυτό δεν υποστηρίζει επί της ουσίας την Κωνσταντινούπολη γιατί τη θεωρεί πολύ ευρωπαία για τα τουρκικά δεδομένα. Έτσι γίνεται και από την εποχή της εκστρατείας της Καλλίπολης, αφού τα μεγάλα τουρκικά κοιμητήρια είναι βέβαια από την ασιατική πλευρά. Όμως αυτό το γεγονός πρέπει να το ενσωματώσει στη σκέψη του και ο ελληνικός λαός, διότι παρόλο που βρίσκεται ξεκάθαρα στο πλαίσιο του Βυζαντινού πνεύματος και του Ελληνισμού, σπάνιοι είναι οι Έλληνες που συνειδητοποιούν αυτή την πραγματικότητα. Διότι δεν έχουν μέσα τους το παράδειγμα της απελευθέρωσης της Ισπανίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου